آکوردهای شاهرخ

بیا گوش کن بیا گوش کن بیا گوش کن خودم هم از خودم سر درنمیارم چمه هوای ابرمو اما نمیبارم چمه نشستم تو خونه یک گوشه کنج زندگی از این عادت دست برنمیدارم چمه نه عشق رفتنی دارم نه شوق موندنی دارم یه حس مبهمی دارم یه حس مبهمی دارم یه پا بیرون از این زندون نمیزارم چمه من از شب زنده داری ها از این لحظه شماری ها که درگیر و

یه مسافر یه غریبه یه شبم بی پنجره می روم با کوله بار سرگذشت و خاطره خسته ام از خستگی ها خسته از این لحظه ها گفتنی ها دارم اما بر نمی آرم صدا قصه های من غمگین اگه تلخه اگه شیرین می روم تا واسه فردا بسازم دنیای رنگین هر جا می رم لبا

شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره گرد تنهایی گرفته، دیگه این خونه غمگین روزا همرنگ چشاته، مثل شب ساکت و سنگین شیشه آینه شکسته رو تن سنگین طاقچه کاکلی چشماشو بسته، گلا پژمرده تو باغچه

زمانه هم چون گذریست باید از این گذر گذشت نه راه پیش دارد نه پس باید از این سفر گذشت قسمت ما در به دری سهم ما خوش باوری توی راه زندگی مقصد ما در به دری فکر راحت نفسی خوش دل من میطلبت قفسی با در باز ترانه ای از لب ساز فکر راحت نفسی خوش دل من میطلبت

تو نیلی چشات خیسه ادم می ترسه بنویسه میترسه پاش به دل وا شه ادم بی خود خاطر خواه شه دو تا چشم رطب داری از عشق همیشه تب داری چشات از جنس مرغوبه چقدر حال چشات خوبه چشات از جنس مرغوبه چقدر حال چشات خوبه تو چشمات توت تر داری خودت حت

نمیشه دل به هر کس داد نمیشه از نفس افتاد پرنده با پر بسته نمیشه از قفس آزاد نمیشه شب به شب خوابید فقط کابوس وحشت دید نمیشه در سکوت خود صدای گریه رو نشنید نمیشه غرق در غم بود ولی از گریه رو گردوند نمیشه تا ته آواز فقط از ترس فردا خوند گلوی ساز دلتنگی پر از فریاد خاموشه دوباره سر بده هق هق بذار دست صدا رو شه! گلوی ساز دلتنگی پر

کوچ غمناک پرستو های شاد در غروبی پر ملال و بی صدا خبر عریونی باغ ها رو داد پاییز اومد این ور پرچین باغ تا بچینه برگ و بال شاخه ها کسی از گل ها نمی گیره سراغ کسی از گل ها نمی گیره سراغ بیا در سوک دلگیر گل صبح بخونیم شعری از دیوان گریه من و تو ، زاده ی فصل خزانیم دو تن پرورده ی دامان گریه شده ابری ، تو فضای سینه مون قصه ی بی غمگساری های ما می دونم پ

کاکلی شب سر بومه کاکلی جهازبهارما،جهازبهارما،شکوفه دونه کاکلی میگی نه،یاس ببین،میگی نه،یاس ببین،غرق جونه کاکلی کاکلی جون،کاکلی جون،کاکلی بله برونه کاکلی کاکلی جغد خرابه رفته و مرغ سحر جاش امده افتابم ابرو کناری زده که باش امده باغچه خوشحاله که باز گلی تو

تو صدای آوازه بارون تپش قلب خاکی مث گریه تسکینه دردی مث یک سوره پاکی طعم غربت رو لبات مث یک کولیه عاشق راز جنگل توو چشماته گونه هات رنگ شقایق بی تو شمع و گل میمیره خونه رنگه غم میگیره تو نزار بمونم تنها میدونی دلم می گیره وسعته قلب تو قدره یه دنیاست خواستنت واسه من مثل یه رویاست بوی تو بوی بارون بوی یاس دست من ساقه های التماس

من از شبها میام از شهر ظلمت نشسته رو تنم اوار غربت هنوز اما به شب عادت نکردم دارم دنبال روشنی میگردم منم ،من قاصد دستای بسته منم ،یاد اور پاهای خسته مصیبت نامهء قلبای زخمی صدای گریهء تو دل شکسته ببین اینجا ببین اینجا اسیرم بمون پیشم نذار تنها بمیرم من از

گل آتیش روی لبهاته خوشگلی والله عجب لبهایی داری والله تو با اون داغ لبات سوزوندی دل ما را لعبتی هزار ماشالاه ای دل من عاشق چشماته خوشگلی والله عجب چشمایی داری والله تو با اون برق چشات لرزوندی دل ما را لعبتی هزار ماشاالا ای دل تو سنگو هزار رنگو دل من واسه تو تنگو تو میدونی تو میدونی س

شبا وقتی فضای شهر لبریزه بوی بارون توی پس کوچهء خاکی عابری خسته میخونه دیگه معجزهء بارون دروغ اینو میدونم ندارم طاقت موندن میرم اینجا نمیمونم دیگه معجزهء بارون دروغ اینو میدونم ندارم طاقت موندن میرم اینجا نمیمونم همیشه تو گوشم ،طنین یه صداس که منو میبره تا دیار جنون میگه با دل م

میون بغض لبخندم میون خواب و بیداری توهم بامن به این رویا یه حس مشترک داری هنوزم باورش سخته که تو اینجایی بی وقفه حالا دنیای من باتو همینجا زیر این سقفه با تصویر همین دیدار جهان یک لحظه ماتش برد تا که چشماتو وا کردی غمای توی قلبم مرد تورو دیدم خدا خندید من از عشق تو حظ

اگه بی وفا بشی رفیق نیمه راه بشی با کسی آشنا بشی مـــیمیرم اگه منو جا بذاری رو دلم پا بذاری بری تکو تنها بذاری مـــیمیرم تو منو خار نکن منو بیمار نکن عاشق دیوونه تو اینهمه آزار نکن گله بسیار نکن شبمو تار نکن جمله میخوام برم رو دیگه تکرار نکن اگه بی وفا بشی رفیق نیمه راه بشی با کسی آشنا بشی مـــیمیرم اگه منو جا بذاری رو دلم پا ب

خیال نکن که بیخیال از تو و روزگارتم به فکرتم به یادتم زنده به انتظارتم اونجارو که تو فکرمی حس می کنم کنارتم اونجارو که تو فکرمی حس می کنم کنارتم اونور دنیا که باشی خودم میام میارمت قصه تنهایی نخور تنهام اگه میذارمت تنهام اگه میذارمت ببین که چی به روز این زندگیت آوردی از وقتی دل سپردی یادمه قصه خوردی یادمه قصه خوردی موتو سفی

میون بغض لبخندم میون خواب و بیداری توهم بامن به این رویا یه حس مشترک داری هنوزم باورش سخته که تو اینجایی بی وقفه حالا دنیای من باتو همینجا زیر این سقفه با تصویر همین دیدار جهان یک لحظه ماتش برد تا که چشماتو وا کردی غمای توی قلبم مرد تورو دیدم خدا خندید