من فقط عاشق اینم حرف قلبتو بدونم الکى بگم جدا شیم تو بگى که نمیتونم من فقط عاشق اینم بگى از همه بیزارى دو سه روز پیدام نشه تا ببینم چه حالى دارى من فقط عاشق اینم عمرى از خدا بگیرم انقدر زنده بمونم تا به جاى تو بمیرم من فقط عاشق اینم روزایى که با تو تنهام کا رو بار زندگیمو بزارم براى فردا

من میگم منو شکستن چشم فانوسمو بستم تو میگی خدا بزرگه ما امیده به شب من من میگم آخه دلم بود اونکه افتاده به خاکت تو میگی سرت سلامت آیینه ها زلال و پاکه آیینه ها زلال و پاکه اینه که فاصله ها رو نمیشه باگریه پر کرد یکیمون بهار سرخوش یکیمون پاییز پردرد من میگم فاصله مرگه بین دستای تو بامن تو میگی زندگی اینه حاصل عشق تو با من من میگم حالا بسوزم یا که با غصه بسازم تو میگی فرقی نداره من که چیزی نمی بازم من میگم این

تو بارون که رفتی شبم زیر و رو شد یه بغض شکسته رفیق گلوم شد تو بارون که رفتی دل باغچه پژمرد تمام وجودم توی آینه خط خورد هنوز وقتی بارون تو کوچه می باره دلم غصه داره دلم بی قراره نه شب عاشقانس نه رویا قشنگه دلم بی تو خونه دلم بی تو تنگه یه شب زیــر بارون که چشمم به راهه

ای که سیاه چشمات همرنگ روزگارم از دست تو چه روز و چه روزگاری دارم هزار تا وعده دادی نیومدی ما رو کاشتی این دل مهربون و چشم انتظار گذاشتی برای بی وفائی هزار بهونه داری هزار و یک شکایت از این زمونه داری چشم انتظارم نذار تاریک و تارم نزار بیشتر از این غصه رو تو کوله بارم نذار چه روز و روزگاریه وای چه شبهای تاریه

من همونم که همیشه غم و غصه ام بی شماره اونی که تنها ترینه حتی سایه ام نداره این منم که خوبیامو کسی هرگز نشناخته اون که در راه رفاقت همه هستی شو باخته هر رفیق راهی با من دو سه روزی همسفر بود ادعای هر رفاقت واسه من چه زود گذار بود هر کی با زمزمه عشق دو سه رو

خیلی وقته دیگه بارون نزده رنگ عشق به این خیابون نزده خیلی وقته ابری پرپر نشده دل آسمون سبک تر نشده مه سرد رو تن پنجره ها مثل بغض توی سینه منه ابر چشمام پر اشکه ای خدا وقتشه دوباره بارون بزنه خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده قلبم از دوری تو بدجور دلتنگ شده بعد تو هیچ چیزی دو

ﻣﻦ ﺧﻮش ﺧﻴﺎل ﺳﺎده ﺣـﺎﻻ ﺑـﺎ ﭘـﺎی ﭘـﻴـﺎده دﻧـﺒـﺎﻟﺖ دارم ﻣﻴـﮕﺮدم ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺑﺎ ﺷﺐ و ﺟﺎده ﭘﺮم از ﺣﺴﺮت و ﺧﻮاﻫﺶ واﺳـﻪ ﻳﻚ ﻟـﺤﻈﻪ ﻧﻮازش ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎر ﻏﻢ رو دوﺷﻢ رﻫـﺴﭙﺎر ﺷـﻬﺮ ﺳﺎزش ﺗﻮ ﻗﺎﻣﺖ ﺳﻴﺎه ﺷﺐ وﻗﺘﻲ ﺳﺘﺎره ﻣﻴﻤﻴﺮه اﻧـﮕﺎر ﻣﻴـﺨﻮاد ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻪ واﺳﻪ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺗﻮ دﻳﺮه از ﻣﻦِ ﺧﺴﺘﻪ رو ﺧﻂ رﻓﺘﻦ ﺑﻲ

من از صدای گریه تو به غربت بارون رسیدم تو چشات باغ بارون زده دیدم چشم تو همرنگ یه باغه تو غربت غروب پاییز مثل من از یه درد کهنه لبریز با تو بوی کاهگل و خاک عطر کوچه باغ نمناک زنده میشه با تو بوی خاک و بارون عطر ترمه و گلابدون زنده میشه تو مثل شهر کوچیک من

تو یه تاک قد کشیده پا گرقتی روی سینم واسه پا گرفتن تو عمریه که من زمینم راز قد کشیدن تو عمریه دارم می بینم داری می رسی به خورشید ولی من بازم همینم می زنم چوب زیرساقت واسه لحضه های رستن ریختن آب یر پاهات هی منو شستن و شستن توی سرما و تو گرما واسه تو نجاتم عمری تو هجوم باد وحشی سپربلاتم عمری

صورت عکس تو آلبوم خیسه دوباره خاطرتو بوسیدم این سوال بی جواب و از خودم تا حالا هزار دفعه پرسیدم با کدوم ترانه باز جون می گیره نبض اون حنجره که فیروزه میدونم بدون تو فردای من رنگ خاکستری دیروزه تن تشنه مثل خورشید بی سرزمین تر از باد کولی تر از ترانه بی پرده مثل فریاد

دل هیچکی مثل من غربت اینجا رو نداره دیگه حرفای علاقه همه مردن تو دلم مثل گنجشکای بی لونه و بی جای محله دیگه هیچ جا تو درختا جای من نیست که برم با تو بودن خیلی وقته که گذشته بی تو بودن مثل مهر سرنوشته دیگه اسم تو رو هی زمزمه کردن واسه من نه تو میشه نه فرقی داره بارونه از سر شب همش میب

من همون جزیره بودم خاکی و صمیمی و گرم واسه عشق بازی موجا قامتم یه بستر نرم یه عزیز دردونه بودم پیش چشم خیس موجا یه نگین سبز خالص روی انگشتر دریا تا که یک روز تو رسیدی توی قلبم پا گذاشتی غصه های عاشقی رو تو وجودم جا گذاشتی زیر رگب

پرنده های قفسی، عادت دارن به بی کسی عمرشونو بی هم نفس، کِز می کنن کُنجِ قفس نمی دونن سفر چـــیه، عـــاشقِ در به در کیه هرکی بریزه شادونه، فکر میکنن خـــداشونه یه عمره بی حبیبن، با آسمون غریبن این همه نعمت امـــا همیشه بی نصیبن چه می دونن به چی میگن ستاره چه می دونن دنیا کی ها بهاره

میرم از شهرِ تو با یه کوله بار از خاطره دلِ من مونده پیشت گرچه پاهام مسافره می گذره همراهِ جاده یادِ تو از روی یادم توی راه دریغ از ابری که بباره واسه حالم توی هر گوشه ی این شهر، دارم از عشقِ تو یادی می سوزونه منو یادِ دلی که به من ندادی

آخه من هیچی ندارم که نثار تو کنم تا فدای چشم های مثل بهار تو کنم می درخشی مثل یک تیکه جواهر توی جمع من می ترسم عاقبت یه روز قمارت بکنم من مثل شبهای بی ستاره سرد و خالیم خب می ترسم جای عشق غصه رو یار تو کنم تو مثل قصه پر از حادثه هستی نمی خوام من

خیلی ممنون انقد آسون منو داغون کردی واسه احساسی که داشتم دلمو خون کردی تو که هیچ حسی به این قصه نداشتی واسه چی منو به محبت دوروزه مهمون کردی همه عا لم می دونستن که بری می میرم اما رفتی و همه عالمو حیرون کردی خیلی ممنون واسه هرچی که آوردی به سرم خیلی ممنون ولی من هیچ وقت ازت نمی گذ