ببین ای بانوی شرقی ای مثل گریه صمیمی همه هر چی دارم اینجاست تو این خورجین قدیمی خورجینی که حتی تو خواب از تنم جدا نمیشه مثل اسمو سرنوشتم دنبالم بوده همیشه بانوی شرقی من ای غنی تر از شقایق مال تو ارزونی تو خورجین قلب این عاشق توی این خورجین کهنه شعر عاشقانه دارم برای تو و به اس

شبی با خیال تو هم خونه شد دل نبودی ندیدی چه ویرونه شد دل نبودی ندیدی پریشونیامو فقط باد و بارون شنیدن صدامو غمت سرد و وحشی به ویرونه می زد دلم با تو خوش بود و پیمونه می زد نه مرد قلندر نه آتش پرستم فقط با خیالت شبا مست مستم الهی سحر پشت کوها بمیره خدا

کدوم شاعر کدوم عاشق کدوم مر تو رو دید و به یاد من نیفتاد به یاد هق هق بی وقفه من توی آغوش معصومانه باد تو اسمت معنیه ایثار آبه برای خاک داغ خستگیها تو معنای پناه آخرینی واسه این زخمیه دلبستگیها نجیب و با شکوه و حیرت آور تو خاتون تمام قصه هایی تو بانوی ترانه هامی اما

ای که بوی تن تو ، چشم گل و کور میکنه نرمیه نازه تنت ، مخمل و کمرو میکنه بی تو سرده زندگیم ، پر درده زندگیم وای چه سخته ، از تو جدایی وای میمیرم ، اگه نیایی اگه میشد وای چی میشد ، میومدن دوباره اون روزای قشنگ عشق ، امّا حیف که محاله اگه میشد وای چی میشد،سر رو پاهات بذا

قلب تو قلب پرنده پوستت اما پوست شیر زندون تنو رها کن ای پرنده پر بگیر اونور جنگل تن سبز پشت دشت سر به دامن اونور روزهای تاریک پشت نیم شبای روشن برای باور بودن جایی شاید باشه شاید برای لمس تن عشق کسی باید باشه باید که سر خستگی ها تو بــه روی سینه بگیره

زیر این گنبد نیلی ، زیر این سقف کبود توی یک صحرای دور، یه برج پیر و کهنه بود یه روزی زیر هجوم وحشی بارون و باد از افق کبوتری تا برج کهنه پر گشود برج تنها سرپناه خستگی شد مهربونی مرحم شکستگی شد اما این حادثه برج و کبوتر قصه فاجعه دلبستگی شد اول قصه مونو تو می دونی تو می دونستی من نمی تونم برم تو می تونی تو می تونستی

خورشید تو خوابه چشماشو بسته شب پشت شیشه بیدار نشسته ماهی تنگ بلور دریا رو خواب می بینه گل خشکیده دشت ابرا رو خواب می بینه جغدشب با شیونش داره آواز می خونه می گه خوبی می میره اما زشتی می مونه

تو از غم نومه سر ریزی من از خون قناری ها به مسلخ میکشم پا تو به جرم سر به داری های به جرم سر به داری ها به آواز قناری های مسلخ دیده مومن باش زمین از غیر ممکن ها پره اما تو ممکن باش اما تو ممکن باش من و تو آبروی مونده باغیم و بار آور من و تو باغ آفت دیده ایم اما بهار آور

تن تو کو تن صمیمی تو کو تنی که جون پناه من نبود عطوفت تن تکیده تو کو تنی که تکیه گاه من نبود سبد سبد گلای تازه ی تنت برای باغ دست من نبود افسانه ظهور دستهای تو جز قصه شکست من نبود صندوقچه ی عزیز خاطراتمو ببین ببین که موریانه خورد ببین که بی کبوتر صدای تو گلای رازقیمو باد برد

تن تو کو تن صمیمی تو کو تنی که جون پناه من نبود عطوفت تن تکیده تو کو تنی که تکیه گاه من نبود سبد سبد گلای تازه ی تنت برای باغ دست من نبود افسانه ظهور دستهای تو جز قصه شکست من نبود صندوقچه ی عزیز خاطراتمو ببین ببین که موریانه خورد ببین که بی کبوتر صدای تو گلای رازقیمو باد برد

سلام ای غروب غریبانه ی دل سلام ای طلـــوع سحرگاه رفتـــن سلام ای غم لحظه های جدایی خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای قصه ی عاشقانه خداحافظ آبی روشن عشق خداحافظ ای عطر شعر شبانه خداحافظ ای همنشین همیشه خداحافظ ای داغ بر دل نشسته

خلاصم کن از عطر منتشر تو این خونه از اون دقیقه ها که بارونه نباشی خشکسالی ام خلاصم کن از عادتم به این خودآزاری تو هرچی که دلت میخواد داری منم که دست خالی ام اسیر خشکسالی ام دلتنگتم مثل همیشه زندم بدونم تو که چی شه وقتی نیستی زیر سقف عشق این خونه که خونه نمیشه هرچی میخوام نشکن

بگو منو یاد کسی میندازی که انقدر چشماتو دوست دارم من عاشق موی بلند بودم اما موی کوتاتو دوست دارم بگو تورو قبلا کجا دیدم که انقد حرفامو میفهمی مثل پرستاری شده واسم این عاشق دیوونه ی زخمی نه چشمات آبیه نه موهات خرمایی بگو چیکار کردی که انقدر زیبایی دنبال یه نشونه میگردم تا حل کنم

این آخرین شامه شمعارو روشن کن نبضت تو دستامه شمعارو روشن کن این آخرین شامه با تو سر یک میز این آخرین مهره از آخرین پاییز این آخرین لبخند این آخرین بوسه) 2(بعد از تو این شبها تکرار کابوسه شمعارو روشن کن شب دلهره داره باید برم اما عطرت نمیذاره

بشین کنار من تو سرمه سکوت حرفات روشنه گرمم با واژه هات گیرم که صد دفعه چاییم یخ کنه حرفاتو کش بده من تشنه تر بشم تازه سر شبه وقتی کنارمی دنیا قشنگه و اوضاع مرتبه اوضاع مرتبه اون بخش روح تو که بکره مثل من حل کن تو گفت و گو من رو ورق بزن با پلک روشنت آروم و مو به مو میشه کنار تو یه جوری حرف زد که شب لگد نشه

دوباره نیمه شبه صدای جیغ مادرم میپیچه توی گوشم وقتشه از خواب بپرم با خودش حرف میزنه امن یجیبو میخونه توی خواب چیا میبینه خودشم نمیدونه صورت زنی رو بوم نقاشیم نیمه تموم صدای شکستن آب روی کاشی حموم جیغ و داد یه غریبه وسط دستای باد از گلوی مادرم یا اینکه از کوچه میاد