آکوردهای سوگند

بسه دیگه بسه دیگه فکر نمی کردم انقدر خر باشی قلبمو پس بدی تو زود 9 یادت بره هرچی گفتی بهم ازم بدزدی چشماتو به زور من که چیزی نمیخواستم جز ی جای کوچیک باهم 9 جز ی عشقو صاف و ساده که‌ بسازیم دوتایی باشیم مرهم سر جنگ داری بام هر سری هی 9 میخواد این دنیا تا کی سخت بگیره بسه دیگه تو میخوای قدرمو پس کی بدونی 9 ی روزی خاک میگیره پس نمیده سر جنگ داری بام هر

دوباره رسیدیم به آخر دفتر بدون تو هی میشن لحظه ها سخت تر خاطره ها همشون سوختن و رفتن سوختن و رفتن سوختن و رفتن دوباره بدون تو تنها نشستم نخورده هنوز کامل شات بعدی دستم من دیگه از همه آدما خسته ام این آدما پستن این آدما پستن بگو چرا رفتی بگو چرا نیستی پیش من بگو چرا رفتی کردی عشقمون ریشه کن رسیدیم به انتهای راه نیستیم پیش هم

بحث چیه دیگه بحث ندارم همه صف شدن پشت سرم حرف درارن همه روزا واسه تو هر چی شب برا من وقتی خنده روو لباته غم ندارم شدم آروم مثِ قدیم دیگه رَد نمیدم هی جوونیم رفت ساعت برنمیگرده یکم گوش کنی بد نمیگم همه راها رو رفتم به تهش رسیدم حیف دیگه دیره واسه من نمیشه اوج بگیرم خیسه بالِ من ساعتم برگرده خوب نمیشه حالِ من الآن می

شب و روز و عصر و نصف شب‌ فکر میکنم هی به تو ساده اگه بخوام بگم بسته برام عشق تو مشکی سفید و سبز و زرد همشون میاد بهت بالا بری پایین بیای همه جوره میخوامت عاشق شدم عاشق دوتا پا روی قایق بزنیم دلو دریا اگه باشی موافق عاشق شدم عاشق دوتا پا روی قایق بزنیم دلو دریا اگه باشی موافق بزار برات من اون آدمی باشم که واسه عشقت هر کار بگی کرده

تنگه دلم برای کوچمون بچه محله و خونمون واسه وسطی و قایم موشک توو زنگای تفریح مدرسمون تنگه دلم واسه مهمونیا زخمه تنم بعدِ شیطونیا ذوق شکستن قلک پول نصف جهان و بریونیاش ‌ کاش میشد، برگردیم قدیم و کاش میشد، در رفت از تقویم و کاش میشد، واقعی این تلقین و کاش میشد کاش میشد، برگردیم قدیم و کاش میشد، در رفت از تقویم و کاش میشد، واقعی این تلقین و کاش میشد یادش بخیر چقدر قهر و دعواهامون بود کوتاه یه تار سفیدم ن

برخلاف میلِ من بود همیشه رفتارت فاصله گرفته دیگه حرفِ تو از کارِت میدونی سمِ جدایی ولی بازم میگی بهتره چند روزی باشم بی خبر از حالت با دلتنگی من آشنا میشم ولی تو با دستام غریبه تر میشی زمین گرده، بدون که دیر یا زود تو هم درست یکی شبیهِ من میشی با دلتنگی من آشنا میشم ولی تو با دستام غریبه تر میشی زمین گرده،

رفت از دلِ من چرا نشاط و شادی یا رب این صبرِ مرا به من چگونه دادی یا رب روزی که مرا جدا از آشیانم کردی در کشورِ غم به دوشِ من نهادی یا رب که به صید حرم دهد این همه غم به کجا گریزم ای دل که در این قفس اسیرم به جوانی ام چه کردم که کنون کنم که پیرم از آن اولین نفس غم به صد هوس

نمیدونم چه مرگمه من از صبح من از صبح یه روزی خوبم و یه روز برعکس و برعکس و اصلا مهم نی چی بشه یا چی سَرم میاد ندارم حوصله ی این بحثو این بحثو چسبیدم از صبح من به تختم بی انرژی خونه نی مرتب بی حال کسل و خستم انگار از بلندی شدم پرت این من نیستم باید خودم شم باید سعی کنم بلند شم از جام

چقد دورم از خونه‌ام خیلی دورم دورم من از خونه‌ام خیلی دورم چقد دورم از خونه‌ام خیلی دورم دورم من از خونه‌ام خیلی دورم

نشستُم سرِ راهِ چشم به راهت تا بیای و ببینُم روی ماهت نشستوم انتظار دیدنِ تو گلُم برای باز بوییدنِ تو نزار این انتظار پیرم کنه یار خودت روزای دوریمونِ بشمار ‌ نزار این انتظار پیرم کنه یا مو یارم بی خبر رفته سفر دیر کـــــرده زبونم لال نکنه دلش یه جا گیر کِرده

هرگز نمیشد باورم… این برف پیری بر سرم؛ سنگین نشیند چنین من بودم و دل بود و می… آوازِ من؛ آوای نی هر گوشه میزد، طنین اکنون منم حیران! ز عمر رفته سرگردان؛ ای خدای من! با این تن خسته؛ هزاران ناله بنشسته در صدای من ای عشق نافرجام من، رفتی کجا؟ ای آرزوی خام من، رفتی کجا؟ آن دوره آشفتگی های تو کو؟

یه دشت یه کوه یه جنگل رو به آب زد بارون آروم پیچید بوی خاک یه بوم رنگ که نیست شبیهشو دیدم فقط رنگ سیاه سفیدشو یه بارم نگاه کن دنیا رو با چشمای باز شاید اون بهشتی که میگن این دور وراست حس کن حالتو حس کن الانتو حس کن رو شونه هات اون دوتا بالتو حس کن بودنو زیر نور ماه حس کن عشقو باز دور از این آدما

مرا ببوس مرا ببوس برای آخرین بار تو را خدانگهدار که میروم بسوی سرنوشت بهار ما گذشته گذشته ها گذشته منم به جستجوی سرنوشت در میان طوفان هم پیمان با قایقرانها گذشته از جان باید بگذشت از طوفانها به نیمه شبها دارم با یارم پیمانها که برفروزم آتشها در کوهستانها شبه سیه سفر کند ز تیره ره گذر کند

آینه آینه روی دیوار منو نگاه چی میبینی آره به روم بیار آینه آینه بمون پیشم آروم میشم تو میدونی نباشی نابود میشم من یه دیوونه خله ردم که از این حرفا پره مغزم چرا آدمی که توی آینه اس دیگه نمیفهمه منو اصلا آینه یه روزی خود من بود آینه یه روزی پر رنگ بود بگو

حبیبی کام تو ایران اینجا همه اورجینالان برنامه اینجا بیست چهاری براست پارتی کنای اصلیش همینان حبیبی کام تو ایران جا که هست بگو دوستاتم بیان اینجا مهمون حبیب خدائه بگو که دوستای دوستاتم بیان حبیبی ولکام تو ایران میگم سفارشی سی آی پی بیان چمدونا میره مستقیم هتل بچه ها لواسون چپه تو ویلان حبیبی خوش اومدی به ایران آره اینجارو همه جا میخوان برنامه که باشه از همه جا میان مسکو توکیو نیویورک میلان اینجا یه ریزو یه تاج بریز و بپاش یه شیشرم بگیرن که میچینیم یه میز

وقتی برگشتی واسم از دریا بگو از سختیا هی راه بگو چی آخره این جاده بود وقتی برگشتی با من از فردا بگو از دشته پروانه ها بگو از قاصدک آرزو برگرد واست از دردهام بگم از گریه ابرها بگم از این من تنها بگم نمیدونم کجایی تو اصن این پروانه ها می گیرن هی سراغتو ازم بهشون قول دادم که میای روم و زمین نزن یه سر به ما بزن قاصدک ها ازت خبری ندارن به ابرها بگو که نمیای الکی نبارن با ساعت ها صنمی ندارم بگو

نون و نمک خوردی نمکدونو بردی پس نیاوردی حالا مونده باقیش عشقو دادی بازیش پس سهم من چی مگه میفهمی حتی اگه بگم حرفامو به تو تو دنبال اینی فقط بکشی یه جوری بالا خودتو کلا بدم که باشی با من میکنی خوب حالتو من از هر چی گذشتم نباشه کم واسه تو بگو ببینم شاید یه نکته ای هست که من نمیبینم بگو ببینم من پای حرفای هر کسی نمیشینم

گرفته وحشت وجودمو پُر شده از ترس توو خونمو، خونه داره میسوزه ماه توو آسمونه یادمه هر شب دعواهامون یادمه من تخت نمه بارون یادمه جر و بحث فریادامون یادمه دیگه بسته آروم داد نزن سرم من از تو داغون ترم اگه میرم از اینجا میرم یه جا که آروم ترم داد نزن سرم من از تو داغون ترم اگه میرم از اینجا میرم یه جا که آروم ترم دوست دارم اونو همونجا ببینمش که خودم آرزوشو داشتم یه روز برسم بهش این دنیا پُر شد از آدمای زشت و

رفتی تنها گفتی جدائه راهت مال ما خاموش تو روشنه ماهت زدی رفتی تنها یه گوشه ساکت پ انقدر رفتی تا بیوفته خالی شه باکت هنوزم به یاد اون چشای پاکت که زول میزدم توش میگفتم می مونه تا کی یه روزی با تو مثل رودخونه بودم ولی الان شدم یه حوضچه تاریک و راکت بم بگو چرا بازم تلخه نگات میریزی همه چیو بهم جنگه انگار نکن این بازیارو شدم خسته نگاه برا یه بارم شده نکن بحث و انکار نه نه نه نه نه

دوباره باز پاییز اومد و برگارو چید دوباره باز فصل سرده سرما رسید دوبار باز دوباره باز یه حس عجیبی داریم انگار که نمیرسیم یه بار دیگه پلکات داره میگه چشمات خواب و خمار انگار داره میره یه جای دیگه قصه داره میگه یه انتظار شدید یه اشتباه دیگه من بیخوابم بیخوابم بیخوابم بیخوابم تهران من بیدارن بیدارن

با این همه درد چه کنم با این همه غم چه کنم تا کی باید بشکنمو توی خودم گریه کنم تا کی باید ببینمو این دردارو قصه کنم به کی باید تکیه کنم تو هم یکی مثل خودم ولی توو اوج تاریکی ما شدیم با هم یکی بدون دستپاچگی با هم از فردا بگیم ولی توو اوج تاریکی ما شدیم با هم یکی بدون دستپاچگی با هم از فردا بگیم

بگو ببینم حالت خوبه اون جا همه چی روبراست بگو ببینم کیفت کوکه اونجا همه چی خوبه باز بگو برام از هوایِ خونه نگو سرما سوزه باز بگو برام از آسمونش نگو فقط دوده باز روم بوم روم بوم بوم روم بوم بوم بوم بوم روم بوم روم بوم بوم روم بوم بوم بوم میدونم این مسیرو میشه بدونِ تو راه رفت واسه همین بخشیدمت تو رو دیوونه راحت من که بهت گفتم مگه اونجا چ

بگو ببینم حالت خوبه اون جا همه چی روبراست بگو ببینم کیفت کوکه اونجا همه چی خوبه باز بگو برام از هوایِ خونه نگو سرما سوزه باز بگو برام از آسمونش نگو فقط دوده باز روم بوم روم بوم بوم روم بوم بوم بوم بوم روم بوم روم بوم بوم روم بوم بوم بوم میدونم این مسیرو میشه بدونِ تو راه رفت واسه همین بخشیدمت تو رو دیوونه راحت من که بهت گفتم مگه اونجا چ

چرا خوابم نمیبَره چرا خستگی هام از تنم نمیپَره چرا همش داغونم چرا این ساعته اصلاً نمیگذره این حبابه نمیشکنه چرا هیچ کسی صدامو نمیشنوه بهم نگو چرا وقتی نیستی انگار هر چی دارم بازم یه چیش کمه من، دارم اینو میبینم که یه روز میام دوباره کنارِ تو رو میگیرم برقص تو برقص تو برقص تو زیرِ بارون برقص تو زیرِ بارون با من برقص تو برقص تو برقص تو زیرِ بارون برقص تو زیرِ بارون با من شب تا صبح با

میخوام از اینجا برم یه جای دیگه که نبینم روی تو رو بار دیگه چونکه با تو بودن یه کابوس تکراریه ترک خاکی که تو توش باشی اجباریه میرم و نمیکنم پشتم و نگاه یه بلیط یه طرفه دارم به اون دور دورا اونجایی که از تو دیگه نیست خبری همون جایی که نمیشناسم هیچ احدی رو جایی که نداره راه برگشت همونجایی که میگن توش هیچ کمری نشکسته از عشق بازی باهات نمیکنه سرنوشت نشکسته از عشق نشکسته از درد روزگار دفعه دیگه که چشام رو میبندم نم

دو سه ساله شدی قرص شب من دنیا ندارم تویی شهر من دیوونه میشم تو به تن من میخوری فقط تو به درد من نذارم ازم یه تصویر بد با چمدونت بری دستگیره در و بگیری تو بخوای بری یکی بی تو ، یه جایی بشین بدون پهلو من تو محکمه جات اگه بری دورم قرص همه جاست فاصلمون بدون دشمن ماست پس نذار بیاد جمعه ها به جا مهمونی جلو فیلم زنگ زدیم غذا بیاد کاش بمونی تو خالی نشه جات حس بد من جایی نره باهات تنامون خورد محکم به هم چون دلامون با هم مکملن خب چند گرم بزنیم باز برقصی باهام با ی

مدلِ من نبود این همه نامردی خوب نگاه کن ببین با من چیکار کردی میدونم دلت میخواد دوباره برگردی نه میدونم دلت برام دوباره تنگ میشه قلب من شیشه و قلب تو سنگ میشه تنها دلخوشی ما همین یه زنگ میشه نه ولی‌ من به تو گیرم بیا از همه سیرم بیا بی‌ تو میمیرم بیا پیشم موندم هنوز چشم به راه اینهمه باز اشتباه نکن دوباره ب

ای هم گناهِ من بی تو پرواز همیشه محکوم به سقوطه حرفایی که توو سینه دارم همش از جنس سکوته ای هم گناه مــــــــن ای هم گناه من تبر زدن انگار عشقمو از ریشه این خونه بعد از تو شکل قفس میشه شکل قفس میشه میدونی این دنیا بدون تو بدون من

گاه دلخور زِ تو و، گاه دلتنگ ترم با تو از سایه ی تو، نا هماهنگ ترم نا هماهنگ ترم بعدِ تو دلتنگی و دلشوره و دلواپسی راه نمیام بعدِ تو با هر کس و هر ناکسی کاشکی به دادم برسی توو لحظه ی واپسین به غیر عشقم همه تنهام بذارین مرخصین به غیر عشقم همه تنهام بزارین مرخصین از ابر جای بارون آتیش میاد بعد تو کاری ندارم دیگه چی پیش میاد

هدف من توی گهواره مرد رو ورق جوهری با اشکای خشک نقاشیام اشکالی گنگ و افکارم شده خرواری فحش بحث این نیست که انسان کمه بحث سر اینه که چقدر سوگند خره چون با هرکی نشسته یکماه بعدش طوری ازش خورده که چشماش تره اینا تازه نیست عادت کردم خط به خط توی کاغذ غرقم شب به شب توی عالمی پرتم که جوونیم حروم شد ساعت برگرد توی اتاق تاریک و تار چشام بارید ونگام تاریخ یه شادی و به یاد نداره و سالی یه بارمنتظر شادی ام تو ثانیه ها تقویم

رفتی و رفتی و این دل ِ من منتظر بشنوه آخر ِ شب صدا گرم ِ تو از پشت ِ خط جلو چشمم ِ تصویرت همش در باز شده اومدی تو کل ِ دنیام آفتاب شد اومدی تو آره میخواستی دل و به من بدی میخواستی همه زندگیتو به من بگی نمی گذرم ازت من یکی اگه سهم ِ من نیستی بگو هستی سهم ِ کی؟

دِلوم امروز به آرومی خود خو کرده وای جونُم وای دلبر وای دلبر یاد چشمون سیاهش منو جادو کرده وای جونُم وای دلبر وای دلبر دِلوم امروز به آرومی خود خو کرده وای جونُم وای دلبر وای دلبر یاد چشمون سیاهش منو جادو کرده وای جونُم وای دلبر وای دلبر

کلّیا رو گفتم کلی، حالا شخصیش میکنم داستانای پشت پرده رَم عربده میزنمو تعریف میکنم نه پول دارم زیر خط فقر زندگی میکنم زیر سقف شهر دستمم تو جیبِ خودمه به خودم ربط داره زیاد و کَمِشَم چووون هرچی دارمو خودم ساختم رویا هامو خودم بافتم اگه بردم خودم بردم م م م ی ی ی

آدمک سلام ، کجای قصه ای آهنم الان ، دوراهه زندگیم از وقتی رفتی من دارم لا فیلترا می خوابم الحق که سختی مشتی من یه خورده بی ارادم یه بی اراده ، اما ، سزامو دادم منم یه نخ سیگار با عادتای قدیم ندیم چشم به در دیوار تو عالمای عجیب غریب دلم گرفته باز از آدمای سگ نظیر قلم میرقصه باز رو کاغذای خط خطی خب حاجی ، زندگی همینه گذشته ها گذشت و رفت بالایی کریمه امروز زبر باشه فردا که خمیره ببین

این قصه یِ ناقص سر تکمیل ندارد بشکاف دلم دست کم از نیل ندارد ندارد ، ندارد ، ندارد از دستِ دِلُم رفتی و این دل تو نباشی عیسی است که در دستِ خود انجیل ندارد ندارد ، ندارد ، ندارد دو صد روز از مونه دلداده دوره دوبار یادُم نیفتاد نمیدونُم چطور از یاد رفتُم که یار یادُم نیفتاد

بمب بمب بمبم رو بیتا رفته کُل عمرم رو کیکا بالا بالا بالاترینم از بالا بالا بالا پریدم صبح ، صبح تا شب بیت بیت شب ، شب تا صبح هیتِ هیت فرق نداره کی‌ چی‌ دید برو کنار داره میاد دیو دیو دیو سلامتی‌ همه اورجینالا سلامتی خودمون که برجیم حالا نوش جون اون تیمی که بردیم بالا

تو شدی دلیل این که فراموش میکنم دردامـــــــــــو دره گوشت میزنم حــــــرفــــــامــــــو تویه چشمات میبینم فـــــــــردامـــــــــوَ تو شدی دلیل این که دل من از همه دوره امشبو یادم میمونه نم نم بارون میزد قدم زدیم به سمت خونه بگو یهویی از کجا پیدات شد تو