آکوردهای علی پارسا

همه ی تلاششو کرده فاصلش زیاد بشه با من با همه وجود حس میکنم همه رو دوس داره الا من همه ی تلاشمو کردم توو دلش جا کنم یه کم خودمو متاسفم نمیشناسم اینی که به خاطرش شدمو زندگیم گره گره توو گره اتفاقای غیر منتظره یه جایی باید تموم شه بره خسته شدم… من شبیه ساعتای شنی از تو هی پر میشم هی خالی باز به تو پناه میبرم از دست خودم

منو آخر میکشن خاطره هایی که ازت دارم جاده چالوس ونم بارونوعشقم باتودوس دارم با تو دوس دارم زندگیمی تو چشاتو بگیرن از من مگه دیگه زندگی دارم عاشقی کردم با تو لب دریا که حالا دریارو دوس دارم دریارو دوس دارم بزن بارون بزن آروم آروم آروم آروم آرومم کن بزن بارون ب

چشات ساحل آرامشه یه دریارو سمت خودش میکشه چه برسه به منی که دلخوشه که قلبشو به تو داده یه شهرو دنبال خودت میکشونی تو از حرص من با همه مهربونی آخه من چجوری حسودیم نشه مگه طاقتم زیاده؟ دلبر دلبر تو که دل میبری از آدمای این شهر منو میندازی توو این جنگ نابرابر

چشمامو می بندم دستاتو می گیرم من هرشب رو با تو ، تو خواب راه میرم تند می زنه قلبم ، یخ می زنه دستام بغضم که می گیره ، یادم میره حرفام یادم میره از بس ، حالم پریشونه آدم که دل تنگه ، یادش نمی مومه اینکه بگم بی تو ، زنده نمی مونم شاید بشه تورو ، یکم بترسونم

عشقت دنیامه همه جا باهامه مهربونم هستم تا تهش با تو بذار دستاتو روی شونم بارون بزنه نم نم منو تو کم کم بشیم دیوونه حسم به تو بی اندازه ست یه امید تازه ست با تو توو خونه تو بمون واسم اگه روی تو حساسم دست من نیست که به تو پرته حواسم تو یه دنیایی با اون چشمای

من تمومِ عمرمو به پات دادم؛ واست غرورمو به باد دادم! دیگه چی کار نکرده، قلبِ سادم؟ بهم بگو… تو منو این جوری از دست میدی حالا که حال و روزِ منو دیدی؛ چرا هنوزم توو تردیدی؟ بهم بگو… عشق؛ همون که توو نگات بود و دیگه نیست… گریه ی بارون رو گونه های