آکوردهای ایرج مهدیان

در آسمون دل من پرنده پر نمی زنه به کلبه ی غم زده ام محبت سر نمی زنه یه مهربون یه هم زبون حلقه به در نمی زنه هرچی غمه مال منه بدتر زغم حال منه هرجا میرم این غصه ها چون سایه دنبال منه خاطرات تلخ رفته همه جاست همسفرم کاشکی من گذشته ها رو بشه از یاد ببرم غم همیشه با منه مثل همزاده من

وقتی که برگی رو زمین میفته حس می کنم گریه بی صداشو حس می کنم چی می گذره تو قلبش وقتی می بینه مرگ لحظه هاشو آخه منم یه برگ خشک و زردم که بی صدا یه عمره گریه کردم آخه منم یه برگ خشک و زردم که بی صدا یه عمره گریه کردم وقتی با چشمام می بینم که یک برگ سیلی بیجا می خوره از

بازم تنگه غروبه ای خدا دلم تنگه هر جا که برم من آسمون همین رنگه ای آسمون کبود مگه من چه بد کردم که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم ای آسمون کبود مگه من چه بد کردم که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم دانی دلم چه خواهد شهد از لبش چشیدن از او به یک اشاره از من به سر دویدن ای آن که در ره تو از جان و سر گذشتم از کوچه تو دیشب با چشم تر گذشتم

زیر آسمون پیر و زیر خورشید کویر واسه این تن سوخته سایه ای تو رو می خوام واسه اینکه در سکوت خونه چون مرغ اسیر زین همه غم نکنم گلایه ای تورو می خوام بیا تا خواستنی هام تموم بشه نذار این آرزوها حروم بشه بیا تا خواستنی هام تموم بشه نذار این آرزوها حروم بشه تورو می خوام مثل اون گلی که آفتاب و می

# در آسمون دل من پرنده پر نمیزنه # به کلبه غم زده ام محبت سر نمیزنه یه مهربون یه همزبون حلقه به در نمیزنه هرچی غمه مال منه بدتر ز غم حال منه هرجامیرم این غصههاچون سایه دنبال منه خاطرات تلخ رفته همه جاست همسفرم کاشکی من گذشته هارو بشه از یاد ببرم #