Dm               Am              Dm                Am     Dm      Am
مرا زيبا پرستی داده عشق و داده مستی ، رنج هستی برده از يادم

Am            C            Dm                               Am
ندارم ترسی از غم ، تا که هر دم می رسد عشقش به فريادم

Dm               Am              Dm                Am     Dm      Am
چو او را می پرستم درکنار هر که هستم ، نقش سنگم سرد و خاموشم

Am            C            Dm                               Am
بغير از ياد او هر ياد ديگر در جهان گشته فراموشم

       Dm                                  Am            C             
تو آنی خدايا که دانی غمم را ، کسی که در همه وجودم

  Am                           Dm                              Am           Dm
بود ز ياد او نشانی ، نکرده يک دم از محبت به من نگاه مهربانی