آکورد پرواز روی بام تهران (کامران تفتی)
میترسم از تاریک روشن ها
از قبل و بعد گریه ی زن ها
از زندگی باهم ولی تنها
از بدرقه تا راه آهن ها
از شوق غمگین رسیدن ها
از دوستت دارم شنیدن ها
از هر چه با من هست میترسم
میترسم
از چای مانده روی میز او
از آرزوهای عزیز او
از اسم روی سینه ریز او
از ریتم موزیک مریض او
از ریتم موزیک مریض او
از هر چه با من هست میترسم