آکورد موزیسین
كوره راه زندگيش دربست يه سازه ملودي گريه هاشو خودش ميسازه
خونه ش كوچيكه قد يه قفس هربار ميگه اين آخرين دفعس
از يه جماعت خوشحال ميشه دور از خواستش به جبر ميكنه عبور
دنيا رو بهش ميدن تو اوج آهنگ رقص دستاش روی ساز خوشرنگ
آسمون شباش اصلا قمر نداره هيچكي از دلش