آکوردهای اشکان ماهری

A13 عکس روی تو چــــو در آینه جام افتاد A13 عارف از خنده می در طمع خام افتاد A13 حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد A13 این همه نقش در آیینه اوهام افــــــتاد چــــــه کـــند کز پی دوران نرود چــــون پـــــرگار هر که در دایره گردش ایـــام افتـــــــاد A13 من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم A13 اینم

Cadd9 add9 Cadd9 Cadd9 Cadd9 Cadd9 الا یا ایها الساقی ادر کاسا وناولها Cadd9 add9 که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها Cadd9 Cadd9 Cadd9 به بوی نافه ای کاخر سبازان طره بگشاید Cadd9 add9 ز تاب زلف مشکینش چه خون افتاد در دلها Cadd9 Cadd9 Cadd9 add9 Cadd9 Cadd9 Cadd9 add9 به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید Cadd9

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم G9 هواداران کویش را چو جان خویش تر دارم به کام و آرزوی دل چو دارمــــــــــ خـــــلوتی حاصل G9 چه فکر از خبث بد گویان میــــان انجمن دارم Eadd9 sus الـــــــا ای پیر فرزانـــــــــه #5 مکــــن عیبم بــــــه مــیـــخانه کـــــــــــــه من در تـــرک پیمانه دلی پیمان شکن دارم #5

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش بیرون کشید با ید از این ورطه رخت خویش از بس که دست میگزم و آه میکشم آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش b5 دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می سرود b5 گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش کای دل تو شاد باش که آن یار تند خوی بسیار تند روی نشیند ز بخت خویش گر موج خیز حادثه سر بر فلک زند گر موج خیز حادثه

مرا می بینی و هر دم زیادت میکنی دردم تو را می بینم و میلم زیادت میشود هر دم به سامانم نمی پرسی نمیدانم چه سر داری به درمانم نمیکوشی نمیدانی مگر دردم؟ نه راهست اینکه بگذاری مرا بر خاک و بگریزی گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می جستم رخت می دیدم و جامی هلالی باز می خوردم کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت نهادم بررهت سر را و جان و دل فدا کردم

گر می فروش حاجت رندان روا ایزد گنه ببخشد و دفع بلا کند ساقی به جام عدل بده تا گدا غیرت نیاورد که زمین پر بلا کند حقا کز ازین غمان برسد مژده ی امان گر سالکی به عهد امانت وفا کن گر رنج پیش آید گر راحت ای حکیم نسبت مکن به غیر که اینها خدا کند که اینها خدا کند ما را که درد