آکوردهای روزبه نعمت اللهی

فک کن یه دریا باشه با صدای بارون منو تو با یه حال ناب یه ساز آروم بشینه یه نمه قشنگی رو گونه هام نفس جان نفس جان فک کن یه جاده باشه و تو هم کنارم آهنگی که دوست داری و برات بزارم تا به دریا برسیم چه حالی دارم نفس جان نفس جان من مست و خرابم من باده ی نابم تویی تو نباشی که من خرابم نفس جان مهربان ای بالاتر از جان برایم فک کن بریم یجا که هیچکسی ندونه وسط یه جنگل بکر یدونه خونه ح

حرفی بزن از عاشق شدن نکنیم عادت بهم چیزی بگو د حرفی بزن نکنه یادم برم منی که میترسیدم از دریا سوار قایق شدم نکنه عاشق شدم عاشق شدم من هوای بارون کرده دلم من خود دردم پر درده دلم من چشام هر شب بارونیه من خود دردم پره درده دلم من هوای بارون کرده دلم من خود دردم پر درده دلم من چشام هر شب بارونیه من خود دردم پره درده دلم من میدم عشق تو بذار خشت که بسازیم

اگه به من بود توی دنیای تو پا نمیذاشتم اگه به من بود اگه به من بود که قلبمو پیش کسی جا نمیذاشتم اگه به من بود من دارم دیوونه میشم تو این دیوونه خونه این دیگه عشق نیست مثل جنونه اگه به من بود توی دنیای تو پا نمیذاشتم اگه به من بود اگه به من بود که قلبمو پیش

همه آخرین بار با تو دیدنم هوام غرق عطریه که میزنی تموم شواهد علیه توئه خودت تنها مظنون قتل منی هنوز رد دستات روی قلبمه بیا خاطرات منو خاک کن هنوز اشکای من روی گونمه بیا این همه سرنخو پاک کن من پای حسم به تو تا تهش هستم من اعتراف میکنم با تو همدستم من پای حسم به تو تا تهش هستم من ا

عشق من دل نکن از من از این آغوش خالی از من از این دیوونه حالی سر میکنم روز و‌ شبم رو من با همین خوش خیالی برگشتم اون شب زخمی از عشق از جنگ سرد بی تو بودن در آخرین دیدار با تو جا مونده زیباترین دارایی من این روزای تنهایی بدون تو تموم نمیشه من دلتنگم آخ دلتنگم بی تو همیشه کاری کن تو به این عشق بدهکاری نرو جایی نرو

پس اینم از این فقط تو مونده بودی که تو رم دادم رفت تو غصه نخور بدی های تورو بخشیدم و یادم رفت چشم تو که هیچ من از چشم خودم هم دیگه افتادم رفت رفتی ولی بازم نشد هیچ رختی مثل آغوشت اندازم نشد گفتم با نبودن تو میسازم نشد از وقتی که نیستی انگاری هیچکسی توی جهان نیست

خوابم برده روی شونه ی عاشق تو چشمام بستس روی این همه هق هق تو بیدارم کن که هنوز توی خواب بدم من حرفای دلمو به کسی نزدم بیدارم کن که بگم اگه میشه بمون بیدارم کن بگو خوابه اینا همشون تو از حال دل من دیگه با خبری بی من میخوای غمتو به کجا ببری بسته شده چمدون سفر

سرِ کوهِ بلند، تــا کی نشینُـــم عــزیــز بـــشینه کـــنــارُم که لاله سَر زنه، گُل را بچینُم عــزیــز بـــشینه کـــنــارُم گلای سرخ و سفید بر هم تنیده عــزیــز بـــشینه کـــنــارُم نمی دونم کدوم گُل رو بچینُم عــزیــز بـــشینه کـــنــارُم عــزیــز بـــشینه کـــنــارُم

من که تو آسمون تو حتی ستاره ندارم کجا برم که بی تو من یه راه چاره ندارم عشق تو مثله آتیشه خودت ولی کوه یخی عشق تو عشق آخره عشق دوباره ندارم تو که خودت ستاره ای یا که یه راه چاره ای اگه ازم جدا بشی همون عشق دوباره ای نگو ستاره گم شده تو آسمون تار من نگو پرنده کشته شد با زخم

نفس کشیدن سخته تو رو ندیدن سخته تو پیچ و تاب عاشقی به تو رسیدن سخته منو به غمم سپردی همه آرزوم و بردی همه جا اسمت و بردم یه بار اسمم و نبردی واسه‌ی شب زمستون همه هیزمو سوزوندی واسه‌ی پنجره‌ی کور توی خونمون نموندی نفس کشیدن سخته