آکوردهای هومن اژدری

همه ی عمرم تو پرواز از رو اقیانوس آبی تو سالن ترانزیت میخوابیدم روی صندلی خالی دوستی من با آدمها دشمنی تو روز روشن رنج یک نسل روی شونه های من یه چمدون توی دستم مهاجرم،مهاجر زمین خیلی کوچیکه واسه ی من مسافرم،آره مسافر نمیرسم ولی به خونه ی من مستی شبهای روشن بوسه های ن

روز جمعست آسمون آبی بعدازظهر خواب آلوده پر شده از هوس های مبهم همه چاراهای(چهارراه)خلوت بی پلیس و بی پرنده انگاری صد ساله خوابن اما یاد تو بیداره مخصوصا بعدازظهر جمعه ی من یه ضیافت بین من و تو خاطراتمون هم دعوتن از پنجره خیره میشم باز روی سطح شهر خالی تو خیالم تورو میبینم حس میکنم الان کجایی همین لحظه توی چه حالی کاشکی شانسی تورو ببینم بعدازظهر جمعه دلگیر نیست این نبودن توئه که دلگیره از سر ظهر تا که شب میشه غصه آروم آروم جون میگیرهش شاید بشینم پ

Intrtro:_C__ منو ببر دکتر عزیزم بریز ی مشتی قرص تو حلقم بزن یه آمپول توی قلبم تا که راحت بخوابم همه ی روزای آفتابی رو همه شبای مهتابی رو قشنگیای عاشقی رو دیگه به یاد ندارم فقط به یاد میارم دیگه میلی ندارم به صورت زنده ی خودم صبا توی آینه دیگه غمگین نمیشم دیگه خوشحال نمیشم هیچ حسی ندارم آخر کار من همینه منو ببر دکتر عزیزم بگو از اول من مریضم ا