آکوردهای پوران

چشمای من میل به گریه داره می خواد بباره دل نمی دونی که چه حالی داره چه حالی داره غصه به جز گریه دوا نداره خدا نداره هر چی تو دنیا غمه مال منه روزی هزار بار دل من می شکنه دل دیگه اون طاقتا رو نداره خدا نداره پشت سر هم داره بد میاره خدا میاره از در و دیوار واسه دل می باره خدا می باره

شب بود بیابان بود زمستان بود بوران بود سرمای فراوان بود یارم در آغوشم هراسان بود 7 از سردی افسرده و بی‌جان بود در فکر آن سیمین‌بر خوشگل از جسم و جان خود بودم غافل می‌کوشیدم بهرش از جان و دل 7 می‌بردمش با خود سوی منزل گیـــــــســـویش از باد و باران گشته آشفــــتــه 7 در مویش گویی مروارید غلتان سفته طی شد راه دشوار آخر بر من و یار با بوسه