آکوردهای سینا سرلک

هر شب توو خیال نبودت ، سر میکنه این دله سادم ای وای از عمری که پای ، عشقِ ، تو دادم جا مونده توو دست تو قلبم ، عشق تو یه زخمه توو سینم مونده به دلم که دوباره ، تو رو ، ببینم باز ، دل منو دل شوره ، با عکسااااای تو دَر گیرم تو میری و من این روزا ،

وقت آن شد که دلم را بگذارم بروم با تو او را تکو تنها بگذارم بروم به کجا میشود از معرکه ی عشق گریخت گیرم امروز از اینجا بگذارم بروم سرنوشته منه عاشق هم از اول این بود سر دیوانه به صحرا بگذارم بروم همه ی سهمه من از عشق همین شد که گلی گوشه ی خاطره ات جا بگذارم بروم بی غبار آمده ام پی

عشق ، یعنی رویای تو با من ، یعنی تصویرت توو خوااااااااااابم ، یعنی این حال خرااااااااابم عشق ، یعنی هم دَردی و درمان ، کجایی نیمه ی پنهان ، تو شدی عزیز تر از جاااااااااان کجایی؟؟ کجایی؟؟ دلم هواااااتو کرده یه عکسِ ، دوتایی ، مونده ا

من تنها غم دلتنگی شهرم که به روزای غم انگیز رسیده نیستی مثل یه برگم که دوباره به شب اول پاییز رسیده بعد تو گریه پنهون کوچم حال ابری خیابونو ندیدی از همون جا که دلم رفت گذشتی از همون جا که دلم موند بریدی دوستت دارم و ا

از آن کوچه که نگذشتیم با هم از آن باران نم نم که نبارید از آن چتر دوتایی که نداریم از آن مهتاب که بر ما نتابید گذشتم بی تو ای یار قدیمی از آن کافه دنج عاشقانه که هرگز رو به رویم ننشستی از آن قهوه یخ کرده چشمم که با نوشیدنش بیگانه هستی گذشتم ب

ببند چشماتو یک لحظه رو دنیایی که زیبا نیست رو دنیایی که هیچ چیزش شبیه قصه ی ما نیست ببند چشماتو آروم باش چقد غمگین و بی تابی واست لالایی میخونم تو که با گریه میخوابی لا لا لا لا گل بوسه گل چشمام که دلگیره شبا با قصه میخوابه سحر با غصه میمیره لا لا لا لا گل گیسو تو رفتی یادت اینجا بود

عشق آدم برفی و یه دختر کبریت فروشو بید مجنون تو حیاط خونه ی هیزم فروشو میبره آتیش چشمات از دل من عقل و هوشو همه خندیدن به قلبم تو خریدی آبروشو دنیا نخواد لیلی بخواد قصه قشنگه اونکه بخوادت با همه دنیا میجنگه دنیا نخواد لیلی بخواد وقتش رسیده ماهی تو تورم بوی اقیانوسو میده

گفتم رخت ندیدم گفتا ندیده باشی گفتم ز غم خمیدم گفتا خمیده باشی گفتم ز گلستانت گفتا که بوی بردی گفتم گلی نچیدم گفتا نچیده باشی گفتم ز خود بریدم آن باده تا چشیدم گفتا چه زان چشیدی از خود بریده باشی گفتم بکام وصلت خواهم رسید روزی گفتا که نیک بنگر شاید رسی

وقتی تمام من تویی این رد شدن چیست اینقدر معصومانه با من بد شدن چیست وقتی که تنهاتر شدن پایان راه است آواره ی یک راه بی مقصد شدن چیست حالا در این خانه را وا میگذاری داری مرا بیهوده تنها میگذاری میخواهی از من بگذری میدانم اما داری خودت روی خودت پا میگذاری وقتی ب

دوست دارم همه دنیا میدونن خودت اما نمیفهمی نمیدونی چه حال یه پُر بشه چشمات نمیفهمی نمیفهمی نمیفهمی چه عذابیه قورت بدی بغضتو عشقتو بخندونی چی دارم میگم هیچی از این چیزا هیچ وقت نمیدونی نمیدونی گرفتارم به چشمایه تو به دنیای تو دوست دارم زمستونم که رو شونه ی کسی غیرِ تو نمیبارم دوست دارم گرفتارم به

ﮔﻮش ﻛﻦ ای ﺧﺎﻟﻖ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎی دﻳﮕﺮی ﻛﻮه ﻣﻦ ای ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎه ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎی دﻳﮕﺮی ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻰ ﺗﻦ دﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ از ﻣﻰ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی دﻳﮕﺮی ﻫﺮﻛﺠﺎ از ﻣﺴﺘﻰ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺣﺮف ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ از ﻫﺮ ﻃﺮف ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻫﺎی دﻳﮕﺮی ﺗﺎ ﻛﻤﻰ ﭘﺮواز را در ﺧﺎﻧﻪ ام آﻣﻮﺧﺘﻰ ﭘﺮ زدی از ﺑﺎم ﻣﻦ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی دﻳﮕﺮی