آکوردهای معین زد

هیشکی مث تو حال منو نمیدونه احوالمو صبح به صبح که پا میشه چشام با تو خوب و خوشحالمو با تو میشه پروانه شد و به گلا بوسه زد بودنتو هی جشن گرفت تا هفت هشت روز بعد با تو میشه تا صبح قیامت بنویسم از عشق انقده توخوبی که اصن من دیگه نمیام به چشم خنده هات علاجه مرضه درد لاعلاجه منه قهقهه بزن قربون چشات پیشتم نباشه غمت شما دمتون گرمه ولی ن

بیا دل من برای تو بیا جون من برای تو یا همه چیزم برای تو فقط تو بمونی برای من فقط تو ... آخ زده به سر من هوای تو شیرین حرفای لبای تو من و تو نداریم من و تو که بابا هرچی برا منه برای تو قشنگه واسم صدای تو قربون حالت نگاه تو من و تو نداریم من و تو که بابا هرچی برا منه برای تو پاشو بیخیال همه چی شو به کسیم نگو دلیلشو من خودم حسابی مریضتم فرضمم بر اینه عزیزتم با اینکه گذشتت رو مخمه فهیمدم باغچه ها با آفتن

جرمم بشی خودم گردن میگیرمت پول سخت میاد به دست اما کم کم میگیرمت حسم انقدر شبیه هست به آن مجرم در حال فرار یدست نفس از بس که دویدست بسی تا که خوش شد دلش انگار که فراری شد است ناگهان آخر یک کوچه ی بن بست رسید سخته درک درک مردی که آلودست به تو عقل من گفتی که میره راست بود خوب حرف تو دس

دنبال خودم میگردم مرا ندیدی جایی میرم توی خیابونا پرسه میزد اون گاهی خواب رها کرده مرا قرص نداری پیشت از سر ناچاری شبا فکر و خیال است پیشم من خواب ندارم به خدا بس که شبا بیدارم نخ به نخ دود شدیم هم من و هم سیگارم با کسی گرچه ندارم صحبت مشترکی

سرمو محکم زدم به دیوار وقتی دیدم خالیه پاکت سیگارم تو که بی من خوشی ازم چی میخوای بعد از دوسال اومدی داری چیکارم منو خاطره هات باهم خوبیم توام نمیرفتی اگه ادم بودی نه تورو میخام و نه هیچکس دیگه مابقیشم مثه این روزا میگذره میره واقعی اومدی اما الکی بودی درگیر مادیات و آهن و پولی نفستم حق نی به دل نمیشینه مرد دائم الخمر و یه پیک نمیگیره توام ذاتت اینه عوض نمیشی که ریسمون سیاهی سفید نمیشی که پس بزا برو تنهایی خوشکل تره د برو دیگه پ چرا خشکت زده تو ای

از زمانی که تو را بین خلایق دیدم مثل یک فاتح مغرور به خودم بالیدم عشق یک بار به من گفت برو گفتم چشم عقل صد بار به من گفت نرو نشنیدم پدرم هی وصیت کرد که عاشق نشوم تو چه کردی که به گور پدرم خندیدم سالها درد کشیدم که به دردم بخوری آخرش رفتی و از درد به خود پیچیدم تشنه بودم که تو ساک سفرت را بستی حیف از آن آب که پشت سر تو پاشیدم آه ای کعبه از چشم خدا افتاده کاش انقدر به دور تو نمی چرخیدم

بر تن تو بوی منو صبح شده آهوی من امروز کجایی دست بدی همدست منی آخر این قصه یعنی باز جدایی نه بهتره پرواز کنی پنجره را باز کنی عاشقی یا نه من که صدا میزنمت وقتی که چشات روی همه بهم بگی جانم روتو نگیری ز منو یک ذره لبخند بزن ای عشقه خیالی

شاید دلت تنگ شده توام اما نمیتونی حرفی بزنی بجنب دیگه منم معطل توام اگه اینه چرا زنگ نمیزنی یواش داری آمار منو اگه میای بگو که فقط آماده شم و تو که میدونی من بیداره شبا ولی دست نمیزنه که به لیوانشم ها هنوزم خنده هات جذابه اون نگات کلی حرف تووشه شاخه گلم لای موهاته واسه اینه دستام پوچه بهم بگو از دلِ پُرت الآن حرفِ همه عشقا مغلطه شده بهم بگو از دلِ پُرت الآن حرفِ همه عشقا مغلطه شده بهم بگو از دلِ پُرت الآن حرفِ همه عشقا مغل

یه روزی قول دادم که نذارم کسی آرامشو از تو بگیره چه خوبه تو نمیتونی ببینی که دستم داره آروم به سمت ماشه میره تو این قصه اگه تو شهروندی واسم سخته پدرخونده بمونم نمیخوام که شکستت رو ببینم حالا که ماشه رو من میچکونم نگاه کن حال این شهرو جنونم دیدنی کرده همه میگن پدرخونده واسه چی خودزنی کرده نگاه کن مردم از عشقت نگاه کن صحنه سازی نیست اگه حتی بگم این کار قانونای بازی نیست کسی که جونشو واسه تو داده؛

دادی به پای من هر چی که داشتی لعنت به من چرا توی این خونه جاش نی تو عاشق منی من گیر قبلمم چشمام دستمه اشکام این قلم من رو به حال من سخته برای تو تف به تمام من کارت تمامه تو من مال تو ولی من دیگه نیستم باید بری و من اینجا باید بایستم باید بایستم میاد یه روزی اون موهاش مشکیه

من نشد با تو بمونم چه حیف که نشد سر تو باشه رو شونم چه حیف روی بوم از تو نقاشی کشیدم آخرش همه رنگارو پاشیدم روی بوم چه حیف دیگه دستاتو ندارم ندارم چه حیف که خاموش میشه ستارم ستارم ستارمچه حیف کدوم عکس دوتاییمونو رو طاقچه بذارمچه حیف

مال منی بذار نگات کنم تورو تورو یه عالمه هر چی صدات کنم تورو بازم کمه با اینکه میدونم تهش برام غمه مال منی دچارشم و چارمه نمیدونه کمش برام یه عالمه نمیدونه که چرا ازش سوالمه نمیدونه بی تو نمیشه سر این روزا نمیکشم من بی تو داغونم تو چی حالیت نمیشه پس اینجوری نمیشه رفت دل یهو نمیشه سرد آخه عشقو نمیشه ی