آکوردهای پدرام پالیز

نــمیــــروی ز خاطرم به غم گرفتــار شدم از این همه نبـــودنـــــت به گریه وادار شدم شکستم بریدم نبـــــودی چه دردی کشیدم نبودی چه سخت است تو را باز ندیدن همه عمر فقط آه کشیدم رفتی ولی باز عاشق ترینم با داغ و دردت هم نشینم هرجای دنیا هستی بدان که تا آخر دنــیــــا همیـــنم رفتی و

شنیده ام بی نقصی پروانه وار میرقصی به دور شمع میچرخی از عاشقی نمیترسی شنیده ام زیبایی کل آرایش دنیایی نمی آید مثل تو هیچ کسی در تقویم شمسی همه از تو عکس شهزاده زیبایی کشیدن همه گفتن حتی یک لحظه تو را ندیدن همه غیر من فقط وصف حال تو را شنیدن شنیدن که شنیدن کی بود مانند دیدن

جانه من بی من مرو تنها شدن درمان ندارد عاشقی بی همنفس در این قفس پایان ندارد رفتنت را قلبه من زیبای من باور ندارد باورم کن قصه ی این عاشقی آخر ندارد من نگارم میرود دار و ندارم میرود وای اگر روزی چو من تنها بماند من نگارم میرود آرام جانم میرود وای اگر تنها لب دریا بماند من چو مجنونم که خوش کرده

مستم از عشق چون شراب چند ساله ام دورم از تو همچو نامه ای مچاله ام باران آرام میزند به سقف خانه ام بی تو عمریست خسته از غم زمــــانــــــــــــه ام نشسته ای به جانم امان از این دل چو قایقی که بی تو نشسته در گل تو آتشی کشیده ای به جان عاشقم مرو نشسته ای به جانم امان از این دل

دلم گرفته تمومه هفته خداحافظی نگفته رفته دلم گرفته روزام پر از یاد اونه میدونه این دیوونه بدون اون زنده نمی مونه دلم گرفته آخ دلم گرفته شیشه عطرم فندک و چترم همشون عمدا پیش تو جا مونده دوباره فکرم الکی امشب رفته سمت تو و چتر و عطر اون فندک وامونده چشاشو بسته رو منه خسته

تو شفافی مث شیشه ای من در تو خلاصه شده ام من ساقه و تو ریشه ای بی تو هر جایی که باشم و قد بکشم میخشکم من به یاد تو بودم ای همه ی وجودم هر جایی که میرفتی از تو دلخور نبودم تا زمانی که گفتی که نمیمانی و من خم شد پشتم کم کم ای تو آرام جانم من نمیتوانم بی تو زنده بمانم ای دردت به جانم تو دریای

هوای بارونی و دریا و شمال و باد سرد به قد اون خنده ی زیبای تو روم اثر نکرد نهایت عشقی و اون چشای تو جواهره نگاه گیراتم توی دیوونه کردن ماهره تو با عطر فرنگی زدنت به دلم نشستی تو روی قلب من راه عشق بازی رو نبستی تو همون نیروی جاذبه ی کتاب درسی تموم قانون جاذبه رو یه شبه شک

گره افتاده به کارم که دلم بهونه ی تورو میگیره من میدونم اگه به دادش نرسی توی تنهایی میمیره تنها مث یه جزیره .. تو که دیدی بعد تو هیچکی به داد من تنها نرسیده منی که عاشق تر از خودمو دنیا دیگه به خودش ندیده تنها مث یه جزیره ... آخ چه بارونی میباره توی کوچمون دوباره من نمیدونم چرا

در این خیالم که هر چه دارم آتش کشیدی و رفتی بی تو دو چشمم خیره به عکست من را ندیدی و رفتی هرچه باشم بی تو رویایی ندارم بی تو هیچم بی تو دنیایی ندارم ای آشنای من ای تو دوای من با رفتنت من را به زندان کشاندی باور نمیکردم دوباره برگردم به آن شبی که رفتی و با من نماندی ای آشنای من ای تو دوای من با رف

مگه اين هوا میبره یادتو از سرم منم مث همه دل تو دلم نیست دلتو ببرم منم مث آتیش زیر خاکسترم منم یکی که بره تو دلم میشه همه ی باورم منم با یه صنم وصل به تنم با یه آهنگ به دل جاده میزنم رها مث باد بارونم بیاد بخونیم با آهنگ با صدای زیاد منو با تو همه جا دیدن همه جدیدا یاد گرفتن تیکه کلامامونو به همدیگه میگن

همیشه که نمیشه بدون تو بگذره این دل توئه که میتونه منو میبره ثانیه به ثانیه این دل واست میزنه عشق توئه که میتونه دلو بکنه یواش یواش جونمو و عمرمو دادم براش برام به جاش چی مونده واسم به جز خنده هاش صداش نگاش یواش یواش ... یواش یواش جونمو و عمرمو دادم براش برام به جاش چی مونده

باز منو پیمونه… دلبری تو که پنهونه… دلبری تو آتیش زده به دلی که حالا مجنونه!! از دور نگاتو دیدم… مغرور بودناتو دیدم… اما هیچوقت اهمیت ندادنتو نفهمیدم !! من از اوله مجلس شدم از نگاهت بی حس …. تو خیلی ماهی من اشتباهی خارج میشم از دسترس… کاری کردی همیشه بدونم چطور بند میاد زبونم وقتی میبینم که میبینه منو دل