آکوردهای مجتبی ترکاشوند

قلم نامردی تو کرماشاه نداریم؛ ای دختر کرجی تو نه تنها بزاریم! راحت نیامدی گلم که راحت بری از دلم من درون رنده شدم اینه که شرمنده شدم! تا تو میای میای پیشم من از زمین کنده میشم… میام تونه بقل کنم یه دفعه شرمنده میشم! دل یه کله اونه مخواد اونم از من خوشش میاد…. گر مه دمه کار خدا عشق من به چشش میاد تو کرجی من لکم عقاب تو فلکم… تو آدمی یا پری

تورو جانِ مادرت، دختره نیا دیه سهم مَه اَ ای قرار؛ ترس وُ بیقراریه یه چِشِم دنبالِ تو؛ یه چِشِم جای دی دلهره ام؛ آمدنِ ماشینای گشتیه دلهره ام؛ آمدنِ ماشینای گشتیه مأمورای محلمان، انگار عاشق نبودن انگاری معصومن و اَ او بالا آمدن توو خیابان که میری؛ سیلت، چپ چپ مکنن توو ای فقر وُ

روزگار بدیه گنجکش قناری شده تخت چوب خیابان برام بخاری شده پول یه نان نرم هنوز تونه دوست دارم فقط نفس مانده زیر او پات بزارم نیمه شو مه رو دیوار تو تو حیاط خانه همه ماشینای گشتی منو کردن نشانه گرفتنم به جای دزد روی دیوار خانتان خودته قایم نکن بیا بیرون آسمان ماشینای گشتی انگار ردیاب گذاشتن رو من