آکوردهای معین

6 6 6 6 نور چراغ خونه این دل دیوونه تویی ماه تویی مهر تویی عزیز دردونه تویی اومدی شبای عمرمو چراغونی کنی خوش قدم با هر قدم غمامو قربونی کنی ستاره خونه‌م شدی تو وصله جونم شدی واسه شبای زندگی ستاره درمونم شدی

اگه سکه دو رو داره‌ اسیر دست بازاره نه عشقی داره تو کارش‌ نه مهری داره بازارش نه مهری داره بازارش تو که سکه نبودی یار بودی به ظاهر عاشق و غمخوار بودی منو گمراه کردی وای بر من تو هم افسونگر و مــکــار بودی خیال کردم که تو فصل بهارم بهار و یار و قلب بی قرارم خیال کردم که تو

شبای رفتن تو شبای بی ستاره ست ببین که خاطراتم بی تو چه پاره پاره ست با هر نفس تو سینه بغض تو تو گلومه با هر کی هر جا باشم عکس تو روبرومه آخ که چقدر تنگه دلم برای اون شبامون کاشکی که اون عشق بشینه دوباره تو دلامون چی میشه برگردی بازم به روزای گذشته

با هم بیا دعا کنیم‌ خدامون رو صدا کنیم با هم بیا دعا کنیم‌ خدامون رو صدا کنیم که آسمون بباره فراوونی بیاره ازش بخواییم برامون‌ سنگ تموم بذاره سنگ تموم بذاره راه های بسته وا شه هیچ کی غریب نباشه صورت و شکل هیچ کس‌ مردم فریب نباشه مردم فر

قسم نخور به جونم كه بی قسم ميدونم نور ستاره ی تو رفته از آسمونم چشام اشکی نداره به پای تو بباره يه قلب پاره پاره قسم خوردن نداره نگينی بودی بر انگشتر من اميدی در دل عاشق تر من تو كه آتش زدی بر هستی من به باد دادی چرا خاكستر من تو كه با قلب عاشق میپريدی شكستی پس چرا بال و پر من؟

با تو می مانم با یادت تا پای این دنیا بی تو می میرم از هجرت با این درد این رویا می میرم با این درد این رویا دلم از این شبا گرفته تو رو از من چرا گرفته تو نباشی قرار من نیست مرا توان نیست ز من نشان نیست تو سپردی مرا به حالم ننشستی دمی کنارم خبرت نیست ز حال ز

دشمن اگه هزار هزار فشنگاشون قطار قطار حلقه به دورت بزنن صد تا با سیصد تا سوار خودم میام می برمت با یک نگاه می دزدمت خودم میام می برمت با یک نگاه می دزدمت این دل بیقرارم به دام تو اسیره برای دیدن تو نفسم داره می گیره

کفتر کاکل به سر های های این خبر از من ببر وای وای کفتر کاکل به سر های های این خبر از من ببر وای وای بگو به یارم نکن آزارم بگو برگرده چشم به راشم من خاطرخواشم من چشم به راشم من خاطرخواشم من من برات هر چی می گفتم همه از دل بود همه از دل بود همه از دل بود تو برام هر چی می گفتی همه باطل بود همه باطل بود همه باطل بود کفتر ک

بی تو چه بی تابم من امید بر بادم من یه دنیا فریادم من تو رو که می بینم عاشـــق و دیوونه م تو رو که می بینم عاشـــق و دیوونه م تو با اون چشم سیات خواب نگات خونه ی دلم رو ویرون می کنی تو با موهای پریشون و رهات منو سرگشته و حیرون می کنی باز دلـــم اسیر عشق تو شد عمر من همه به پای تو شد

یه کم صبر کن تحمل کن بمون شاید درست شه نذار هر جا بهت حق دادم حتی اعتمادم نادرست شه تو که خوب می‌دونی بی تو نمی‌تونم دیگه طاقت بیارم سلام یا این خداحافظ کدومش رو پای قسمت بذارم نگو بهتره چند وقتیو از هم جدا شیم نرو شاید اصلا همین فردا نباشیم نگو بهتر

پشت درای بسته عاشقی دلشكسته داره هوای خوندن با تو عزيز خسته با تو عزيز خسته دوست دارم عزيزم عاشقتم هنوزم نذار تا بيشتر از اين به پای تو بسوزم به پای تو بسوزم آره خودم فداتم فدای اون چشاتم به قربون نگاتم هميشه خاك پاتم بيا كه زندگی رو تو چشم تو ببينم تو اين ديار غربت كنار تو بشينم كیه ا

کنار تو چه آرومم چه آرومی کنار من تو چشمای تو آرومه چشای بی قرار من تو می فهمی که خوشحالم تو می فهمی دلم تنگه تو می دونی که خواب من کدوم شب هاست که بی رنگه تو مثل آسمون ساده مثه پرواز آزادی مثه دلبستگی امنی مثه لبخند آبادی کنار تو چه آرومم چه آرومی کنار من تو چشمای تو آرو

هر چی تو زندگی دارم و ندارم هر چقدر دلخوشی هست تو روزگارم این همه احساس خوب که روبرومه به خدا به خدا من از تو دارم به تو مدیونم و میدونم بسته ست به نگات جونم عاشق تو می مونم به تو مدیونم و وابسته م از دوری تو خسته ام آخه چیکار کنم که عاشقت هستـــم

با هم عشقو شناختیم دل به همدیگه باختیم که قصر آرزوهامونو با همدیگه ساختیم من آن باده پرستم که از عشق تو مستم امید و آرزوهامو به چشمون تو بستم منو رها کن از من بیگانه از خویشم کن در هوای عشقت عاشق تر از پیشم کن منو رها کن از من بیگانه از خویشم کن در هوای عشقت

در دل شب دعای من گریه بی صدای من بانگ خدا خدای من بخاطر تو بود و بس بخاطر تو بود و بس پاکی لحظه های من گریه های های من گوهر اشکهای من به خاطر تو بود و بس این همه بی پناهیم این همه سر به راهیم اینهمه بی گناهیم غصه به جان خریدنم از همه کس بریدنم زخم زبون شنیدنم

از همان روزی که دست حضرت قابیل گشت آلوده به خون حضرت هابیل از همان روزی که فرزندان آدم زهر تلخ دشمنی در خون شان جوشید آدمیت مرده بود گرچه آدم زنده بود از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند آدمیت مرده بود گرچه آدم زنده بود من که از پژمردن یک شاخه گ

تنها شدم و زندگی از تاب و تب افتاد همپا نشدی ما نشدی مسئله ای نیست من غرق تو و منظره ی خوب تو بودم درگیر تماشا نشدی مسئله ای نیست عاشق که بشی ساده و خوبی زیبایی معصوم غروبی افتاده و خوبی عاشق که بشی سمت عذابی کابوس رسیدن به سرابی بیداری و خوابی

لحظه هام پر شده از دوست داشتن تو واسه من قشنگه عشق و خواستن تو می شه با تو همنفس ستاره باشم با تو همسفر تا مرز قصه هاشم بی تو این گلایه ها چه بیشماره شب و روز برای من فرقی نداره زندگی رو با تو عشق تو می خوام تو نباشی بی تو من همیشه تنهام تمام قصه هامو از تو دارم بهترین خاطره هامو از تو د

مي خوام ازت دور شم اما نمي شه مثل تو مغرور شم اما نمي شه هزار هزارون بار دل و شکستي مي خوام که رنجور شم اما نمي شه آخه دوست دارم تويي بال و پرم دنياي مني اي تاج سرم دردت به سرم تا دنيا دنياست تو مال مني تو سرنوشتا تو فال مني به باغ و بستان من گل نمي خوام تو بهار هر سال مني مي خوام ازت دور شم اما نمي شه م

براي ديدن تو بيقرارم تا بيام از سفر بيام و حلقه بر در بزنم که اومدم بي خبر ميام تا سر بذارم روي سينه ت تا که باور کني نفسگيره برام بي تو ديگه زندگي بي ثمر الهي من فدات فداي اون چشات مي خوام اينو بدوني که مي میرم برات حالا یارم

می خوای آغوشتو از من بگیری مثه دیوونه ها تشویش دارم آخه می دونم اینو بی تو هر شب چه روزای بدی در پیش دارم می خوای یادم بره روزای خوبو که توی خاطراتم جون گرفته نگاه کن قلب خسته‌م سختی هارو به عشق بودنت آسون گرفته نذار دستام گم شه نذار دیوونه تر شم دل م

هر چی که خوبیه تو دنیا تو چشمای توست بدون این عاشق خوشبخت گرفتار توست اگه من شادم و دل مست همه اش کار توست تا دنیا برپاست برجاست دل مال توست با تو زندگی چه پر شوره غم و غصه از دلم دوره با تو بهترینم ای عشق من با تو حال من چقدر خوبه

طناز من ای ناز من ای ناز باز از تو میگم تو شعر و آواز باز با هم می خندیم باز با هم می رقصیم اما نه به این ساز اما نه به این ساز طناز من ای ناز من ای ناز باز از تو میگم تو شعر و آواز این زندگی این جور نمی مونه عشق من ازم دور نمی مونه صاحب داره دنیا همه کاراش این جوری که ناجور نمی مونه این جوری که ناجور نمی مونه دنیام که به تاریکی شبهاست تو چشمای من اشک یه دری

دلبرم دلبر خانه خرابم کرد دلبرم دلبر خانه خرابم کرد چشم شهلایش دیده پرآبم کرد دلبرم دلبر خانه خرابم کرد دلبرم دلبر خانه خرابم کرد چشم شهلایش دیده پرآبم کرد به چشمان سیاه تو اسیرم به چشمان سیاه تو اسیرم خدا می دونه دل از تو نگیرم بیا دردت به جان عاشق تو بیا دردت به جان عاشق تو نمیری تو به جای

ای دل بلا ای دل بلا ای دل بلایی ای دل سزاواری که دائم مبتلایی از مایی آخر خصم جان ما چرایی دیوانه جان آخر چه ای کار کجایی روزم سیه حالم تبه کردی تو کردی ای دل بسوزی هر گنه کردی تو کردی ای دل بلا ای دل بلا ای دل بلایی ای دل سزاواری که دائم مبتلایی تا چند می سوزی دلاخود را و ما را

من اگر عاشق نباشم از خودم سیرم من اگر عاشق نباشم زود میمیرم من اگر عاشق نباشم از خودم سیرم، زود میمیرم. سینه سردش پیشه ماست، لبریزه دردش پیشه ماست، همسفر آتش کجاست؟ همسفر آتش کجاست؟ سفرهء دل خالی و بی روزی است سینه ام محتاج آتش سوزی است؛ سینه ام محتاج آتش سوزی است.

اونا که تو زندگيشون قصه هاي خوب شنيدن تو قمار زندگاني همه جور بازي رو ديدن اونا که تو خلوت شب شعراي حافظ رو خوندن همه راه و رفتن اما بر سر دو راهي موندن بهشون بگين که اينجا يه نفر هميشه مسته يه نفر هميشه تنها سر اين کوچه نشسته بهشون بيگيد که قصه اش مثل شاهنومه د

یکی را دوست می دارم یکی را دوست می دارم ولی افسوس او هرگز نمی داند نگاهش می کنم نگاهش می کنم شاید... شاید بخواند از نگاه من که او را دوست دارم ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمی خواند، وای به برگ گل نوشتم من به برگ گل نوشتم من که او را دوست می دارم ولی افسوس... ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند صب

بیا با دیده ی خوشبینی به دنیا بنگریم غصه را رها کنیم مژده ی شادی آوریم بیا به قشنگی های زندگی نظر کنیم روی بال آرزو به شهر عشق سفر کنیم بیا از هر چی غمه فرار کنیم بیا پاییز دلو بهار کنیم لحظه های عمر ما زود گذره با یه چشم به هم زدن می گذره پس چه خندون چه گریون داره می

اومدی که عشقو با تو بشناسم دنيای شور و نشاطو بشناسم اومدی که زير سايه ی تو من چشمه ی آب حياتو بشناسم چشمه ی آب حياتو بشناسم تو خوبی تو ماهی فدات بشم الهی الهی الهی واسه من تو دنيا تو تنها تکيه گاهی اميدی پناهی چو نسيم نو بهاران به نوازش گلستان اومدی

من بی تو پریشونم بی تو نمی تونم عمریه که می دونم بی تو نمی تونم بی تو نمی تونم حتی یه لحظه توی این خونه آرامش بگیرم بی تو نفس کشیدنم عذابه تو که نباشی از زندگی سیرم یه جوری عاشق نگات شدم که واسه تو مردن دیوونگی نیست بی تو تصور آینده سخته بی تو این زندگی که زندگی نیست من بی تو پریشونم بی تو نمی تونم عمری

وقتی نیستی خونمون با من غریبی میکنه دل اگه میگه صبورم خود فریبی میکنه صدای قناری محزون و غم آلود میشه واسه من هر چی که هست و نیست نابود میشه وقتی نیستی گل هستی خشک و بی رنگ میشه نمیدونی چقدر دلم برات تنگ میشه وقتی نیستی گلهای باغچه نگاهم میکنن با زبون بسته محکوم ب

بی تو ای روشنگر شبهای من بوسه می زد ناله بر لبهای من در بلور اشک من یاد تو بود در سکوت سینه فریاد تو بود مخمل سرخ شفق رنگ تو داشت پرده های ساز آهنگ تو داشت تو شادی گذشتمی، بخت سعید رفتمی تو این هیاهوی غریب، بهونه قشنگمی گفتی نگو دوست دارم، حرفتو باور ندارم

ترمه و اطلس بیارین تا بپوشونم تنت سینه ریزی از جواهر بنذازم به گردنت نکنه دست رقیبون برسه به دامنت نکنه خونم بیفته عاقبت بر گردنت اآی بلا بالا بلاقربون اون نگاهت قربون راه رفتنت قربون خاک راهث من روزی هزار دفه به پای تو می میرم با یه بوسه ی تو باز دوباره جون می گیرم با یه بوسه ی تو باز دوباره جون می گیرم ترمه و اطلس بی

عشق من منو صدا کن منو از خودم رها کن تو اجاق مرده دل آتشی تازه به پا کن تو منو از نو بنا کن عشق من منو صدا کن قصه امو بی انتها کن روبروت آیینه بگذار ابدیتی بنا کن عشق من منو صدا کن قصه نگفته ام من تو بیا روایتم کن عشق من مرمتم کن از عذابم راحتم کن ای صدای تو نهایت راهی نهایتم کن عشق من منو صدا کن

عاشق زارت منم مجنون دیدارت منم بیمار بیمارت منم من اومدی مستم کنی از بی کسی خسته م کنی اینجوری وابسته م کنی تو خوش ترین سازم تویی بانوی آوازم تویی هر چی که می سازم تویی تو بهترین درمونمی چشم و چراغ خونه می هر چی که من می خونمی تو کل دنیامی

صبحت بخیر عزیزم با آنکه گفته بودی دیشب خدانگهدار با آنکه دست سردت از قلب خسته تو گوید حدیث بسیار صبحت بخیر عزیزم با آنکه در نگاهت حرفی برای من نیست با آنکه لحظه لحظه میخوانم از دو چشمت تن خسته ای ز تکرار در جان عاشق من شوق جدا شدن نیست خو کرده ی قفس را میل رها شدن نیست من با تمام جانم پر

همیشه من میبینم تو رو یه جور دیگه حتی نگم میخوامت چشمام اینو میگه تو اومدی عوض شد همه چی تو یه لحظه جدا بمونیم از هم این یه دروغ محضــــــــــــــــه عمر و جون من تو همه وجود من تو مهربون من تو فقط تو فقط تو عمر و جون من همه وجود من مهربون من تو فقط تو فقط تو عشق و زندگیم فقط تو نمیدونم چ

دوراهی بین ماست چشمامو میگیرم تا هر طرف میری همون طرف میرم کاشکی امیدی بود برگردی پیش من با رفتنت راها یک طرفه میشن عین خیالت نیست که رفتی از پیشم با هر گناه تو من متهم میشم بگو که غیر از من کی واسطه میشه دلواپس این عشق این رابطه میشه هر

میخونم به هوای تو پریچهر چقدر خالیه جای تو پریچهر دلم کرده هوایت وای پریچهر دلم تنگ برایت تو رو میطلبم لحظه به لحظه توئی تاب و تبم لحظه به لحظه چشات شهر منه که شهر قصست برای هر شبم لحظه به لحظه تو از هزار و یک شبی پریچهر به جز تو زندگی هیچه پریچ

سفر کردم که از عشقت جدا شم دلم میخواست دگر عاشق نباشم ولی عشق تو قلبم مونده ای وای دل دیونمو سوزونده ای وای هنوزم عشقم هنوزم عاشقم دنیای دردم مث پروانه ها دورت میگردم مث پروانه ها دورت میگردم سفر کردم که از یادم بری دیدم نمیشه اخه عشق یه عاشق با ندیدن کم نمیشه غم دور از تو بودن یه بی بال و پرم کرد نرفت از یاد من عشق سفر عاشق ترم کرد

ای شــب از رویای تو رنگیـــن شــده سینه از عطر تو هم سنگین شده ای به روی چشم من گسترده خویش شادیم بخشیده از اندوه بیش همچو بارانی که شوید جسم خاک هستی ام ز آلودگی ها کرده پاک ای طپش های تن سوزان من آتشی در سایه مژگان من آآآآآآآ

ای خالق هر قصه ی من این من و این تو بر ساز دلم زخمه بزن این من و این تو هر لحظه جدا از تو برام ماهی و سالی با هر نفسم داد میزنم جای تو خالی منم عاشق ناز تو کشیدن بخاطر تو از همه بریدن تنها تو رو دیدن منم عاشق انتظار کشیدن صدای پاتو از کوچه شنیدن تنها تو رو دیدن

بــــــــــــــــــــاز ای الهه ی نـــــــــاز با دل من بساز کین غم جانگداز بـــــــــــــــــــــرود زبرم گــــــــــــــــر دل من نیاسود از گناه تو بود بیــــــــا تـــــــــا ز سر گـــــــــــنهت گذرم بــــــــــــــاز می کنم دست یاری به سویت دراز بــــــــیـــــا تا غم خود را با راز و نیاز

کنارم هستیو اما دلم دلم تنگ میشه هر لحظه خودت میدونی عادت نیست فقط دوست داشتنِ محضه کنارم هستیو بازم بهونه هامو میگیرم میگم وای چقدر سرده میام دستاتو میگیرم یه وقت تنها نری جایی که از تنهایی میمیرم از اینجا تا دمِ در هم بری دلشوره میگیرم فقط تو فکرِ این عشقم تو فکرِ بودن با هم محاله پیش من باشی برم سرگ

پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش من رسیدم رو به آخر تو بیا شروع من باش شب و از قصه جدا کن چکه کن رو باور من خط بکش رو جای پای گریه های آخر من اسم تو ببخش به لبهام بی تو خالیه نفسهام خط بکش رو باور من زیر سایه بون دستات خواب سبز رازقی باش عاشق همیشگی باش

چشمای تو نور کوچه باغ روز چشمای من ظلمت شب نیاز با هم دیگه راز و نیازی داشتیم حکایت طول و درازی داشتیم با هم دیگه راز و نیازی داشتیم حکایت طول و درازی داشتیم اما پس از اون آشنایی اون هم دلی اون هم زبانی از گرد راه امد جدایی رفتی و چشم برام گذاشتی تو این قفس تنهام گذاش

شمالم تا جنوبم عشق چه خاکو گندمی دارم … صدام یاری کنه باید بگم چه مردمی دارم بگم این حق هیچکس نیست که با ثروت فقیر باشه … کسی که فرش میبافه نباید رو حصیر باشه اگرچه سختی از انسان یه کوه درد میسازه … ولی از مردم ما درد داره یک مرد میسازه شمالم تا جنوبم … نگاه کن بچه ها

من از این دنیا چی میخوام دو تا صندلی چوبی که منو تو رو بشونن واسه گفتن خوبی من از این دنیا چی میخوام یه وجب زمین خالی همونقدر که یک اطاقک بشه خونه خیالی من از این دنیا چی میخوام یه جعبه مداد رنگی بکشم رو تنه دنیا رنگه خوبیو قشنگی آدمهای دستو دلباز

همه رفتند کسی دور و برم نیست چنین بی کس شدن در باورم نیست اگر این آخرا بی عاقبت بود به جز افسوس هوایی در سرم نیست همه رفتن کسی با ما نموندش کسی خط دل ما رو نخوندش همه رفتند ولی این دل ما را

روی رقص شاپرک زیر بارون چشات دل من میلرزه واسه بوسه رو لبات روی اسب باله دار تویی تنها تک سوار عشقه رویایی من تویی عشق موندگار تویی عشق موندگار فصله بارونه و عشق رو غبار نسترن منو تو عاشق هم توی خوابه گل شدن شعله ی وحشی عشق بی گناه و بی صدا یه ترانه وسوسه رنگه سرخه غروبا

تموم فکر و ذکرم پیش چشماته منو چجوری عاشق خودت کردی همین که پاتو از در میزاری بیرون پی بهونه ام که زود برگردی تو میری و منم چشمامو میبندم نمیزارم رو چیزی غیر تو واشه میخوام که آخرین تصویر تو ذهنم تا وقتی تو میایی عکس خودت باشه

باشه هرچی که تو میخــــوای هر چی باشــــــه می پذیرم دست تو بزار رو قلبم بگو جونتو نمــــی رم باشه هرچی که تو میخــــوای ♪♪♪♪♪♪ اگه پای تو قــــراره پــاروی دنیا بزارم باشه من حـــــرفی ندارم حاضـــــرم درد تو با عــشق به تن و جونم بگیرم پای این عــشق بزار بمــــ

ازجدا شدن نوشتی رو تن زخمی هربرگ گریه کردمو نوشتم نازنینم یا تو یامرگ به تو گفتم باورم کن میون این همه دیوار تو با خنده ای نوشتی هم قفس خدانگهدار بنویس مهلت موندن یه نفس بود سهم من از همه دنیا یه قفس بود ب

                                                          بهار اومد خوش اومد باهاش عطر تو اومد                        یه فروردین خوش بو با احوال نو اومد                                                                به این اردبهشتی هوای بچگی داد                                             خوشم از نقل عیدی پُرم از قند خرداد                                                                چقد شیرینه این حال                                             

درد و بلات غصه هات به جونم نزار بیشتر از این چشم به رات بمونم درد و بلات غصه هات به جونم نزار بیشتر از این چشم به رات بمونم مجنونم مجنونم عاشقونه می خونم مجنونم مجنونم بی تو من نمی تونم بذار دستاتو تو دستام تا یه ذره آروم بشم لیلی من باش تا مثل مجنون بشم نذار بی تو تنها لحظه ها رو پرپر کنم دو روز دنیا رو بی تو عزیزم من سر کنم

به دیدارم بیا ماه در اومد چراغ روشن راه در اومد اگه شب شده مهتاب توی راهه نشون ما دو تا فانوس راهه بذار بخنده چشمات به نگاهم کتاب عاشقی توی نگاه عزیز من چشم انتظارم نذار بیا و زندگی رو با خود بیار با تو نفس کشیدن و دوست دارم همیشه با تو بودن و دوست دارم بیا که بسته پر پرواز من

دل ای تنــهای ویرونه رو سقفت ســیل با ر و نــــه گلستون می شه این خونه همینجوری نــــــمی مــــونـه دل ای در گیر دلـــــشوره که چشم عاشقت کوره نگــــو روزای خوش دوره هـــمینجوری نمیمونه یه روز خوب و میبینم که خورشید از پس ابر سیاهه گریه می خـــنده به حقِ خاک و آبادی خـــدای عشق و آزادی دره بــازو نمی بنـ

بجز تخت شـــونت کــــــجا سر بذارم تو دلسوز مــــن باش به جای رسیدم که راهی ندارم تو دلسوز من باش چراغ کــــدوم شب تن ســـــر پناه کدوم خونه ای عزیز دل من هوادار بغض کدوم شونه ای تو برم سمت کی جز تو از بد عشق دلت پیش من نیست امیدم به غیر تو

شب گذشت و تب گذشت و عمر رفته برنگشت نو بهـــــاری تازه آمـــــــد داغ لالـــــه تازه گــــشت نــــم نـــــم باران غــــبارانه هـــوارا شسته بـــودـ با نـم شـــبنم پر پروانه ها آغشته بـــــــود بر حریر خاطره دست توان سرنوشت خاطـــرات تلخ و شیرین کــــنار غم نوشت تا نوشت از راه ر

برای من نوشته گذشته ها گذشته تمام قصه ها هوس بود برای او نوشتم برای تو هوس بود اما برای من نفس بود کاشکی خبر نداشتی دیوونه نگاتم یه مشت خاک ناچیز افتاده ای به زیر پاتم کاشکی صدای قلبت نبود صدای قلبم کاشکی نگفته بودم تا وقت جون دادن باهاتم

بکو که گل نفرستد کسی به خانه ی من که عطر یاد تو پر کرده آشیانه ی من تو چلچراغ سعادت فروز بخت منی به جای ماه تو پرتو فشان به خانه ی من عزیزم عزیزم به شوق روی تو من زنده ام خدا داند2

امشب از اون شباست که من دوباره دیونه بشم تو مستی وبی خبری اسیر می خونه بشم امشب از اون شباست که من دلم میخواد داد بزنم تو شهر این غریبه ها دردمو فریاد بزنم دلم گرفت از آسمون هم از زمین هم از زمون توزندگیم چقدر غمه دلم گرفته از همه

یادت میاد یه روز برات دوست دارم می خوندم با شوق رویت تا سحر چشم انتظار میموندم اما دیگه تموم شد عمرم به پات حروم شد از من نصیحت بشنو ای دل آه آروم بگیر تو سینه که زندگی همینه روز از نو روزی از نو ای دل خسته شدم از بس که با غریبه ها دیدمت در راه عشق و عاشقی چه بی

قسم به عشقمون قسم همش برات دلواپسم قرار نبود اینجوری شه یهو بشی همه کسم راستی چی شد چه جوری شد این جوری عاشقت شدم شاید میگم تقصیر توست تا کم شه از جرم خودم به مالاقات آمدم ببین که دل سپرده داری چگونه عمری از احساس عشق شدی فراری نگاهم کن

امان امان از دل من، از این دل غافل من اگر تو ناجی نبودی، دلم می شد مشکل من دلم یه همزبون می خواست، سرم یه سایبون می خواست تو دنیای نامهربون، یه یار مهربون می خواست تو ناجی من شدی باز، رسیدی در اوج نیاز

زندگی با تو چقدر قشنگه، خوبِ من آسمونِ عشق چه آبی رنگه سر بذار آروم به روی شونم، شیرینم وقتی که خسته از این زمونم ای غمِ عشقِ تو چارهً من بودنت عمر دوبارهً من توی این شبهای بی ستاره چشمای قشنگ تو ستارهً من، ستارهً من زندگی با تو چقدر

لحظه هارو با تو بودن در نگاه تو شکفتن حس عشق رو در تو دیدن مثل رویای تو خوابه با تو رفتن با تو موندن مثل قصه تورو خوندن تا همیشه تورو خواستن مثل تشنگی آبه اگه چشمات من رو می خواست تو نگاه تو میمردم اگه دستات مال من بود جون به دستات می سپردم

برای روز میلاد تن من نمیخوام پیرهن شادی بپوشی به رسم عادت دیرینه حتی برایم جام سرمستی بنوشی برای روز میلادم اگر تو به فکر هدیه ای ارزنده هستی منو با خود ببر تا اوج خواستن بگو بامن که بامن زنده هستی بگو بامن که بامن زنده هستی

داری میری از خونه ی آرزو/ جدا میشم از تو چه آواره وار کنارت نمیزارم از زندگیم/ برو زندگی کن بزارم کنار پی آرزوهای بعد از منی/ منم غصه هامو به دوش میکشم میتونم از عشقت بمیرم ولی/ نمیتونم عشق یکی دیگه شم واست بهترین ها رو میخوام چون/ واسه اولین بار فهمیدمت

پشت درو ننداختی ننه با خوب و بدم ساختی ننه سرم و بگیر تو دامنت قربون بوی پیرهنت قربون بوی پیرهنت قربون بوی پیرهنت دنیارو میخواستی برام عمرتو گذاشتی به پام عشق تو فقط زیارت نماز بود و عبادت نماز بود و عبادت حرف و حدیثت منم عاشق گیست منم

تو مکه عشقی و من عاشق رو به قبلتم من اولین قربونیه عیدای فطر کعبتم میمیرم از عشق چشات اگه ندی تو حاجتم هر چی بته به خاطرت کوبوندم و شکوندم خود مو تو چشم مست تو

دیوونگی نکن چیزی نمونده تا با هم یکی بشیم دیوونگی نکن بعد از جدا شدن دلخوش به کی بشیم دیوونگی نکن حرفامو گفتمو حرفی نمیزنی دیوونگی نکن من عاشقه توام تو عاشقه منی من عاشقه توام روزایِ سخت من بی تو نمیگذره با تو اگر چه دور با تو اگر چه دیر از بی تو بهتره با تو اگر چه دور با تو اگر چه

ای تو بهانه واسه موندن ای نهایت رسیدن ای تو خود لحظه ی بودن تو طلوع صبح خورشید و دمیدن ای همه خوبی همه پاکی تو کلام آخر من ای تو پر از وسوسه ی عشق تو شدی تمامی زندگی من اسم تو هر چی که میگم همه تکراره تو حرفای دل من چشم تو هرجا که میرم جاریه تو چشمای

در کار عشق ما همیشه اما بود بی جانی ریشه از ساقه پیدا بود آن شب که گفتی باورم کن با تو میمانم دلواپسی های من از صبح فردا بود آن شب که گفتی با تو هستم تا که دنیا هست باور نکردم گرچه این جمله زیبا بود در عمق دریا هرگز یک قطره پیدا نیست پایان عشق ما پایان دنیا نیست مثل زلال آب من باورت کردم مینای یک رنگی در ساغرت ک

هنوزم یار تنهایم به دیدار تو می آیم باز می آیم اگر که فرصتی باشد مجال صحبتی باشد حرف خواهم زد برای دیدن تو از حادثه ها گذشته ام کفر اگر نباشد این من از خدا گذشته ام َ من از خدا گذشته ام عذاب این دریده ها مرا شکسته بی صدا دستی بکش به زخم من که از شفا گذشته ام که از شفا

هوا ابری و من با چشمای تر دوباره بدون تو میرم سفر شبیه یه تصویر بی حس و حال دوباره بدون ِ تو میرم شمال با من حسرت پرسه تو اسکله کنار تو و کمترین فاصله با من عادت غرق ِ دریا شدن به عشق تو و توو دلت جا شدن کدوم ساحل دنج پهلوی تو بشینم پی ردی از بوی تو صدف تا صدف موج ِ غم با منه

تنه رود همهمه آب ، من پر از وسوسه خواب واسه رویای رسیدن منه بی حوصله بی تاب میونه باور و تردید میونه عشق و معما با تو هر نفس غنیمت، با تو هر لحظه یه دنیا با تو پر شور و نشاطم ، تو هیاهوی نگاتم تو یه آوازه قشنگی من تو آهنگه صدا

هر یار اهل نیرنگ هر دوست اهل حیله با پشت خورده خنجر موندم تو این قبیله راتو برو مسافر بر گشتنت عذابه من تشنه لب تکیدم آب این طرف گل آبه از دورها چه زیباست امواج آبیه عشق اما دریغ و افسوس چون میرسی سرابه هر یار اهل نیرنگ هر دوست اهل حیله با پشت خورد خنجر موندم تو این قبیله

هنوزم یار تنهایم به دیدار تو می آیم باز می آیم اگر که فرصتی باشد مجال صحبتی باشد حرف خواهم زد برای دیدن تو از حادثه ها گذشته ام کفر اگر نباشد این من از خدا گذشته ام َ من از خدا گذشته ام عذاب این دریده ها مرا شکسته بی صدا دستی بکش به زخم من که از شفا گذشته ام که از شفا گ

هر کس به تمنای کسی غرق نیاز است هر کس به سوی قبله ی خود رو به نماز است هر کس به زبان دل خود زمزمه ساز است با عشق در امیخته در راز و نیاز است ای جان من تو . جانان من تو در مذهب عشق ایمان من تو هیهات که کوتاه شود با رفتن جانم این دست تمنا که به سوی تو دراز است