A7               Dm
به رهی دیدم برگ خزان 
Gm
پژمرده ز بیداد زمان
Dm
کز شاخه جدا بود
A7               Dm
چو به گلشن رو کرده نهان
Gm
در رهگذرش باد خزان
Dm
چون پیک بلا بود
   A        Dm
ای برگ ستم دیده ی پاییزی
                                          Dm                     
آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی
A             Dm
روزی تو هم آغوش گلی بودی
Dm                     
دلداده و مدهوش گلی بودی
A7
ای عاشق شیدا
A7
دلداده ی رسوا
A
گویمت چرا فسرده ام
A7
در گل نه صفایی
A7
باشد نه وفایی
A
جز ستم ز دل نبرده ام
Dm           A
آه    بار غمش در
A         
دل بنشاندم
Dm               
در ره او من جان بفشاندم
Gm                      Dm
تا شد نو گل گلشن زیب چمن
Dm                    Gm
رفت آن گل من از دست
Gm
با خار و خسی بنشست
Gm
من ماندم و صد خار و ستم
Dm
این پیکر بی جان
Dm
ای تازه گل گلشن
Gm            
پژمرده شوی چون من
A          Dm                         Gm
هر برگ تو افتد به رهی پژمرده و لرزان