آکوردهای عرفان طهماسبی

منو از راه به در کن‌ من حریص اشتباهم اگه سهم من تو باشی‌ سر به راه سر به راهم منو از راه به در کن‌ جاده صافه من کلافم یه نخ از عشق تو میخوام‌ تا باهاش رویا ببافم ای همیشه یاور من‌ ای پناه آخر من با تو شاید زیر و رو شد‌ با نگاهی باور من ای همیشه یاور من‌ ای پناه آخر من

میترسم از آن شب که تو‌ آسوده بی من سر کنی پایان احساس مرا‌ باور کنی باور کنی میترسم آخر یک نفر‌ 6 این خانه را ویران کنــد درد دلت را بشنود‌ بهتر ز ما درمان کند با اینکه دلگیرم ازت‌ الـــــــهی الـــــــهی دنیا برات بـسـازه الـــــــهی الـــــــهی دلت بـه غم نــبــازه الـــــــهی الـــــــهی دنیا برات بـسـازه الـــــــهی الـــــــه

چشم و دلم روشن این چه یاریه چشم و دلم روشن این چه یاریه چشم و دلم روشن این چه یاریه چشم و دلم روشن این چه یاریه هوار هوارم شدی دار و ندارم هوار هوارم شدی دار و ندارم چشم و دلم روشن این چه یاریه چشم و دلم روشن این چه یاریه هوار هوارم شدی دار و ندارم هوار

وای اگر آنچه شنیدم راست باشد چه کنم   آنکه رفته واقعا میخواست باشد چه کنم وای اگر بازنگردد فرصت دیدارش هی نگویید به من او تنهاست باشد چه کنم  وای اگر عشق مرا وارونه تعبیر کند  در جوانی غم او سخت مرا پیر کند   مرز ویرانی‌ و دیوانگی‌ام نزدیک است  وای اگر

هوا امشب هوای توست اگر باران ببارد دعا کردم برای تو شبم پایان ندارد به شب گفتم نگارم کو چرا با من سر یاری ندارد صدا آمد که دیوانه تو یارت میل دلداری ندارد بی قرارم ای نگارم تو کجایی خبر ندارم پرسه های بی امانم در خیابان ثمر ندارد بی قرارم ای نگارم تو کجایی خبر ندارم

ماهم رفت پشت ابرا دلدارم رفته تنها کوروم کرده اشک و آهم تاریک و بی سرپناهم مثل شوم تار سیاهم تش ز عشق تاخت به جونوم دوروم از نامهربونوم برگوم تو دست سرد باد ویرونوم کرده خونش آباد ای داد از عشق ای داد بیداد ز وقتی که رفتی شکسته بالوم به بارون غم خیس خورده خیالوم

لیلای مرا میبرند ای کوچه ها کاری کنید! دیوار دورم بستن ای پنجره ها یاری کنید ای کوچه ها کاری کنید آغاز کن بی من هی ناز کن بی من! تا اوج خوشبختی پرواز کن بی من آغاز کن بی من هی ناز کن بی من! تا اوج خوشبختی پرواز کن بی من حال منو بی تو فواره میفهمه آواره رو تنها آواره میفه

ماهوم رفت پشت ابرا دلداروم رفته تنها کوروم کرده اشک و آهوم تاریک و بی سرپناهوم مثل شو تار سیاهوم تش زد عشق به جونوم دوروم از نا مهربونوم برگوم تو دست سرد باد ویرونوم کرده خونش آباد ای داد از عشق ای داد بی داد ز وقتی که رفتی شکسته بالوم به بارون غم خیس خورده خیالوم ز وقتی که رفتی

تو کوری، یا مو دورم، که مونه دیگه نمیبینی کدوم لب عاشقت کرده، لب دریا نمیشینی یه دنیا شک و تردیدم، یه دنیا درد تو سینه مو خاموم یا تو مکاری، که اوضاع دلوم اینه خیال تو بزرگه یا دل مو خیلی جاش تنگه مو که ریگی به کفشوم نی، کجای کار میلنگه مو از دلت چیزی نمیدونم ولی ت

گدی که به یاد همیم ز رنگ و ز ذات همیم دل مونه ویرون مکن حالا که آباد همیم حالا که آباد همیم اگر تونی تنها ایری ایری ز پیشم شو به شو اگر مونوم با مو بمون اگر مونوم با مو بگو اگر مونوم با مو بگو سی مو مثه روز روشنه ستاره نیدم به شوات ماه مونی ماه مونی دینم به نات دینم به نات

آسمان تاریک و شب تاریک و من تاریک تاریکم از خودم دورم ولی خیلی به رویای تو نزدیکم تو ولی دور از من و دور از تمام دورتر هایی تو کجایی تو کجایی تو کجایی تو کجایی بی چراغ شب گرد کاش چراغت بودم کلبه ای تاریک نه نور اتاقت بودم بی چراغ شب گرد کاش چراغت بودم کلبه ای تاریک نه نور اتاقت بودم ای رویا

اگه بیامو تو نباشی خو دلم تنگ می شه اگه کسی جاتو ندونه همه جا جنگ می شه لشکر غموم همه دنیارو می گیره جنگی که هیشکی به جز مو توش نمی ره مثه کشتی زیر دریا نه می مونم نه می میرم تو چه جنگی داری با مو که تو شهر خوم اسیرم مثه کشتی زی

صدبار گفتمت همچین مکن زلفای بورت چین چین مکن صدبار گفتمت همچین مکن زلفای بورت چین چین مکن گلم گلم گل بی خارم ز دوریت زار و بیمارم گلم گلم گل بی خارم ز دوریت زار و بیمارم صد بار گفتمت همچین مکن زلفای بورت چین چین مکن گوش نکردی حرف دلداره دل زارم غمگین نکن شوم شوه روزم شوه همه لاشم سی گل توه شوا که مو رم سراغ گل ز بخت بدم گلم خووه

رفتی از خلوت من همره شب های که باشی غم نهادی به دلم همدم غم های که باشی خواستم دور شوم از همه حتی ز جهانم من نباشم نگرانم که تو دنیای که باشی گو با تو چه کنم تا تو شوی هم درد من تا باران بشود حال و هوای سرد من تا همچون مه ع

مو، مو براش دریا شدم او با برکه میپرید مو براش فردا شدم به گذشته میرسید مو یه دنیا آرزو او جلو پاشو میدید صاف بودم عین دشت ولی باهام صادق نشد مو براش عشق شدم ولی باهام عاشق نشد غرق عشقش میشدم یک دفعه قایق نشد آی مترسک چشاتو وا کن گندماتو دزدیدن آی مترسک سر و صدا کن که کلاغا رسیدن ای مترسک سر و صدا کن که کلاغا رسیدن ه

دل از من دلبری از تو سر از من سروری از تو دل خون و خراب از من رخ حور و پری از تو شب از من روز خوش از تو دو چشم زنده کش از تو غم از من خنده مال تو همیشه خوش به حال تو آرامش جانم هرشب نگرانم فردا تو نباشی دیوانه بمانم عاشق تر از آنم غیر از تو بخوانم

در سکوت شب خانه زد فریاد اما تو نشنیدی دل به پایت افتاد آرزو کردم بعد ازتو عاقل نشوم آشنای من من غریبم بی تو با خیابان ها من رفیقم بی تو بعد تو عمرا من دگر عاشق نشوم تو رفتی دگر ماه و آیینه خداحافظ بغض تو سینه خداحافظ گم شد در قلبت عشق بی ثمرم عشق بی خانه خداحافظ اشک بی شانه خداحافظ باز افتاد در کوی غم‏ ها گذرم