آکوردهای غزل شاکری

اگرچه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام درونه سینه قصه ی این آشفتگی بنهفته ام ز شرم عشق اگر به ره ببینمت ندانم چگونه از برابره تو بگذرم من نه میدهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت نه طاقتی که در رخ تو بنگرم من اگرچه عمری ای سیه مو چو موی توآشفته ام دل را به مهرت وعده دادم دیدم دیوانه تر شد

میخوام یه قلک بسازم از دلم حواسمو جمع کنم و یه روزی به وقتش که پر شد بشکنمش و آبروی عشقو بخرم میخوام یه قلک بسازم از دلم که وقتی که صبح شد که رد شد تمام بد دلی ها تمام دل خوری ها تموم لحظه هایی که سر شد، به ترس و به وحشت از این که یار نباشه، رفیق و پا نباشه به عهدش وفا نباشه همه تلخیا رو بقچه کنم و دور بریزم جای عشقو تو دل وا کنم و

ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ دوش ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻪ ﻟﻘﺎ، ﺧﻮﺵ ﺍﺩﺍ، ﺑﺎﺻﻔﺎ، ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ، ﺩﻭﺵ ﺍﺯ ﺑﺮﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ سوخت سوخت سوخت ﺳﻮﺧﺖ ﻫﻤﻪ ﺧﺮﻣﻨﻢ کشته عشقت منم ﻳﻜﺴﺮﻩ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﻢ ﺍی ﺻﻨﻢ، ﺑﺪ ﻣﻜﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ بی ﺣﺪ ﻣﻜﻦ جانم ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ بی ﺣﺪ ﻣﻜﻦ سوخت سوخت سوخت ﺁﺗش ﺍﻧﺪﺭ ﺩﻟﻢ

اگر چه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام درون سینه، قصه ی این آشفتگی بنهفته ام ز شرم عشق اگر به ره ببینمت ندانم ، چگونه از برابر تو بگذرم من نه می دهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت نه طاقتی که در رخ تو بنگرم من لالـــا لالــــا لا لا لـــا لــــا لا لالـــالالــــا دل را به مهرت وعده دادم دیدم دیوانه تر شد