آکوردهای دشی

ببینمت از دور به اینم قانعم کاش ی شب قلبت بود عزیز جا قلبم بم میگه بمیریم بمیریم پایه ام من بی خبری غمات کمرمو تا کردن قرار بود بمونی هیچ جایی نری ی جوری رفتی نیست ازت هیچ جا اثری دلیل نخ به نخ سیگار منی اخرش دادی کار دستم درمون بودی تو چسب زخمم بودی من جواب دادم کل قصه رو واسه تو قلبم کوبید خب الان راضی شدی از سرمن باشید غم رفتنت رنگ سیاه به قلبم پاشید بخندی خوش باشی عزیزک من هرجا باشی من قول میدم ابدی چپ سینم باشی من چقد نقشه چیدم برای آیندمون و

واسه ی دنیا بودم بچه ی مردم شب که خواب بودم خندم رو دزد از سرم برد من ی درخت بودم پر از گل ی وسط بهار به تنم رعدبرق خورد هیچکی پیش من نبود جز سایه ی من شده بود صاحب تبر همسایه ی من غصه تو رگ و ریشم جوونه زد در گوشم میخوند هم آیه ی غم نه میزد بارون یکم جون بگیرم نه خشک میشد ریشم که آسون بمیرم نه خورشید میتابید به بالا پرم فقط بیشتر میشد هرروز درد تو سینم نه هیچکی نفهمیدم دارم تقاص چیو پس نه هیچکی نفهمیدم

غزلی نوشته مجنون برسد به دست لیلی نفسم بگو کجایی که ستاره ی سهیلی دو سه خط گلایه دارم که به عرضت میرسانم منو میل این چنین تو چرا بی میلی همه شب به انتظارت غزلی سروده ام تا توی بی وفا بدانی که دلم گرفته خیلی بنویسم از نبودت به خدا نمیتوانم چه کنم گلم بمیرم بروم زیر تریلی …

باید هی کنم تظاهر که تویی غریبه واسم مثلا ی اتفاق سلیقه توعه لباسم مثلا حسی ندارم بهت نمیکنم سلامم آی غریبه این ی رازه که ی روز بودی پناهم ای غریبه تو چقدر چشات شبیه عشقمه چقد چقده شبیه اون راه میری و حرف میزنی ای غریبه نمیدونم چرا چشم تو چشم شدیم سعی کردم نخورم با جفت زانوهام زمین آی غریبه چرا دل من میشه تنگ تو هی آی غریبه دل من چرا میشه تنگ تو هی چرا شونه های تو واسم م