آکوردهای سالار عقیلی

من که فرزند این سرزمینم در پی توشه ای خوشه چینم شادم از پیشه ی خوشه چینی رمز شادی بخوان از جبینم من که فرزند این سرزمینم در پی توشه ای خوشه چینم شادم از پیشه ی خوشه چینی رمز شادی بخوان از جبینم قلب ما بود مملو از شادی بـــی پــایـــان سعی ما بود بـــهر آبادی ایـــن ســـامـــان خوشه

تنها میمانم میدانم میایی با تو آرامم بی ترس ازتنهایی تنها میمانم عاشق تر زخمی تر آرام چون آتش درزیر خاکستر برگردو بیا دلتنگ دیدارم بغض شب تارم من هر چه دارم از تو دارم برگردو بیا آشفته مگذارم دوری و بی تو بیقرارم تویی تویی دنیای من آرامش شبهای من دلم شکست خ

نه آروم می شم از گریه نه یادت می ره از یادم نمی دونم به این دنیا تقاص چی رو پس دادم بگو پشت کدوم ابری که شب سر در گریبونم که روز از ترس تنهایی پناه سایه می مونه تنهااااا رفتی و بی تووو موجی سرگردانم، دریایم باش دنیا بی تو بیمار است آخر کجاماندی برگردی

ترسم که به پایان رسد عمر و تو نیایی از داغ جدایی جگرم سوخت کجایی از داغ جدایی جگرم سوخت کجایی بخت من سر گشته گره خورده به مویت وقت است که دگر حلقه ی گیسو بگشایی من ماهی دلتنگ و چشمان تو دریاست زندانی دریای تو را نیست رهایی ما آینه گش

چه میکشم از دوره ای که باورم سرکوب شد تا بدتری آمد به چشم بد لاجرم محبوب شد من مشتِ در گل مانده ام با ساقه ی دستانِ تو شاید زمین آماده ی یک اتفاقِ خوب شد من عاشقِ چشمِ تو و خوابِ نگاهِ تو شدم چشمانِ تو شرطِ من است مشروطه خواهِ تو شدم با این همه بگذار من بر عشقِ تو تکیه کنم

ای گلرخم ای گلرخ من از خزان می ترسم چیزی مــــگو از رفتن با من بمان می ترسم چیزی مگو از رفتن با من بمان می ترســـم پژمرده رویت از چه آشفته مویت از چه ای وای دارم من از این داستان می ترسم چون بلبلی آوازم خاموشی است ای گلـــرخ بی تو من از هر مرغ آوازه خوان می ترسم بی تو من از هر مرغ آوازه خوان می ترسم همر

چه بگویم ، نگفته هم پیداست غم این دل مگر یکی و دوتاست به همم ریخته است گیسویی به همم ریخته است مدت هاست چه بگویم نگفته هم پیداست غم این دل مگر یکی و دوتاست به همم ریخته است گیسویی به همم ریخته است مدت هاست یا برگرد یا آن دل را برگردان یا بنش

وطنم ای شکوه پابرجا در دل التهاب دورانها کشور روزهای دشوار زخمی سربلند بحرانها ایستادی به جنگ رودررو خنجر از پشت می زند دشمن گویی از ما و در نهان بر ما وطنم پشت حیله را بشکن وطنم ای شکوه پابرجا در دل التهاب دورانها ها ها ها ها ها ها ها ها ها هــــــا ها ها ها ها ها ها ها ها ها ه

در فصل بارش سنگ همچو آیینه بمان بر جان دشت تشنه بنویس از عطر بهاران در انتظار فردا شب را سحر کن با کوله باری از نور از شب گذر کن سرمست عاشقانه در خود نظر کن بشکن در قفس را از تن رها شو درمان درد دردمندان دوا شو از خود دمی برون آ محو خدا شو خورشیدی در جانه تو پنهان است

دوستش میدارم و دردم نمیداند نگار مبتلایش کن به دردم ای طبیبا بی شمار هرچه کردم مهربانی بی وفایی کرد مرا او نمیداند چه آورد بر سرم دیوانه وار او نمیداند چه آورد بر سرم دیوانه وار طاقتم تاب است و گشتم بی تحمل این زمان با شکیب و بی صبور از درد دوری های یار بیم رسوای

ا*ی دل دیوانه دل من ل*بریز بهانه دل من د*ر خلوت خانه دل من ا*ز تنهایی گریه مکن ا*ز تنهایی گریه مکن ا*ز تنهایی گریه مکن ا*ز تیرگی زندگی ام چ*ون سرشار از خستگی ام ا*ز عادت دلبستگی ام ا*ز تنهایی گریه مکن ا*ز تنهایی گریه مکن ا*ز تنهایی گریه مک*ن م*ی آید آن رفته ی من ب*ا آغوشی همچو وطن ح*رف از سرگردانی مزن ا*ز تنهایی گریه مکن ا*ز تنهایی گریه مکن ا*ز تنهایی گریه مکن ب*اید دلگیرم نکنی ا*ز دنیا سیرم نکنی چ*ون گریه زن

تو رفتی تا بماند قایقم در گل رها کردی مرا تنها لب ساحل تو در چشمت به من دریا نشان دادی نماندی و مرا دست خزان دادی تو رفتی و جهان یکباره خالی شد تمامت میهمان این حوالی شد تو بردی ابرها را خشکسالی شد ندیدی عاشقت بی تو چه حالی شد بد کرده ای بد کرده ای با من که جانت بوده ام ای ماه انکارم نکن من آسمانت بوده ام با هر صدایی سمت در ب

حالا كه نفس میكشم در هوات نخور غصه ماندنم را دگر میخوام صداى خنده هات كنه گوش آسمونو كر نترس جانم كه دستانم جدا شدنی نیست ز دستانت اين عشق بماند تا ابد در قلبت امانت تویی ماهم پریزادم نه یک دل كه صد دل به تو دادم بدان كه در بند تو باشم آزاد آزادم

لبریزم از بودن تو با اینکه تنها آمدم تا مست چَشم تو شوم عاشق به دنیا آمدم در من تب دیوانگی ست جانِ تو و جانِ خودم از فرطِ این جنون شدم دست به گریبانِ خودم آمده ای تا غم شب را ببری هرچه که دارم تو به یغما ببری در به درت راه به تماشا بکشی تشنه لبم را لب دریا بکشی جای کسی غیر از خودت در قلبِ من یک لحظه خالی نیست آخر ب