Abm  E  Abm  E

E                     Abm
ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش
E                          Abm
بیرون کشید با ید از این ورطه رخت خویش
E               Abm
از بس که دست میگزم و آه میکشم
E                        Abm
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش
Bb7b5                Abm
دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می سرود
Bb7b5                   Ab
گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش
Dbm             Abm
کای دل تو شاد باش که آن یار تند خوی
F       E        Dbm7             E
بسیار تند روی نشیند ز بخت خویش
Abm
گر موج خیز حادثه
Dbm
سر بر فلک زند
Abm
گر موج خیز حادثه
E                  Abm
گر موج خیز حادثه سر بر فلک زند
E                    Abm
عارف به آب تر نکند رخت و پخت خویش
E                      Abm
خواهی سخت و سست جهان بر تو بگذرد
E                     Abm
بگذر ز عهد سست و سخن های سخت خویش

Abm  E  Abm  E