Dm                      A
پرنده های قفسی، عادت دارن به بی کسی
A    Bb            E                          Bb
عمرشونو بی هم نفس، کِز می کنن کُنجِ قفس
Dm                              A
نمی دونن سفر چـــیه، عـــاشقِ در به در کیه
A     Bb              E                       Bb
هرکی بریزه شادونه، فکر میکنن خـــداشونه
A                     Dm              E
یه عمره بی حبیبن، با آسمون غریبن
Bb    Dm     A           E
این همه نعمت امـــا همیشه بی نصیبن
A              Gm              A
چه می دونن به چی میگن ستاره
A              Gm              A
چه می دونن دنیا کی ها بهاره
A                       Gm              Bb            A
چه میدونن عاشق میشه چه آسون پرنده زیرِ بارون
Dm                    A    
تو آسمون ندیدن خورشید چه نوری داره
A         Gm           Bb            A
چشمه ی کوهِ مشرق چه راهِ دوری داره
A                Dm       A            Dm
قفس به این بـــزرگـــی کاشکی پرنده بودم
A          Gm         Bb             A
مهم نبود پریـــدن ولــــی برنده بودم
A      Bb           Dm          A    Dm
فرقی نداره وقتی نـــدونی و نـــبینـــی
A                Gm     Bb           Dm
غصه ت میگیره وقتــــی میدونی و میبینی
A                Gm     Bb           Dm
غصه ت میگیره وقتــــی میدونی و میبینی