از روزی که تو رفتی پریده رنگ شادی اما خورشید می تابه مثل یه روز عادی چطور هنوز پرنده داره هوای پرواز چطور هنوز قناری، سر می ده بانگ آواز مگر خبر ندارن، تو رفتی از کنارم چرا بهت نگفتن، بی تو چه حالی دارم به چشم خسته من، آسمون از سنگ شده لعنت به این تنهایی دلم برات تن

چشمات چه مهربونه رنگ آسمونه دستات که چتر عشقه به سر من یه سایه بونه از چشمام می ریزه اشک دونه دونه قصه من و تو همه جا ورد زبونه شعر عاشقونه ام پیچیده خونه به خونه چرا نازنین من خیال آفرین من گل دست این و اونه خودش پیش منه حیف که دلش پیش دیگرونه

اگر چه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام درون سینه، قصه ی این آشفتگی بنهفته ام ز شرم عشق اگر به ره ببینمت ندانم ، چگونه از برابر تو بگذرم من نه می دهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت نه طاقتی که در رخ تو بنگرم من لالـــا لالــــا لا لا لـــا لــــا لا لالـــالالــــا دل را به مهرت وعده دادم دیدم دیوانه تر شد

لالا کن دختر زیبای شبنم لالا کن رویه زانویه شقایق بخواب تا رنگ بی مهری نبینی تو بیداریه که تلخه حقایق تو مثله التماس من میمونی که یک شب روی شونه هاش چکیدم سرم گرم نوازشهای اون بود که خوابم برد و کوچش رو ندیدم حالا من موندمو یه کنجه خلوت که از سقفش غریبی چکه کرده تلاطمهای امواج جدایی زده کاشونمو صد تکه کرده

یه دل میگه برم برم یــه دلم میگه نرم نرم طاقت نداره دلم دلم بـــی تو چه کنـــم پیش عشق ای زیبا زیبا خیلی کوچیکه دنیا دنیا با یاد توام هرجا هرجا تــــرکت نـــکنم سلطان قلــــبم تو هستی تو هستی دروازه های دلم را شکستی پیمان یاری به قلبم تو بستی بـــا من پیوستی اکنون اگر از تو دورم به هرجا بر یار دیگر نبندم دلم ر

آخر قصمه اما قصه ی آخرم این نیست آخرین راهی که باید من ازش بگذرم این نیست آرزوهامو برای خاطراتم دوره کردم کجای خاطره باید پی آرزو بگردم خسته ام از هرچه رسیدن اگه پشتش سفری نیست برکه ی امن و نمیخوام وقتی موج خطری نیست می رسم نه واسه موندن من مسافرم همیشه مثل

با صدای بی صدا مثل یک کوه بلند مثل یک خواب کوتاه یه مرد بود یه مرد با دستای فقیر با چشمای محروم با پاهای خسته یه مرد بود یه مرد شب با تابوت سیاه نشست توی چشماش خاموش شد ستاره افتاد روی خاک سایشم هم نمیموند هرگز پشته سرش غمگین بود و خسته تنهای تنها

زردها بیهوده قرمز نشدند ... قرمزی رنگ نیانداخته بیهوده بر دیوار صبح پیدا شده اما آسمان پیدا نیست صبح پیدا شده اما آسمان پیدا نیست گرته ی روشنی مرده ی برفی همه کارش آشوب بر سر شیشه هر پنجره بگرفته قرار زردها بیهوده ... (من دلم سخت گرفتست ، از این میهمان خانه ی مهمان کش روزش تاریک) 2

When I'm feeling blue, all I have to do Is take a look at you, then I'm not so blue When you're close to me, I can feel your heartbeat I can hear you breathing in my ear Wouldn't you agree, baby you and me got a groovy kind of love Anytime you want to you can turn me onto

بازم تنگه غروبه ای خدا دلم تنگه هر جا که برم من آسمون همین رنگه ای آسمون کبود مگه من چه بد کردم که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم ای آسمون کبود مگه من چه بد کردم که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم دانی دلم چه خواهد شهد از لبش چشیدن از او به یک اشاره از من به سر دویدن ای آن که در ره تو از جان و سر گذشتم از کوچه تو دیشب با چشم تر گذشتم

شال آن شال سرخ تو موج موج موی تو نرمترین حادثه چه زیباست دور روی تو آفرین به آخرین شاهکار روی تو توی اوج سادگی چه زیباست اندوه تو وای که این واژه ها لالند در گوش تو آه چه بد زخمیه که فردا کیست هم آغوش تو آه که این لعنتی این قرص های افسردگی رنگ به رنگ دوز به دوز به باد داد آرام زندگی

از تک تک این نت های بیمار تا لرزش این صدای بیزار از خلوت این کوچه های پر ترس تا هجوم این سایه های بی مغز قاصدک بی همتاست رقص کنان بی پرواست از شروع این لحظه های خاکی تا مرگ آخرین نور باقی از بیستون که نقش کرد فرهاد تا پایکوبی ِ عشقهای آزاد قاصدک بی همتاست رقص کنان بی

آسون نشو ای همسفر ویرون نشو ای در به در منو بگیر از همهمه منو به خلوتت ببر معجزه کن خاتون من تولدی دوباره کن منو ببر به حادثه شبو پر از شراره کن ستاره پرپر میکنی ای نازنین گریه نکن پروانه آتش میزنی تو اینچنین گریه نکن گریه نکن ای شب زده ای شب نشین گریه نکن

همین خوبه که غیر از تو همه از خاطرم میرن هنوز گاهی سراغت رو از این دیوونه میگیرن به جز تو همه میدونن واست این مرد میمیره واسه همین جداییتو کسی جدی نمیگیره همین خوبه همین خوبه همین خویه همین خوبه همین خوبه که با اینکه چشاتو روی من بستی

رفتنت مثل یه حادثه برام موندنیه حالا آواز سفر کردن تو خوندنیه لحظه ها ثانیه ها طاقت موندن ندارن می سوزونن اما خوب فکر سوزوندن ندارن یه روزی لحظه هامون رنگ بنفشه ها بودن تو هوای خونمون عطر آلاله ها بودن تن من جسم تو یکی نبودن اما یه جون زیر آفتاب جدا اما یکی سایه هامون حالا اون اسب بزرگ آهنی منتظره

اگه سبزم، اگه جنگل، اگه ماهی، اگه دریا اگه اسمم همه جا هست، روی لب‌ها، تو کتابا اگه رودم رود گنگم، مثل مریم اگه پاک اگه نوری به صلیبم، اگه گنجی زیر خاک واسه تو قد یه برگم، پیش تو راضی به مرگم واسه تو قد یه برگم، پیش تو راضی به مرگم اگه پاکم مثل معبد،