از روزی که تو رفتی پریده رنگ شادی اما خورشید می تابه مثل یه روز عادی چطور هنوز پرنده داره هوای پرواز چطور هنوز قناری، سر می ده بانگ آواز مگر خبر ندارن، تو رفتی از کنارم چرا بهت نگفتن، بی تو چه حالی دارم به چشم خسته من، آسمون از سنگ شده لعنت به این تنهایی دلم برات تن

آسون نشو ای همسفر ویرون نشو ای در به در منو بگیر از همهمه منو به خلوتت ببر معجزه کن خاتون من تولدی دوباره کن منو ببر به حادثه شبو پر از شراره کن ستاره پرپر میکنی ای نازنین گریه نکن پروانه آتش میزنی تو اینچنین گریه نکن گریه نکن ای شب زده ای شب نشین گریه نکن

همین خوبه که غیر از تو همه از خاطرم میرن هنوز گاهی سراغت رو از این دیوونه میگیرن به جز تو همه میدونن واست این مرد میمیره واسه همین جداییتو کسی جدی نمیگیره همین خوبه همین خوبه همین خویه همین خوبه همین خوبه که با اینکه چشاتو روی من بستی

رفتنت مثل یه حادثه برام موندنیه حالا آواز سفر کردن تو خوندنیه لحظه ها ثانیه ها طاقت موندن ندارن می سوزونن اما خوب فکر سوزوندن ندارن یه روزی لحظه هامون رنگ بنفشه ها بودن تو هوای خونمون عطر آلاله ها بودن تن من جسم تو یکی نبودن اما یه جون زیر آفتاب جدا اما یکی سایه هامون حالا اون اسب بزرگ آهنی منتظره

پشت دیوار شب یه راهی داره که می ره یه راست در خونه ی ستاره چهار قدم از ور دل ما که رد شی میبینی ماه شب چارده داره خورشید خانوم ابروشو برمی داره خورشید خانوم ابروشو برمی داره بیا بریم اونجا که شباش بوی تو باشه تو هواش باد که میاد رد شه ب

م*ولای سبز پوش ای اعتبار عشق * شاعرتر از بهار * ای تکسوار ع*شق * د*ر اشکریز باغ و*قتی که گل شکست وقتی که آفتاب * در من به شب ن*شست * ن*ام عز*یز ت*و ف*ریاد ب*اغ * بود ی*اد ت*و در خ*سوف ت*نها چ*راغ * بود ش*ب ب*ی دریغ ب*ود م*ن تلخ و ناا*مید ت*و می رسیدی و خ*ورشید می * رسید و*قتی پرنده ه*ا د*لتنگ می شدند د*لتنگ می شد*ی

میگفتم اگه از کنارم بری شاید بوی بارونو یادت بره نشونیمو حتی نوشتم برات شاید این خیابونو یادت بره میگفتم یه مدت ازم دور شی مبادا به این دوری عادت کنی حواست نباشه دلم با توئه خدایی نکرده خبانت کنی میگفتم ازم دور شی ممکنه یه جایی ار این فاصله خسته شی بیفته تب شونه هام از سرت به یه شونه ی تازه وابسته شی

اسمِ تو که رومه یه جورِ خوبی آرومم احساس میکنم یه دنیا امنیت دارم هر جایِ دنیام منو با اسمِ تو میشناسن تَرکَم نکن من پیشِ تو اهمیت دارم ببین چی کار کردی با قلبِ این همه عاشق هر کی ازت دوره دلش میخواد برگرده تاریخِ قبل از عشق یا تاریخِ بعد از عشق کشفِ تو سرنوشتِ تاریخو عوض کردهـــ هوات هوایی میکنه خاکِت مثِ خون میکِشه

بوی موهات زیر بارون ، بوی گندم زار نمناک ... بوی سبزه زار خیس ، بوی خیس تن خاک جاده های مهربونی ، رگای آبی دستات ... غم بارون غروب ، ته چشمات تو صدات قلب تو شهر گل یاس ، دست تو بازار خوبی ... اشک تو بارون روی ، مرمر دیوار خوبی ای گل آلوده گل من ، ای تن آلوده ی دل پاک

اگه سبزم، اگه جنگل، اگه ماهی، اگه دریا اگه اسمم همه جا هست، روی لب‌ها، تو کتابا اگه رودم رود گنگم، مثل مریم اگه پاک اگه نوری به صلیبم، اگه گنجی زیر خاک واسه تو قد یه برگم، پیش تو راضی به مرگم واسه تو قد یه برگم، پیش تو راضی به مرگم اگه پاکم مثل معبد،

آخر قصمه اما قصه ی آخرم این نیست آخرین راهی که باید من ازش بگذرم این نیست آرزوهامو برای خاطراتم دوره کردم کجای خاطره باید پی آرزو بگردم خسته ام از هرچه رسیدن اگه پشتش سفری نیست برکه ی امن و نمیخوام وقتی موج خطری نیست می رسم نه واسه موندن من مسافرم همیشه مثل

لالا کن دختر زیبای شبنم لالا کن رویه زانویه شقایق بخواب تا رنگ بی مهری نبینی تو بیداریه که تلخه حقایق تو مثله التماس من میمونی که یک شب روی شونه هاش چکیدم سرم گرم نوازشهای اون بود که خوابم برد و کوچش رو ندیدم حالا من موندمو یه کنجه خلوت که از سقفش غریبی چکه کرده تلاطمهای امواج جدایی زده کاشونمو صد تکه کرده

چشمات چه مهربونه رنگ آسمونه دستات که چتر عشقه به سر من یه سایه بونه از چشمام می ریزه اشک دونه دونه قصه من و تو همه جا ورد زبونه شعر عاشقونه ام پیچیده خونه به خونه چرا نازنین من خیال آفرین من گل دست این و اونه خودش پیش منه حیف که دلش پیش دیگرونه

بعد از این دیگر نیامد بی وفا حتی به خوابم میشوی تنهای تنها می دهم اینسان عذابت میروی اما به دنیای فراموشی با غم سردی که میدانم هم آغوشی کاش از اول من به حالت بی وفا پی برده بودم تو فریبم داده بودی من فریبت خورده بودم راه من از راه تو گشته جدا دارم از تو من شکایت با خدا ترک جانم کرده ای جانا چرا

مشکوکم مشکوکم به تو نمتونم بمونم با تو مشکوکم مشکوکم به تو نمی دونم با کی هستی تو یه نفر هست مثه یه سایه یه نفر هست مثه آوار یه نفر هست مثه یه دیوار یه نفر هست آره انگار مشکوکم مشکوکم به تو نمتونم بمونم با تو مشکوکم مشکوکم به تو نمی دونم با کی هستی تو دنیامو کردی ز

ت*نها با گل ها گ*ویم غم ها را چ*ه کسی داند ز* غم هستی * چ*ه به دل د*ار *م ب*ه چه کس گویم ش*ده روز من چ*و شب ت*ار * * *م نه کسی آید * نه کسی خواند * ز نگاه*م هرگ*ز راز م*ن * بشنو امشب * غم پنهانم * که سخن ه*ا گوی*د ساز م*ن * تو ندانی تنها * همه شب با گل ها *