C#dim                   Bm
جهان فاسد مردم را ، بریز دور و در این دوری
Em
به عطر نافه یِ خود خو کن

D                          A
کمین بگیر جهانت را ، سپس شکارچیانت را

F#                  
به تیرِ معجزه آهو کن

                                 C#dim                    Bm
مفصل‌اند زمستان‌ها ، و برف نسخه‌ی خوبی نیست

A                            Em
برای سرفه‌ ی گلدان‌ ها ، گلی نمانده خودت گُل باش

F#     F#sus4                            D
تو را بکار و شکوفا شو ، تو را بچین و تو را بو کن

C#dim                    Bm
دلم دف است نیستانا ، نگاهِ صوفی ناخوانا

A                      Em
جهان پریشی مولانا ، دهان پریشیِ مولانا

                  F#     F#sus4                           D
تو خانقاه منی با من ، بچرخ و یا حق و یاهو کن

C#dim                           Bm
شب است یک تنه زیبا شو ، و چند ماه شکیبا شو

A                        Em
سپس مرا متولد کن ، بتاب رویِ شبم دریا

                  F#     F#sus4                           D
و جوجه اردک زشتم را ، به زیر بال و پرت قو کن

C#dim                 Bm
کسی نمیشنود ما را ، اگر که رویِ سخن داری

A                          Em
و درد حرف زدن داری ، اگر دهانِ خودت هستی

                  F#     F#sus4                              D
اگر زبان خودت هستی ، به گوش هایِ خودت رو کن

C#dim                       Bm
دو تا بریده یِ از شانه ، دو تا خجول دو دیوانه

A                                 Em
منم دو دست که میخواهم ، بغل بگیرمت ای جنگل

                  F#     F#sus4                              D
تفقدی نظری چیزی ، به این دو ساقه یِ کم رو کن

C#dim                              Bm
مسم که پخش و پلا هستم ، دچار درد و بلا هستم

A                            Em
تو عادلی که طلا هستی ، به کیمیای مساواتت

                  F#     F#sus4                          D
تو را بدل به خودت اما ، مرا بدل به ترازو کن

C#dim                              Bm
تو را ببوس که لب هایت ،هنوز طعمِ عسل دارد

A                          Em
تو را بخواه که آغوشت ،هنوز میلِ به بغل دارد

Bm            F#     F#sus4                         D
تو را بکار و شکوفا شو ، تو را بچین و تو را بو کن