آکوردهای محمد اصفهانی

شعر قشنگ بودنی از تو به خود رسیده‌ام آینه ای و روشنی خودم رو در تو دیده‌ام تویی که خلوت منو ستاره بارون میکنی برای تنهایی من آغوش تو وا میکنی بیـش از هـوا بیـش از نفـس‌ محتاج با تو بودنم شوق دوباره دیدنت‌ دلیل زنده موندم بیـش از هـوا بیـش از نفـس‌ محتاج با تو بودنم شوق دوباره دیدنت‌

بمان با من بمان با تو میمانم بمان ببین اشک مرا با من از باران بخوان رخ مپوشان تا نسوزد آتشی پروانه را رو مگردان تا بخوانم با تو این افسانه را بمان با من بمان با تو میمانم بمان ببین اشک مرا با من از باران بخوان رخ مپوشان تا نیوفتد شعله بر هفت آسمان رو مگردان تا نیایم به فغان هر جای جها

تا به شوقت شعله ور شد‌ عشق نهانی من هر غم آمد سر نیامد‌ صبر جوانی من تا رسیدی جان خسته‌ دل به هوای تو بست از هوایم تا پریدی‌ جای تو گریه نشست گریه میــگویــــــد حـال دلــــم را گرچه میدانی از لب بسته ی من تو بخوان‌ شرح پریشـــــانی ای که از من خوش گرفتی‌ دل به دام آشنایی نیمه جانی مانده اما شِکوِه دارم از جدایـــ

تو همدم تنهایی پهناورم هستی آرامش دنیای سرسام آورم هستی هر شب تو را در ازدحام غم صدا کردم هر شب برای شانه هایت گریه آوردم در هر نت از موسیقی باران تو را دیدم در اشک آهو های سرگردان تو‌ را دیدم امشب تمام عاشقان دور و برت جمع اند جمعیت پروانه ها

میشد تصویر اون روزای خوبو تو بارون نگاهت منعکس کرد یه جوری خالیه جات پیش من که تموم دنیا دلتنگیمو حس کرد دلم میخواد شبیه اون قدیما یه بار دیگه تو آغوش تو جا شم تو مثل هیشکی تو دنیام نبودی دلم میخواد منم مثل تو باشم میدونم حال تو خوبه ولی خب حالم آشوبه یه د

به زمین خوردن دلقک یا درآوردن 9 شکلک واسه اینه که تو بخندی مثل رسم شاه و تلخک مثل رسم شاه و تلخک کفشای لنگه به لنگه میپوشه که هی بلنگه پای راستش میره جفت پا تا پای چپش بلنگه تا 9 پای چپش بلنگه واسه نون واسه نون تا به کاراش تو بخندی که اگه اینو بدونی تو به دلقک نمی خن

دلواپسی هامو بگیر از من غمهاتو ای آینه حاشا کن قدری بخند و روشنی ها رو تو چشم خیس من تماشا کن تو چشم خیس من تماشا تو سالها همزاد من بودی تصویری از دیروز و امروزم همت کن و یاری کن. بگذار تا مهربونی را بیاموزم تا مهربونی را بیاموزم

باور نکن تنهاییت را من در تو پنهانم تو در من از من به من نزدیک تر تو از تو به تو نزدیک تر من باور نکن تنهاییت را تا یک دل و یک درد داریم تا در عبور از کوچه عشق بر دوش هم سر می گذاریم ♫♫♫♫ دل تاب تنهایی ندارد باور نکن تنهاییت را هرجای این دنیا که با

شد خزان گلشن آشنـــایـــی بازم آتش به جان زد جـــدایـــی عمر من ای گل طی شد بهر تو وز تو ندیدم جز بد عهدی و بی وفـــایـــی با تو وفا کردم تا به تنم جان بود مهر و وفا داری با تو چه دارد سود آفت خرمن مهر وفایی نوگل گلشن جورو جفایی از دل سنگت آه دلم از غم خونین است روش بختم این است از جــــام غم مستم دشــــمــــن میپرستم تــا هــســتم ت

تقاص چی رو می گیری که تا اینجا کشوندیمون کجای راهو کج رفیتم که تا اینجا رسوندیمون اگه من جای تو بودم میون این همه دردم یه روز از چشم این مردم تو رو پنهون نمی کردم تو رفتی بعد تو حالم یه حالی مثل مردن بود تو هم تنها شدی اما کجا حالت مثه من بود اگه دلگیری از دنیا منم مثل تو آشفتم ولی من جای تو بودم ،به مردم راست می گفتم

بهشت ازدست آدم رفت از اون روزی که گندم خورد ببین چی میشه اون کس که یه جو از حق مردم خورد کسایی که تو این دنیا حساب ما رو پیچیدن یه روزی هر کسی باشن حساباشونُ پس میدن عبادت از سر وحشت واسه عاشق عبادت نیست پرستش راه تسکینه پرستیدن تجارت نیست سر آزادگی مردن ته دلدادگی میشه یه وقتایی تمام دین همین آزاد

امشب در سر شوری دارم امشب در دل نوری دارم باز امشب در اوج آسمانم رازی باشد با ستارگانم امشب یکسر شوق و شورم ازاین عالم گوئی دورم از شادی پرگیرم که رسم به فلک سرود هستی خانم در بر حور و ملک در آسمانها غوغا فکنم سبو بریزم ساغر شکنم امشب یکسر شوق و شورم

نمی خواستم خورشیدو ازت بگیرم نمی خواستم آسمونت ابری باشه نمی خواستم که چشات بارونی و سرد سهم تو گریه باشه، بی صبری باشه آرزوم بوده که آسمون تو شبها برا تو یه سقف پر ستاره باشه روی طاقچه ماه برات مثل یه آینه کهکشونا هم برات گهواره باشه نازنین من اگه تاریکم غمی

دنیارو با همه ی خوب و بدش با همه زندونیهای ابدش پشت سر گذاشتنو و رها شدن رفتنو سریع توی سراب شدن واسشون تو بند دنیا جا نبود دنیا که جای پرنده ها نبود پشت سر گذشته های بی هدف پیش رو لشکر آرزو بسر تو بهشت آرزو گم نشدند آدمه حسرت گندم نشدند وقتی موندند

ای که بوی باران شکفته در هوایت یاد از آن بهاران که شد خزان به پایت شد خزان به پایت بهار باور من سایه بان مهرت نمانده بر سر من جز غمت ندارم به حال دل گواهی ای که نور چشمم در این شب سیاهی چشم من به راهت همیشه تا بیایی باغ من بهارم بهشت من کجایی؟ جان من کجایی کجایی که بی تو دل شکسته ام سر به زان

چه در دل من چه در سر تو من از تو رسیدم به باور تو تو بودی و من به گریه نشستم برابر تو به خاطر تو به گریه نشستم بگو چه کنم با تو شوری در جان بی تو جانـــی ویــــــران از این زخـــــــم پنهان می میـــرم نا مت در من باران یا دت در دل طوفان

هوامو نداشتی هوایی شدم چه کابوسه بی انتهایی شدم نگاهت منو زیر و رو میکنه منو با دلم رو به رو میکنه منو دست بسته تو و قلبه خسته که هر کی رسیده یه جاشو شکسته ولی حسن عاشق به دیوونگیشه یه وقتایی کوه هم دلش ابری میشه ابری شو خاطره هاتو ببار بارون شو یاد

یاد تو بر شیشه ی دل یکسره سنگ میزند بر تن تار و پود من عشق تو چنگ میزند بر لب این پنجره ها به آرزو گذشت آه ، کجای کار من پیش تو لنگ میزند آه ، آه تنها نشان من از تو بهانه ی توست زیبا ترین گل گریه نشانه ی توست چشم من خانه ی توست عمری مسافر این شب بی سحرم

آسیمه سر رسیدی از، غربت بیابان، دل خسته دیدمت از، آوار خیس باران وامانده در تبی گنگ، ناگه به من رسید - من خود شکسته از خود، در فصل ناامیدی در برکه دو چشمت، نه گریه و نه خنده، گم کرده راه شب را، سرگشته چون پرنده من ره به خلوت عشق، هرگز نبرده بودم، پیدا نمی شدی تو، شاید که مرده بودم

چه آرام در خود شکستم چه دلتنگ تنها نشستم نشستم به هوای تو من با تو آرامم پس از این به خدا گریه نکن دل بی تاب از بی خبری شکوه نکن تن رنجور از در به دری ای وای با من و دل تو بگو چه گذشت با دل زار و شکسته من پر بکشد به هوای تو آه کی برسد دل خسته من چه سا