آکوردهای مهراد هیدن

تیکه تیکه دیدم چه جوری رفتی نفهمیدم ناراحت بودی از چی همیشه میگرفتی سخت تو پاره میکردی مینوشتی از نو نشد یه بار بشنوی حرفو دوسِت دارم متنفرم از تو باقی نزاشتی جای حرفی ماشه رو کشیدی و رفتی پُلی نموند پشت سرم که بخوام برم عقب تنگ میشه واسه خودم بینِ راه دلم فقط

من همون آدمِ نَچسبِ جمع‌ اَم اونکه، دعوت نمیشه هیچ‌ جا تیمِ یک نفره، تک خور همیشه تنها بی مسئولیت اَز هفت دولت آزادم کِدر از این آدما یه قایقِ بی بادبان و لَنگر، وسطِ دریا چهل و هشت ساعته الان بیدارم میبینم خواب با چِشای باز اَز هرچی آدمِ خستم صدتا یه غاز حتی آرزو سیلم نشد برآورده نپرس چرا خسته‌ ام

جدیدا همه چی لِیمه هر چیزی عِیبه چپ بری زشته و راست بری جِلفه جُرمته فِیمت اَدا نمیشه دِینت فُحش جایِ پیمنت جا عشق میدن هِیت بهت کُ|ره چرته الکی بدی جِلوه آرت بابِ میلِ اگه سیفِ یا ما بِینه دروغ میگه چشمت فیکِ لِجِندت سکته‌ای نفله این ژستا افکته جات جلو لنزه لا لنگا نی ب|ه و شفته و سِنده توو بنز و بی‌ ام‌و پلاستیکی چهره رخ شبیه جنه باغِ وحش عین کلیله و دمنه ولی فمیلی عشقِ بعدش هرکی که فرنده دعا میکنمشون ک

بلدی قَدِ دهنتو یا نه؟ دستشونو بگیریم اگه ادبشو دارن تُف کن روم تموم شد من اگه دورانم پسره نصفِ شبِ کفِ اتوبانم تعریف اَ خود لازم نی اسم میکِشه نمیدیم پول پا فندی میایم جمعیتِ فرودگاه ملی رفیقا یکی دوتان دوستا خیلی کله میزنه باهامون ایران میبینن ما رو دخترا بوس میخوان هر روز میرن هر روز میان اکیپ نی بالا دس روش می|م بووم کن میدم بوی بُتون کِی بشه بریزه کُلِ خونه روتون صورتتو مُدام بکوبم تووی ستون جِفی چفتم میچوقه توت

صبح پا میشم تا که از خواب دو سه حبس کام دوتا رولِ افغان مغز بازتر شِه اَ پایِ وندام هوشیار تیز مثلِ لبِ زنجان لِوِل آپ میشه هر سال آرتیست تاپ ناچ اینترنشنال خوارِ بدخواهم بیفو میزنم خام میاد توویِ بشقاب میره زیر چنگال کینگ نمیشه هر سیمبایی نمیبُره تیغِ هر نینجایی دیر بِجُنبی ته پیتزایی یهو دیدی خوردی سنگین لایی بُرد و باخت بُردُ ما ترجیح دادیم وقت نیست دایی بخوای غمگین باشی تکرار یه باره توو هر بیست سالی آ

داداشت رفت بالا هی رفت بالا هی رفت بالا هی رفت بالا هی زیرِ خمِ ابرو گرفتم تندر وحشی گرگا سر خم شرطی فول مشکی فول نینجا سکسی مثل پیتزا لاشخور فول پُرو آلفا یکِ اینجا نخبه بیست نمره لایف استایل توپ بمبه دور مچ فول گُلده تاپ بوی مَندمِ لُندرِ فلفل چیلی تنده آهو با چشِ گربه میاد لاغر و بوب گُنده دیدیش پارس کنی مثلِ زُمبه رویِ مُخ مثلِ مَتَه‌م جمعه‌ی ته هفته‌ام عطسه‌ی رویِ خطم کُس خنده وسط خَتمم نارسیس جلو آیینه

sus2 کاملا یه دروغ بود غیر واقعی sus2 یه خرافات از اولش اشتباهی sus2 جز تَوَهُم و کج خیالی چیزی توش نداشت sus2 sus2 خاطره ی خوبی از خودش برام جا نذاشت روز شنبه برا من مرد وقتی الکل قدقن شد sus2 رنگه قرمز گل رز هم پژمرد sus2 sus2 داد زدم ولی هیچکسی نه نفهمیدم sus2 هیچ جا بم شک نکردن وقتی لغزدیم sus2 توی قلعم بلند بلند الکی خندیدم sus2

گرگ و می شه من هنوزم بیدارم شیپور بزن و طبلا رو بزن منو صدا کن این دفعه من منتظرتم زمین و زمان و بریز به هم روحمو جدا کن از بدن ازادم من میگم اصلا خودمم حقه انقد اب بره تو بینیم نفسم غرق شه چون اندازه پاهام دهنم لقه هر چی چک کشیدم برگشتش رفیقم ح|ش|ری زن رفیقم اون یکی رفیقم منتظره سگا بگیرنش

بوسه ی آتش روو پوستم ماند میرقصم آرام همراه باد sus2 باز هم باران روی خاک مینویسد نامم را‌ sus2 آخر من با لبخندی میسپارم جانم را من میسپارم جانم را من میسپارم جانم را میسپارم جانم را‌ آخر من با لبخندی میسپارم جانم را رویایم من را میسازد بیدار شناور می مانم به روی آب‌ sus2 بازم باران روی خاک مینویسد نامم را sus2 آخر من با لبخندی میسپارم جانم را‌

حسی بهم میگه تا تهش اصلا ریدم من توی این وضع حالم خوب نیست توی این شهر می خوام برم من از اینجا من میرم راحت راحت ازینجا اخر ازینجا امشب انگار شب من نیست وسط این جمع جای من نیست هیچ آرزویی تو دلم نیست می خندم، از ته قلب نیست انگار همین دیروز بود چقدر سوخت این هیزم زود قول دادم، به جاده که واینمیستم راه میرم ولی خونه نیستم حسی ب

من موجی ام هر روز از روز قبل بیشتر دیگه با خودم توی جنگ نیستم یه روز خوب یه روز از توو بهم ریخته ام حد وسط ندارم دلگیرن همه از من میگن در امان ترم با پر بستم جلو دستمه رگ دستم ببین کِی میزنه به این سر مستم یه روز حالم توو دقیقه برمیگرده سرم از بچگی درد میکردش روو کل جیبش شرط میبنده سگم نه آدم اخلاقام جور دیگست

وقتی که ازم دوری حالت اصلا خوب نیست گونه هات خیس وقتی هستی دور اصلا نیست آسون باوفایی سخته میشی وسوسه یه لحظه حالم الآن خوب نیست حالم الآن خوب نیست حالم الان خوب نیست حالم الان خوب نیست وقتی ازم دوری وقتی ازم دوری دور دنیا چرخیدم هرچی هست رو من دیدم

(تمام آکورد ها به شکل پاور کورد نواخته شود) راهتو پیدا کردی زنگ بزن به من حرف الکی هیچ وقت بهم نزن خیلی راحت جا شدی تو دلم راهتو پیدا کردی رفتی بعد من چون هیچ وقت خاموش نیست این چراغِ دلم راهتو پیدا کردی زنگ بزن به من حرف بچگونه هیچوقت بهم نزن

واسه یک بار، زِدِ میل به اجبار باهات میخوابم انگار انتقامِ تکرار، اشتباهه نه نگاهت نکردم عمداً نمیشناسمت اصلاً یه سیگار بعدش می چسبه نه نگات نکردم عمدا نمی شناسمت اصلاً نمی شناسمت اصلاً بارِ آخر دریا رو آتیش میزنم

من یه روح ابدیم که تورو سمت خودم میکشم ولی بهت هشدار میدم که اگر روح آلوده ی من رو لمس کنی تا ابد شرارت من رو با خودت به دوش میکشی برو بین آدما گمشو خوردم از تو بد رکب یه خط رو قلبم تا ابد ای کاشکی ساعت بر میگشت عقب من دیگه حالیم نمیشه کی خالیه شیشه این ادم نیست مثل همیشه

من بغض آخرم یه اتفاق تلخ قبل از شروع شدن یه لحظه گم از آخرین شکست تا زیرو رو شدن از اولین نگاه تا رو به رو شدن 7 مهرت به گله از ترس گرگه مگه نگ فرق حسودی و غبطه برگه مگه نه زیباتر از منی از خودم می‌گذرم تو اشک اولی من بغض آخرم قبل از دو رو شدن راهتو دور کن ازم رد میشی می‌گذری غمو مرور کن 7 مهرت به گله از ترس گرگه مگه نه فرق حسودی و غبطه برگه مگه نه

حرفتو پس بگیر از اول بگو هیچ راهی نمونده تموم شد همش تیزِ کلمه هات فرو توو گوشِ من این حالِ من الان اصلاً لایقم نیست رگبارِ حرفات بهم وقت نداد هربار که سعی کردم فایده نداشت الان که نیستی بهشتِ حالِ من هرجا که هستی بهم فک نکن حرفتو پس بگیر انقد داد نزن

من رفتم از اینجا چون تو با من تنها تری من رفتم از اینجا چون بدون من خوشحال تری گفت میخوام صداتو نشنوم الکی گفتم نقابو در بیار عزیزم نه این تو نیستی من رفتم از اینجا چون بدون من خوشحال تری من رفتم از اینجا چون تو با من تنها تری گفتم صداتو نشنوم الکی گفتم نقابو در

صِدام نمی رسید اون وقت که آروم و ساکت بودم فریاد من از رو خشم نیست بلند میگم همه بشنون سالیان پیش گلی غنچه کرد پا شو کرد تو زمین خودشو از ریشه گنده کرد سالیان پیش شاخه ای کس نداشت فقط یه اسم مستعار بقیه گذاشتن براش کنارهم بزرگ نشون دادن ارزشو شاخه تنومندیشو گلم بوی عطرشو یکی برگشو اون یکی رنگشو تاکه آسمون بسته شد طوفانی اومد سمتشون خار زیاد شد سیاه پوشوند پیکرو گل برازنده رو گرفت از

غرقم توی عالم خودم سیاهی وجودمو گرفته خیلی خوشگله دورم ولی توم خیلی زشته چجوری تومو پاک کنم از خدا می خوام بفرسته خدا هم گفت مواظب باش دارم میفرستم یه فرشته پاک کرد همه جامو درست کرد سر تا پامو ولی غیب شد تش منم دارم می میرم از غصه اش فک نکن این عشقه اینو همه جا نوشته که تو از جنس خاکی ولی اون از جنس بهشت همه چی باز تقصیر من بود تصمیم گرفتم زود

کفشُ در میارم و سبک نمیخوام نه الکل و نه کُک هیچکی نیست الان توو جایِ من هیچکی نمیفهمه آدمو کفشُ در میارم و سبک نمیخوام نه الکل و نه کُک هیچکی نیست الان توو جایِ من هیچکی نمیفهمه آدمو با فکر تازه بدیا رو قطع کن تازه ابر از آسمون محو شد با فکر تازه بدیا رو قطع کن تازه ابر از آسمون محو شد استخرخالیه ، جای توام خالیه ولی‌ تازه داریم میرسیم به نور استخرخالیه ، جای توام خالیه

این شعر رو خوندم توو گوشِ باد چشم چشم به راه مهتاب همیشه می درخشه روح بی تاب شکلش افتاد توو سطحِ آب حیرون شدم دیدم چه زیباست غرق شدم توو نگاش گفت من شعله ی خورشیدم رنگین کمون بی رنگ کشتی بی لنگر آزاد و رها با باد می رقصم گفت من شعله ی خورشیدم رنگین کمون بی رنگ کشتی بی لنگر آزاد و رها با باد می رقصم پام روی گاز قان ق

یه موقع هایی بود دنیا قشنگ بود یه موقع هایی بود میرفت جلو یه موقع هایی بود هر ورمون رنگ بود میخندیدیم ما شب تا صبح دلم تنگ شد یادمه چند سالی قبلِ بیست سرِ صبحی‌ پنج سه یک میزدیم با دیسکمن سونی بعدشم میدیدم رو گوشیم میس زده سوفی بِده آمار شب‌ و منم ببینم خونه کییم آماده شم و بریزیم شوالیه‌ ها قرق کنیم که نبود کسی‌ مساویِ ما بودیم رفیق توو راه ، ا

نقطه جوش من از صفر تا صد یه ثانیه است سر تا تهش من یاغی ام دنبال حاشیه ام راضی ام عصبانی ام بی دلیل شاکی ام روانی ام حساس نشون میدم حساسیت تو ببخش تو ببخش منو ببخش اگه حرف من دلت رو شکست منو ببخش منو ببخش اگه کشیدم رو قلب تو یه خش منو ببخش از

داور ، کارتِ قرمز مال من نیست مادر ، از این به بعد نگرانِ من نیست جریان آب دیده هیچوقت مخالفم نیست کابوسِ شب ، دیگه توویِ خوابِ من نیست میخوام از اول زاده شم ، دوباره شم توو آینه ، صورت من دیگه محو نیست دیوِ من رفته دیگه خبر

اگه نرسه فردا ، تقدیر این بوده نه دست من نیست اگه برسه فردا ، یاد و خاطره ها یادِ من نیست اگه بریزن ابرا ، گریه زاری واسه حال من نیست اگه مسیرِ فردا ، عوض شه ولی عوض نمیشم من اینو قول میدم بهت قول میدم بهت قول میدم بهت اگه بباره بارونه گوله از آسمون هم بزنه هرچی که ساختمو بشکونه بازم نمیکنم یه ثانیه غفلت شلیک میشم به سمت یه نشونه میدونی پوستم سفت ت

باد میره از اون ور توهم میری همون ور تکراری حرف تو از این گوش تو از اون در چقدر نا آشناس یه غریبس بام مثِ یه خوابِ، خیال انگار راه چپ یا راست هر دو ور غلطه این کارمایه ماست که تنها راه صاف و بلده چقدر نا آشناس یه غریبس بام واقعئ نیست یه سرابه