شب به اون چشمات خواب نرسه به تو میخوام مهتاب نرسه بریم اونجا اونجا که دیگه به تو دست آفتاب نرسه عاشقت بودن عشق منه اینو قلبم فریاد میزنه گریه مستی داره صدام این صدای عاشق شدنه قصه عشقت باز تو صدامه یه شب مستی بـــــاز سر رامــــه یه نفس بیشتر فاصله مون نیست

اگه یه روز بری سفر ، بری ز پیشم بی خبر اسیر رویاها میشم ، دوباره باز تنها میشم به شب میگم پیشم بمونه به باد میگم تا صبح بخون بخونه از دیار یاری چرا میری تنهام میذاری اگه فراموشم کنی ، ترک آغوشم کنی پرنده ی دریا میشم تو چنگ موج رها میشم به دل میگم خاموش بمونه میرم که هر کسی بدونه میرم به سوی اون دیاری که توش منوتنها نذاری

یه دل میگه برم برم یــه دلم میگه نرم نرم طاقت نداره دلم دلم بـــی تو چه کنـــم پیش عشق ای زیبا زیبا خیلی کوچیکه دنیا دنیا با یاد توام هرجا هرجا تــــرکت نـــکنم سلطان قلــــبم تو هستی تو هستی دروازه های دلم را شکستی پیمان یاری به قلبم تو بستی بـــا من پیوستی اکنون اگر از تو دورم به هرجا بر یار دیگر نبندم دلم ر

میون آتیش بازی چشمای تو قدم زدم شاید که باورت بشه معنی عشقو بلدم نگاه تب دارمو تو چشمای تو جا میذارم به خاطر دیدن تو پنجره رو وا میذارم یه معنی تازه میدی به شعر دلسپردگی با تو چه سبز و روشنم بی تو محاله زندگی

من فقط عاشق اینم حرف قلبتو بدونم الکى بگم جدا شیم تو بگى که نمیتونم من فقط عاشق اینم بگى از همه بیزارى دوسه روزپیدام نشه تا ببینم چه حالى دارى من فقط عاشق اینم عمرى از خدا بگیرم انقدر زنده بمونم تا به جاى تو بمیرم من فقط عاشق اینم روزایى که با توتن

گل گلدون من شکسته در باد تو بیا تا دلم نکرده فریاد گل شب بو دیگه شب بو نمیده کی گل شببو رو از شاخه چیده گوشه ی آ سمون پل رنگین کمون من مثه تاریکی تو مثه مهتاب اگه باد از سر زلف تو نگذره من میرم گم میشم تو جنگل خواب گل گلدون من ماه ایوون من از تو تنها شدم چو ماهی از آب گل هر آرزو رفته از رنگ و بو

رفیق من سنگ صبور غم هام به دیدنم بیا که خیلی تنهام هیشکی نمیفهمه چه حالی دارم چه دنیای رو به زوالی دارم مجنونمو دل زده از لیلیا خیلی دلم گرفته از خیلیا نمونده از جوونیام نشونی پیر شدم پیر تو ای جوونی تنهای بی سنگ صبور خونه ی سرد و سوت و کور توی شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست اگرچه هیچکس

انگار دستات سرد سردن انگار چشمات شب تارن آسمون سیاه ابرپاره پاره شرشره بارون داره میباره حالا رفتیو من تنهاترین عاشقم رو زمین تنها خاطراتم تو بودی فقط همین گفتی برو تنها بمون با غصه ها همراه بمون دیگه نمیتونم خسته خستم طلسم غمرو زدم شکستم داره چشمام ابره بارون رو گونه هام شده روون

از خواب برگشتم به تنهایی پل میزنم از تو به زیبایی چشمامو میبندمو میبینم دنیا رو با چشم تو میبینم دنیای من با عشق درگیره عشقی که تو نباشی میمیره عشقی که تو دست تو گل داده عشقی که به دست من افتاده تو مثل من رویاتو میبافی با دست من موهاتو میبافی

یه پنجره با یه قفس یه حنجره بی هم نفس سهم من از بودن تو یه خاطره ست همین و بس تو این مثلث غریب ستاره ها رو خط زدم دارم به آخر میرسم از اون ور شب اومدم یه شب که مثل مرثیه خیمه زده رو باورم میخوام تو این سکوت تلخ نگاتو از یاد ببرم بذار که کوله بارمو رو شونه شب بذارم

خودت میخوای بری خاطره شی اما دلت میسوزه تظاهر میکنی عاشقمی این بازیه هر روزه نترس آدم دمه رفتن همش دلشور میگیره دو روز بگذره این دلشورها از خاطرت میره بهت قول میدم سخت نیست لااقل برای تو راحت باش دورم از تو و دنیایه تو راحت باش هیچ کس نمیاد جایه تو دلشوره دارم من واسه فردایه تو بهت قول میدم سخت نیست لااقل برای تو راحت باش دورم از تو و دنیایه تو راحت باش هیچ کس نمیاد جایه تو دلشوره دارم من واسه فردایه تو از عشق هر چیزی که میشناسمو از من گرفتی تو تو باقی مونده ی احساسمو از من گرفتی

ای که بی تو خودمو تک و تنها می بینم هر جا که پا می ذارم تو رو اونجا می بینم یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود قصه غربت ما قد صد تا قصه بود یاد تو هر جا که هستم با منه داره عمر منو آتیش می زنه تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد گونه های خیسمو دستای تو پاک می کرد حالا اون دستا کجاست اون دو تا دستای خوب چرا بی صدا شده لب قصه های او

دیدم تو خواب وقت سحر شهزاده ای زرین کمند نشسته بر اسب سفید می اومد از کوه و کمر می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش کاشکی دلم رسوا بشه دریا بشه این دو چشم پر آبم روزی که بختم وا بشه پیدا بشه اون که اومد تو خوابم شهزاده ی رویای من شاید تویی

میدونی دل اسیره اسیره تا بمیره میدونی بدونه تو دلم آروم نگیره میدونی دل تنگه نموده آهنگه تو ولی بیهوده جویم بسی بیهوده گویم به من بگو بی وفا حالا یاره که هستی خزانه عمرم رسید نو بهاره که هستی میخوام برم دور دورا دلم طاقت نداره دست غمه تو دار روزامو میشماره

زخمی تر از همیشه از درد دل سپردن سرخورده بودم از عشق در انتظار مردن با قامتی شکسته از کوله بار غربت در جستجوی مرحم راهی شدم زیارت رفتم برای گریه رفتم برای فریاد مرحم مراد من بود کعبه تورو به من داد ای از خدا رسیده ای که تمام عشقی در جسم خال

به من نگاه کن واسه ی یه لحظه نگات به صد تا آسمون می ارزه من از خدامه که بکشم نازتو تا بشنوم یه لحظه آوازتو من از خدامه پیش تو بمونم جواب حرفاتو خودم بخونم من از خدامه بمونم دیوونت سر بذارم رو شهر امن شونت ۲ من از خدامه بمونی کنارم