شب به اون چشمات خواب نرسه به تو میخوام مهتاب نرسه بریم اونجا اونجا که دیگه به تو دست آفتاب نرسه عاشقت بودن عشق منه اینو قلبم فریاد میزنه گریه مستی داره صدام این صدای عاشق شدنه قصه عشقت باز تو صدامه یه شب مستی بـــــاز سر رامــــه یه نفس بیشتر فاصله مون نیست

امشب شب ما غرق گل و شادی و شوره از جشن ستاره آسمون یه پارچه نوره امشب خونه مون پر از طنین دلنوازه تو کوچه پر از نوای دلنشین سازه عزیزم هدیه ی من برات یه دنیا عشقه زندگیم با بودنت درست مثل بهشته تو خونه سبد سبد گل های سرخ و میخک عزیزم دوستت دارم تولدت مبارک

میون بغض لبخندم میون خواب و بیداری توهم بامن به این رویا یه حس مشترک داری هنوزم باورش سخته که تو اینجایی بی وقفه حالا دنیای من باتو همینجا زیر این سقفه با تصویر همین دیدار جهان یک لحظه ماتش برد تا که چشماتو وا کردی غمای توی قلبم مرد تورو دیدم خدا خندید من از عشق تو حظ

با تو می رم تا اون ور ابرا تا شهر روشنایی بی تو دل من همیشه تنهاست تویی که آشنایی بی تو مثل پاییزه برگها می ریزه بی تو شادی میمیره همیشه دل می گیره دل می گیره دل می گیره بی تو دل من پر از تمناست بیا بی تو دل من همیشه تنهاست بیا

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن واین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور گر بهار عمر باشد باز در تخت چمن چتر گل بر سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور دور گردون گر دو روزی به کام ما نگشت دائما یکسان نمامند حال دوران غم مخور یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غ

شنیده ام عزم سفر کرده ای هوای دلدار دگر کرده ای مهر مرا ز سر بدر کرده ای تورو به خدا اگه میشه تنها نرو اونجا که میری نمیدونم کجاست زمین شادیه یا جای غماست خاک غریبه هست و یا آشناست بگذر از این سفر تو بی من نرو به راه دور نرو تو افسرده شی رنج سفر نبینی آزرده شی

دوست دارم صبح ها که بیدار میشم از خواب تو رو پیشم ببینم عاشق و بی تاب دوست دارم سقف من و تو یکی باشه قلبمون فقط تو این زندگی باشه خوبه من خوبه همیشه و هنوزم دوست دارم تو چشمای تو چشم بدوزم دوست دارم هر چی می خوای همون شه واست

ای که سیاه چشمات همرنگ روزگارم از دست تو چه روز و چه روزگاری دارم هزار تا وعده دادی نیومدی ما رو کاشتی این دل مهربون و چشم انتظار گذاشتی برای بی وفائی هزار بهونه داری هزار و یک شکایت از این زمونه داری چشم انتظارم نذار تاریک و تارم نزار بیشتر از این غصه رو تو کوله بارم نذار چه روز و روزگاریه وای چه شبهای تاریه

آرزومه ٬ آرزومه که در رو وا بکنی بیای تو خونه تو رو تو بغل بگیرم عاشقونه آرزومه ٬ آرزومه اسمت رو لبامه بی اراده چشمای تو از سرم زیاده چشمای تو از سرم زیاده از قسمت دیدن تو شادم از بخت خوشم دل به تو دادم ٬ آرزومه ٬ آرزومه از خدامه، خونه خوشبو بشه با عطر نفسهات از خدامه ، که بشه م

ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ دوش ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻪ ﻟﻘﺎ، ﺧﻮﺵ ﺍﺩﺍ، ﺑﺎﺻﻔﺎ، ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ ﺍﺯ ﺑﺮﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ سوخت سوخت سوخت ﺳﻮﺧﺖ ﻫﻤﻪ ﺧﺮﻣﻨﻢ کشته عشقت منم ﻳﻜﺴﺮﻩ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﻢ ﺍی ﺻﻨﻢ، ﺑﺪ ﻣﻜﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ بی ﺣﺪ ﻣﻜﻦ جانم ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ بی ﺣﺪ ﻣﻜﻦ سوخت سوخت سوخت ﺁﺗش ﺍﻧﺪﺭ ﺩﻟﻢ

گل گلدون من شکسته در باد تو بیا تا دلم نکرده فریاد گل شب بو دیگه شب بو نمیده کی گل شببو رو از شاخه چیده گوشه ی آ سمون پل رنگین کمون من مثه تاریکی تو مثه مهتاب اگه باد از سر زلف تو نگذره من میرم گم میشم تو جنگل خواب گل گلدون من ماه ایوون من از تو تنها شدم چو ماهی از آب گل هر آرزو رفته از رنگ و بو

کی بهتر ازتو که بهترینی توماه زیبای روی زمینی تو قلب من باش که تا که بفهمی چه دلبرانه بـــه دل میــشینی حتی بدی هات بخشیدنی بود شرم تو چشمات بوسیدنی بود همه حواست جامونده پیشم من به کم از تو راضی نمـــیشم تو جای من باش تا باورت شه دیوونه ی عشق تو هستی یا من تو چشم من باش تا که ببینی که چشمای تو چه کرده با مـــن بدرقه کردم تنهاییامو کسی شنیده شاید دعامو کجا

وقتی چشت پاییز میشه باغ دلت گلریز میشه تصویر غم میشینه تو چشم سیاهت وقتی چشت لبریز میشه اشکای تو آویز میشه دونه دونه میچیکه از چشم سیات نمیدونی دل آدم رو چه میشکونی خودت بهتر از هرکی میدونی که بارون پاییز میسوزونه دل آدمارو آی نمیدونی دل آدم رو چه میشکونی خودت بهتر از هرکی میدونی

تو خاموشی خونه خاموشه شب آشفته گل فراموشه بخواب که امشب پشت این روزن شب کمین کرده روبروی من تب آلوده تلخ و بی کوکب شب شب غربت شب همین امشب لایی لایی من به جای تو شکستم تو نبودی من به سوگ من نشستم از ستاره تا ستاره گریه کردم از همیشه تا دوباره گریه کردم لا لا لا لا آخرین کوکب لباس رویا بپوش امشب

روزا با تو زندگی رو پر از قشنگی میبینم شبا به یاده تو همش خوابای رنگی میبینم چشم تو رنگ عسل توی چشم تو نگاه مثل شاه بیت غزل لب تو غنچه ی نیمه بازه باغ تن تو آتیش سوزنده داغ قد تو مثل سپیداره بلند دل تو نرم تر از صبح پرند نرم تر از صبح پرند نرم تر از صبح پرند قرمزیه لبای تو

دل من سیاس ولی آبی رو خیلی دوس دارم روزای روشن آفتابی رو خیلی دوس دارم با هوای تو توی کوچه های دلواپسی غروب مبهم سرخ آبی رو خیلی دوس دارم با خیاله تو اگه باشه خیالی ندارم شب تا صب گریه و بی تابی رو خیلی دوس دارم میدونم یه روز میای عمریه بی قرارتم انتظار