Dm
شب بود بیابان بود زمستان بود
A                 Dm
بوران بود سرمای فراوان بود
A
یارم در آغوشم هراسان بود
Dm      Adim7       A7
از سردی افسرده و بی‌جان بود
Dm
در فکر آن سیمین‌بر خوشگل
A                            Dm
از جسم و جان خود بودم غافل
A
می‌کوشیدم بهرش از جان و دل
Dm      Adim7          A7
می‌بردمش با خود سوی منزل
A                                   F   Dm
گیـــــــســـویش از باد و باران گشته آشفــــتــه
Dm      Adim7          A7
در مویش گویی مروارید غلتان سفته
Dm
طی شد راه دشوار آخر بر من و یار
A                         Dm
با بوسه‌ای گرمی به او دادم
A
با لب‌های چون قند بر رویم زد لبخند
Dm      Adim7          A7
برد آن همه رنج و غم از یادم