باد میره از اون ور توهم میری همون ور

اگه نرسه فردا ، تقدیر این بوده نه دست من نیست

داور ، کارتِ قرمز مال من نیست

نقطه جوش من از صفر تا صد یه ثانیه است سر تا تهش

یه موقع هایی بود دنیا قشنگ بود

این شعر رو خوندم توو گوشِ باد چشم چشم به راه مه

کفشُ در میارم و سبک نمیخوام نه الکل و نه کُک

غرقم توی عالم خودم سیاهی وجودمو گرفته

صِدام نمی رسید اون وقت که آروم و ساکت بودم

من رفتم از اینجا چون تو با من تنها تری