Em
یهو می‌گیره خواب و دوتا چش اَ چشات
Bm
باید از این هیپنوتیزم منو بدن نجات
A7
بی دوربین دیده می‌شه بهشت اَ چشات
Bm
به زیباییت هیچی نیست چی بکشم به‌جات
C
منو رفیق کردی تو با این ضربانِ تند
Bm
شَرَم باشی درد می‌کنه سَرَم واسه تو
D
اگه خواستی یه روز بری از این محله و شهر
Bm
هر برنامه‌ای چیدی تووش یه منم باشه خب
Em
من عکس می‌گیرم حتی اَز رو عکسات
Bm
می‌خوام نِگات کنم تکون نخور اَز جات
D
می‌دونم این بَده که وقتی رو به رویِ همیم
C
انقدر محوتم گوش نمی‌دم به حرفات
Em
نباید می‌فهمید

نباید می‌گفتم
Bm
چرا آدمای صاف اَز چشم می‌افتن
D
تقصیرِ خودمه ولی دستِ خودم نیست
C
دارم با پایِ خودم توو دامش می‌افتم
Em
خلاصم کن
Bm
این طوری راحت‌ترم
Em
خلاصم کن
C
گذشته آب از سرم
G
خلاصم کن
D          
نشدش آخر‌سرم
G
بپره فکرت از سرم
Bm
بپره فکرت از سرم
Em
مثلِ شات

یکی کافی نیست
Bm
می‌خوام چندتا اَزت
D
توو چشات دیدم بازی نیست
C
بودی خودت فقط
Em
توو دلم خالی می‌شه من
Bm
توو دلت که خالی می‌شه تو
D
آرومی آروم می‌گیرم
C
توو صداتِ آرامشِ صبح
Em
منو اَز خودم بگیرو
Bm
مالِ تو باشه روحِ من
D
تو یعنی زلالیِ آب
C
تو یعنی حالِ خوبِ من

نباید می‌فهمید
Em
مگه صدا سلاح میتونه باشه آخه؟
Bm
چون خلع سلاحم می‌کنه صدایِ تو
G
باید دورشم از این حبابِ صورتیِ گُنگ
Bm
باید پشتِ سَرو خراب کنم بجای پل
C
تو نِگات مساویِ تولدِ یه شعرِ
Bm
که تهش افتاد اَ پا اونکه گفت و نوشتش
G
تو نِگاهت دژاووعه رویائه یه فکره
Bm
مریضِ اتاق بغلی که نیستی به فکرش
Em
نباید می‌فهمید

نباید می‌گفتم
Bm
چرا آدمای صاف اَز چشم می‌افتن
D
تقصیرِ خودمه ولی دستِ خودم نیست
C
دارم با پایِ خودم توو دامش می‌افتم
Em
نباید می‌فهمید

نباید می‌گفتم
Bm
چرا آدمای صاف اَز چشم می‌افتن
D
تقصیرِ خودمه ولی دستِ خودم نیست
C
دارم با پایِ خودم توو دامش می‌افتم