گل گلدون من شکسته در باد تو بیا تا دلم نکرده فریاد گل شب بو دیگه شب بو نمیده کی گل شببو رو از شاخه چیده گوشه ی آ سمون پل رنگین کمون من مثه تاریکی تو مثه مهتاب اگه باد از سر زلف تو نگذره من میرم گم میشم تو جنگل خواب گل گلدون من ماه ایوون من از تو تنها شدم چو ماهی از آب گل هر آرزو رفته از رنگ و بو

من از اون آسمون آبی میخوام من از اون شبهای مهتابی میخوام دلم از خاطره های بد جدا من از اون وقتای بی تابی میخوام من میخوام یه دست گل به آب بدم آرزوهامو به یه حباب بدم سیبی از شاخه حسرت بچینم بندازم رو آسمون و تاب بدم گل ایوون بهاره دل من یه بیابون لاله زاره دل من مثل یک دسته

بگو ای مرد من ای از تبار هر چه عاشق بگو ای در تو جاری خون روشن شقایق بگو ای سوخته ای بی رمق ای کوه خسته بگو ای با تو داغ عاشقای دل شکسته بگو با من بگو از دردو داغت بذار مرهم بذارم روی زخمات بذار بارون اشک من بشوره غبار غصه ها رو از سرو پات بذار سر روی شونم گریه سر کن از آن

روی دیوار سفید خونه‌مون من با رنگ سبز یه جاده کشیدم جاده‌ای پُر از درخت و گل و یاس جاده‌ای پُر از بهار و عطر یاس رنگ سبزم کم اومد باد اومد، پاییز اومد روی جاده‌ی قشنگ ابر اومد، بارون اومد من نوشتم بارون من نوشتم بارون من نوشتم بارون من نوشتم بارون روی دیوار سفید خونه‌مون من با رنگ آبی دریا کشیدم

توی یک جنگل* تن خیس ک*بود * یه پرنده آ*شیونه ساخت*ه بود * خون داغ ع*شق خورشید ر*و پرش * جنگل بزرگ* خورشید تو س*رش * تو هوای* آفت*ابی* روی درخت*ا می پ*رید * تنشو ب*ه جنگ*ل* روشن خورش*ید می ک*شید * تا یه روز ابرای* سنگین اوم*دن * دنیای قشنگ*شو به هم ز*دن *