آکوردهای محسن رحمانی

7 من از تو عبور کردم مثل رود از یه دشت من از تو عبور کردم جوری که نشه برگشت دریایی که قلبم بود زنده توی گور ریختم اون منی که تو قبلا میشناختیو دور ریختم قصدم آزار تو نیست وقت اصرار تو نیست

بانو گوشِت از حرفای تلخ من پره از من و از نگاه سردم دلخوری خسته از بودن تو رویای منی انگاری از من داری دل میبُری با هر قدم ، تو هر نگاه تو هر نفس ، هر کجا با من بمون صدای تو یه مرهمه واسه دلم یه عالمه غزل بخون بانو این مرد تنهارو تماشا کن که تو اوجه ولی با مرگ هم مرزه

m7 سنگینه حرفای تازه ت بدجوری میشکونه منو حرف رفتن که میزنی اصلا میبینی حالمو من بغض خاموش تو ام شعری که جا داره بگی انگار نمیشناسی منو بعد از این همه زندگی تو نمیتونی ببری منو از یادت بدون من کم میاری چقد دنیـــــــــــات کـــــو

jj7 من سعی کردم تو بفهمی که یه جای امنی تو دلم داری که بی توقع دوستت دارم یه معنی دیگه واسم داری من سعی کردم تو بفهمی که زیباتر از رویام تو دنیا نیست هر جا بری با هرکی آشنا شی توی دلش انقدرها جا نیست نـــــــه تو حالمو نمی فهمی هیچ وقت من سعی کردم تو نفهمیدی

می دونی چی منو خیلی می ترسونه اینکه فکر می کنی آسونه هر دفعه بشکنی قلبمو توی دیوونه یه روزی میرسه هر چقدم بخوام نمی تونم با تو راه بیام عشق تو سنگینی می کنه روی شونه هام دست بردار عشقم این مردم حساسن مارو تو این شهر بی هم نمیشناسن

از این ترانه تو را بشنو از این ترانه تو را بو کن منم زبان و تویی واژه به خود درون دلم خو کن تو که تجلی دریایی تنت سراب و تنم تشنه اگر به فاصله خشنودی مرا به فاصله جادو کن کجاست چشم پر آشوبت شدم مُبَلِغ حیرانی ببین میان تو و قلبم شدم مُبَلِغ حیرانی اشاره کن بمیرانم اشاره کن برقصانم تو شمس روشن قلبم باش که بیت بیت بجوشانم دلت رسیده و شیرین است