آکورد قصر زرین
از دامن کوه بلند
می رم تا دریای آسمونها
برات گلوبند میارم
از مروارید های کهکشونها
میرم تا درگاه خدای مهربون
میرم میگم عاشقم خدایا
میگم در جان ما این عشق سوزان را
رها کن از رنج و غم خدایا
میگم یارم قلبم بی تو
در این سینه مثل کوه درده
بی خورشید رخسار تو
خونه ی عشق من سرد سرده
میدانم من با عشق ما
خدای آسمون م