سلام ای غروب غریبانه ی دل سلام ای طلـــوع سحرگاه رفتـــن سلام ای غم لحظه های جدایی خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای قصه ی عاشقانه خداحافظ آبی روشن عشق خداحافظ ای عطر شعر شبانه خداحافظ ای همنشین همیشه خداحافظ ای داغ بر دل نشسته تو

دیدم تو خواب وقت سحر شهزاده ای زرین کمند نشسته بر اسب سفید می اومد از کوه و کمر می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش کاشکی دلم رسوا بشه دریا بشه این دو چشم پر آبم روزی که بختم وا بشه پیدا بشه اون که اومد تو خوابم شهزاده ی رویای من شاید تویی

تو رو به قیمت جون به همین یه لقمه نون تو رو به ماه آسمون به عاشقای بی نشون تو رو به حرمت چشمات به همه مقدسات تو رو به خود خدا به هق هق شبونه هات قسمت میدم قسمت میدم قسمت میدم قسمت میدم از عشقم نگذری قسمت میدم که از اینجا نری قسمت میدم قسمت میدم تو اگه

انگار دستات سرد سردن انگار چشمات شب تارن آسمون سیاه ابرپاره پاره شرشره بارون داره میباره حالا رفتیو من تنهاترین عاشقم رو زمین تنها خاطراتم تو بودی فقط همین گفتی برو تنها بمون با غصه ها همراه بمون دیگه نمیتونم خسته خستم طلسم غمرو زدم شکستم داره چشمام ابره بارون رو گونه هام شده روون

می ‌بینم صورتمو تو آینه با لبی خسته می‌ پرسم از خودم این غریبه کیه از من چی می‌ خواد اون به من یا من به اون خیره شدم باورم نمیشه هر چی می بینم #چشامو یه لحظه رو هم میذارم به خودم میگم که این صورتکه می‌تونم از صورتم ورش دارم می‌ کشم دستمو روی صورتم هر چی باید بدونم دستم میگه منو توی آینه نشون میده میگه این تویی نه هیچ کس دیگه جای پا

این همه آشفته حالی این همه نازک خیالی ای به دوش افکنده گیسو از تو دارم از تو دارم این غرور و عشق و مستی خنده بر غوغای هستی ای سیه چشم سیه مو از تو دارم از تو دارم این تو بودی کز ازل خواندی به من درس وفا را این تو بودی آشنا کردی به عشق این مبتلا را من که این حاشا نکردم از غمت پروا نکرد

تن تو ظهر تابستونُ به یادم میاره رنگ چشمای تو بارونُ به یادم میاره وقتی نیستی زندگی فرقی با زندون نداره قهر تو تلخی زندونُ به یادم میاره من نیازم تو رو هر روز دیدنه از لبت دوسِت دارم شنیدنه تو بزرگی مثل اون لحظه که بارون می زنه تو همون خونی که هر لحظه تو رگ های منه تو مثل خواب

چرا وقتی که آدم تنها میشه غم و غصه ش قدِ یک دنیا میشه میره یک گوشه ی پنهون می شینه اونجا رو مثل یه زندون می بینه غم تنهایی اسیرت می کنه تا بخوای بجنبی پیرت می کنه غم تنهایی اسیرت می کنه تا بخوای بجنبی پیرت می کنه وقتی که تنها میشم اشک تو چِشَم پر می زنه غم میاد یواش یواش خونه ی دل د

پشت این پنجره ها دل می گیره غم و غصه ی دلُ تو می دونی وقتی از بختِ خودم حرف می زنم چشام اشک بارون میشه تو می دونی عمریه غم تو دلم زندونیه دل من زندون داره تو می دونی هر چی بهش میگم تو آزادی دیگه میگه من دوسِت دارم تو می دونی می خوام امشب با خدام شِکوه کنم

دیگه این قوزک پا یاری رفتن نداره لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره چشای همیشه گریون اخه شستن نداره تن سردم دیگه جایی برا خفتن نداره دیگه این قوزک پا یاری رفتن نداره لبای خشکیدم حرفی واسه گفتن نداره میخوام از دست تو از پنجره فریاد بکشم تب بی تو بودنو از لب سردت بچشم

یک نفر میاد که من منتظرِ دیدنشم یک نفر میاد که من تشنه ی بوییدنشم مثل یک معجزه اسمش تو کتابا اومده تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده خالیِ سفرمونُ پر از شقایق میکنه واسه موجای سیاه دستا رو قایق می کنه همیشه غایبِ من زخمامُ مرهم میذاره همیشه غایب من گریه هامُ دوست نداره نکنه یه وقت نیاد صداش به دادم نرسه آینه ها سیا بشه کور

به سوی تو به شوق روی تو به طرف کوی تو سپیده دم آیم مگر تو را جویم بگو کجایی نشان تو گه از زمین گاهی ز آسمان جویم ببین چه بی پروا ره تو میپویم بگو کجایی کــــــی رَوَد رخ ماهت از نــــظرم نــــظرم به غیر نامت کی نام دگر ببرم ببرم اگر تو را جویم حدیث دل گویم بگو کجایی

ای که بی تو خودمو تک و تنها می بینم هر جا که پا می ذارم تو رو اونجا می بینم یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود قصه غربت ما قد صد تا قصه بود یاد تو هر جا که هستم با منه داره عمر منو آتیش می زنه تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد گونه های خیسمو دستای تو پاک می کرد حالا اون دستا کجاست اون دو تا دستای خوب چرا بی صدا شده لب قصه های او

نشسته ام باز کنار تو آومدی سراغم نگاه تو روشن شبای بی چراغم صدای من وقتی قصه داره که رنگ چشم تو غصه داره شب من و تو باز دوباره انتظاره نگاه تو رنگ بوسه داره لبای من گرم و بی قراره سکوت شب یه آسمون و یک ستاره بارون گل شاد خواب ستاره به انتظاره بغض ابر پاره پاره

بگذر ز من ای آشنا چون از تو من دیگر گذشتم دیگر توهم بیگانه شو چون دیگران با سرگذشتم میخواهم عشقت در دل بمیرد a میخواهم تا دیگر در سر یادت پایان گیرد بگذر ز من ای آشنا چون از تو من دیگر گذشتم دیگر توهم بیگانه شو چون دیگران با سرگذشتم هر عشقی میمیرد خاموشی میگیرد عشق ت

من مرد تنهای شبم مهر خموشی بر لبم تنها و غمگین رفته ام دل از همه گسسته ام تنهای تنها غمگین و رسوا تنها و بی فردا منم من مرد تنهای شبم مهر خموشی بر لبم من مرد تنهای شبم صد قصه مانده بر لبم از شهر تو من رفته ام کوله بارم را بسته ام بی فکر فردا با خود و تنها عابر این شبها منم بی فکر فردا با خود و تنها عابر این شبها منم من مرد تنهای شبم مهر خموشی بر لبم من مرد تنهای