آکورد گل سرخ (احمد کربلایی)
تو گل سرخی ، من یه برگ زردم
پرم از غصه ، همنشین دردم
دل من ، مونده در کویر حسرت
چه کنم بی تو در دیار غربت
چه کنم با این آه سرد و خسته
چه کنم با این شعر دل شکسته
ابرچشم من باز، میل گریه داره
تا به کی می تونه اشک غم بباره
من که دل