آکوردهای روزبه بمانی

گفتم بمان گفتی نگو وقتی نمیمانم گفتم پشیمان میشوی گفتی نمیدانم گفتم نمیپرسی چه می آید سرم بی تو گفتی نه میدانم نه می پرسم نه میمانم از آنچه می آید سرم با رفتنت گفتم گفتم که هرکاری کنم یاد تو می افتم انقدر گفتم باش گفتم باش گفتم که بر هرچه اسراری کنم یاد تو می افتم مردم بفهمانم به تو من بیشتر ا

مث ابر بهار میبارم حال و روزم شبیه پاییزه اونی که با تو بوده میفهمه بی تو بودن چقد غم انگیزه ای همه دار و ندارم کم نشو از روزگارم جون اینکه بی تو باشم و ندارم بعد تو حالم عوض شد تازه قلبمو شناختم همه زندگیمو با فکر تو ساختم با من باش تو تمام آرزومی دلتنگم حتی

محاله بعد از تو یه شب دووم بیارم نباشی از حال خودم خبر ندارم نبینم اون روزو که رفتی از کنارم سکوت تو بغض منو شنیدنی کرد نگاه تو حال منو خریدنی کرد منو رها نکن که میمیرم از این درد تو حق گریه های منی بغض توو صدای منی نباشی تو بهشت تو قفسم تو آرزوی آخرم

رفتنت نزدیکه چون دلم آشوبه چون درست چند وقته خیلی حالت خوبه دستمو نمیگیری یعنی قلبت اینجا نیست عشق من خانومم درد تو اینا نیست بری چی میمونه برای من آخه من غیر خنده های تو مگه چی دارم تو بگو آخه کی پای این یکی شدن همه دنیاشو داده مثل من تو بگو تو بگو تو بری خاطره هات یک شبه آبم میک

محاله بعد از تو یه شب دووم بیارم نباشی از حال خودم خبر ندارم نبینم اون روزو که رفتی از کنارم سکوت تو بغض منو شنیدنی کرد نگاه تو حال منو خریدنی کرد منو رها نکن که میمیرم از این درد تو حق گریه های منی بغض توو صدای منی نباشی توو بهشت توو قفسم تو آرزوی آخرمی محاله من یه لحظه

این کیه که قد آینه عکسشو زدن به دیوار چقدر شبیه من نیست، نه خدایا منم انگار اگه این منم که ما رو چه به این همه اشاره با کی اشتباه گرفتی من نه ماهم نه ستاره چشمتو رو آینه وا کن واسه ماه ستاره کم نیست اون‌که آرزوشو داری حتی قد خودتم نیست نمی‌دونم خیلی از ما نقشمون تو قصه چی بود

بس که نادیده گرفتن ما رو با خودم با همه دنیا قهرم هیچ کی یادش نمیاد کی بودیم عاشق حافظه ی این شهرم وقتی گریم میگیره میخندم نمیدونم با خودم چند چندم زندگی کردنمو یادم نیست بس که هر ساعتشو جون کندم کجایی کجایی دل سادم ببین من به چه روزی افتادم ببین زندگیمو کجایی یه شب حس

هوا بارونیه بازم واسه خاطره بازی کولتو بردار خودتو قد یه دریا تا ساحل دست من بسپار بریم جایی که گفتی بار اول دوستم داری تو یه جاده به من با نم نم بارون بدهکاری من باشم و تو باشی و یه حال آروم یه جاده باشه تا شمال با نم بارون عطر تو راه میفته باز از در خونه

حاضرم واسه اینکه با تو یه عصر جمعه رو توی پیاده رو راه برم فقط زندگیمو بدم حاضرم واسه اینکه یک دفعه یاد تو نره من تولدم چند آذره زندگیمو بدم من حاضرم واسه یه نفس بغل کردنت واسه رقصیدن با پیرهنت زندگیمو بدم آغوشت جای دوری از رنجه آغوشم خاکه آغوشت گنجه کنار تو هوا خوبه کنار تو توو هر راهی

هرجا که میرم پیش چشمامی بغضم مث یه کوه سنگینه یادت میوفتم نفسم میره دنیای این روزای من اینه یک لحظه چشمای تورو دیدم تا پیش چشم همه زیبا شم من واسه اون یک ثانیه باید چند سال دیگه منتظر باشم بسه برگرد من واسه تو عمرمو جنگیدم مرگمو با چشم خودم دیدم هرچی که هست تاوانشو میدم

موندیم کنار هم چه چیزا از جنون دیدیم ما هر دوتامون بعد هم داغ جوون دیدیم من این تویی رو که تمام عمر کم دیدم حالا برای دیدن تو چشممو میدم هر بار که من گفتم آزادی تو خون بهاشو قبل من دادی من سرزمینم هر کجا باشه چشمای تو زیباترین جاشه موندیم و از مردن برای هم نترسیدیم

این خونه زندون منه این زندگی رویام نیست اونی که میمیره برام اونی که من میخوام نیست دل خوش به برگشتم نباش پشتم به جز دیوار نیست این جور رفتن ها یعنی برگشتنی در کار نیست رفتن من یه تقاصه من گناه هردومونم من واسه به چی رسیدن بعد تو اینجا بمونم نمیخوام اینجا بمونم

بالا بلند من همه ی جونم من پای این جنون باید بمونم این حالت چشات این گریه هام برات این یعنی حال خوب زیباترین غروب چشم تو تصویر میکنه تو عطر میزنی فصل که تغییر میکنه میمیرم ازتبت از فکر هرشبت این یعنی حال خوب از هوات بیرون نمیرم تب کنی میتونم بمیرم

مردم از این غم که هنوز واسه تو میمیرم از این همه عشقی که میدم و نمیگیرم مردم از این خاطره هایی که برام ساختی از اینکه تنها آدم عمرتو نشناختی چیزی نمیگم چون دلم خیلی از این دنیا پره میخوام ازت هر چی بگم بغضم گلومو میبره آدم یه جاها از خودش بی حرف باید بگذره این روزهای آخرو ساکت بمونم بهتره

من بمی*رم ، تو با خودت چه کر*دی؟ تویی که مطمئ*نم * قراره برن*گردی * من میمی*رم * ازین همه ج*دایی  تمام آ*رزوهام * بمن بگو *کجایی؟ چه ک*نم با خاطره هات، تو ب*گو چه ک*نم با فکر چ*شات، تو ب*گو منو *باید اینهمه درد، بُکُ*شه دل *من تنها به ه*مین غصه *خوشه