آکوردهای مرجان

قُمری ای مسافر همیشگی همدم روزای خوب سادگی پر تو یه سایه بون بود واسه من تو جهنم بزرگ زندگی ای صمیمی تر از آسمون و باد تو چرا اسم منو بردی ز یاد باز داره صدای خوندنت میاد قفس تنگ دلم تو رو می خواد تویی که نقش امیدو توی چشم من می کاشتی تویی که عطر تنت رو

کي صدا کرد منو کي صدا کرد کي صدا کرد منو کي صدا کرد کي با آواز خوش عشق صدا کرد منو کي صدا کرد مثل شبنم با تن گل آشنا کرد منو آشنا کرد کي از اون پنجره ي بسته جدا کرد منو کي از اون زندون صد ساله رها کرد منو کي رها کرد کي رها کرد کي صدا کرد

ميخوام خراب تو بشم خرد و خرابم نکني قصه ي خواب تو بشم با غصه خوابم نکني مي خوام که مال من بشي منو جوابم نکني شهر خيال من بشي قصد عذابم نکني مي خوام که مال من بشي منو جوابم نکني شهر خيال من بشي قصد عذابم نکني لبريزي از ناباوري آينه ي باورت ميشم اگه بخواي پر بکشي خودم بال و پرت ميشم روياي افت

چشمات و وا کن که سحر تو چشم تو بيدار بشه صدا بزن اسممو تا زمستونم بهار بشه وقتي تو نيستي تو خونه يه غم نه صد غم چيزي نيست توي دلم ميگم که کاش دلم هزار هزار بشه اون که ميون من و تو خط جدايي کشيده دل ميگه نفريش کنم به دردمون دچار بشه سر به ستاره ميزنم سکهء ماهو ميشکنم ي

رفتی و بی تو دلم پر درده پاییز قلبم ساکت و سرده دل که می گفتم محرمه با من کاشکی می دیدی بی تو چه کرده ای که به شبهام صبح سپیدی بی تو کویری بی شامم من ای که به رنجام رنگ امیدی بی تو اسیری در دامم من با تو به هر غم سنگ صبورم بی تو شکسته تاج غرورم با تو یه چشمه چشمه روشن بی تو یه جادم که سوت و کورم

توی خاک باغ خونه، یه روزی دست زمونه ما رو کاشت با مهربونی، پیش هم مثل دو دونه ما تو باغ، مأوا گرفتیم، بارون اومد پا گرفتیم دو تایی تو خاک باغچه، ریشه کردیم، جا گرفتیم غافل از رنگ گلامون، غم فردای دلامون غافل از رنگ گلامون، غم فردای دلامون