آکوردهای رضا بهرام

مرا صید کرد چشم آهوی تو به دریا کشید موج گیسوی تو هوای تو دارم که باید ببارم غمت سوی من قلب من سوی تو بزن آتشی بر دلم تا که آخر 6 رود شاید از سر کمی بوی تو میسوزد آواز غم دارد این ساز ای الهه ناز امشب امشب امشب مهتابم باش یک امشب را مهمان خوابم باش امشب امشب یادم باشی ای کاش امشب امشب امشب مهتابم

        همه رفتند تا زمستان شد               خنده ها مردند گریه ارزان شد   کو جوانی آرزو ها کو                  رفته ایم از یاد یادی از ما کو        شاید این بغض آخرم باشد   آخرین غمم باشد      عاشقانه ای آرام         بین درد و غم باشد    هر آشنایی غریبه است   هر نگاهی فریب است     با صدای هر باران     حال قلبم عجیب است غم تقدیر هم قطار درد ما شده دریا شبیه بغض ما شده از ما چه مانده غیر ا

گل ناز دارم مه شوگارم بیا بیا که دلم سیت تنگه ندونم تا کی دلت چی سنگه بهار اومد با گل گندم مو تنها با درد خود مندم ولم کردی با دل پر دردم دلم خینه دی ز حرفا مردم گدی بی که با بهار ایام سی چه پ نیایی حالا دیه باور ایکنم که تو بی وفایی ز ویرت رهدم مکن وام چینو گل ناز دا

من دیوانه چرا عادت کردم من دیوانه چرا به خودم بد کردم همه گفتند که نگاهت تاوان دارد من دیوانه چرا نگاهت کردم امشب زده باران به دلم شده ویرانه دلم کجا کجایی دلبرم زده باران به دلم ببین که دنیای منی جان منی جان منی بگو بگو کجا روم که تو پایان منی

مردم ز دردش دردا نیامد ماندم به راهش اما نیامد نیلوفری مرد بودا نیامد از رفتگان او تنها نیامد مجنون دل من لیلا نیامد از ما جدا شد با ما نیامد سودت زیان شد سودا نیامد در من امید گل مرد و گم شد بختم به خواری پژمرد و گم شد باغ و بهارم افسرد و گم شد شوق وصالم سر خورد و گم شد مجنون دل من

صدام کن صدای تو یه شعر عاشقونس نگام کن که نگاهت مثل مروارید دریا دونه دونس عزیزم تو عزیزی من سپردم آسمون واست بباره میدونی تا دنیا دنیاست عاشقی معنیشو از اسم تو داره به همه میگم بدونن عاشقم عاشقم عاشقم کی تورو میفهمه آخه مثل من عاشقم عاشقم به همه میگم بدونن

کوچه میمیرد باران نمیگیرد دل ندارم بی قرارم ای قرارم تو بمان قرص ماهم تو فانوس راهم تو دین من دنیای من هرچه تو میگویی همانم زیباترین غم عشق پناه آخرم باش که بی نفس نمانم ساحل به ساحل هر شب بغل کن اشک من را به لب رسیده جانم ... خبر نداری ای عشق چه کرده این درد چگونه آتش تو خاکسترم کرد

شهر خالی، جاده خالی کوچه خالی، خانه خالی جام خالی، سفره خالی ساغر و پیمانه خالی کوچ کردن دسته دسته آشنایــانم عندلیبان باغ خالی، باغچه خالی شاخه خالی، لانه خالی وای از دنیا که یار از یار میترسد غنچه های تشنه از گلزار میترسد عاشـــق از آوازه دیـــدار میترسد پنجه ای خنیاگران از تار میترسد

وقتی از این دنیا پُری، غم میشینه تووی چشام عاشق عاشقی میشی، حتی اگه دلت نخواد نه به آن دل بردن، نه به این دل کندن جان به جانم کردی عشق کاش دلم راضی بود، کاش نمیرفتی زود غُصه دارم کردی عشق دگر بعدِ تو عاشقی ممنوع، زندگی ممنوع دیوانگی ممنوع است دگر بعد تو حالِ خوش ممنوع، فالِ خوش ممنوع دلدادگی ممنوع است

ببین عاشق شدم ای رهگذر مرا هرجا که شد با خود ببر باورم کن تا تو از راه رسی شاعران شعر سرایند قوم مردان مبارز به این شهر بیایند تا از تو راه رسی پنجره ها باز بماند مرد و زن بر سر هر کوچه آواز بخوانند خالی از لطف نباشد گذری کنی از این کوچه بن بست

عاشقم گناه من چه بود که عاشقم بی هوا خدا چرا شکسته قایقم ای ماه من از قلب شب نرو رسیده جان من به لب نرو بیقرارتم بمانی اگر کنارتم نشانی از این دل خراب و خسته بگیر در هوای تو دلم پر زد برای تو سراغی از این دل به گِل نشسته بگیر هوای دل ببین باران شده شب است و ماه من پنهان شده برای آسمان آرامشی بیا ببین دل

دلبر جانم بی اجازه قلب ما بردی کجا بردی ای عشق جانم هر نفس را بی هوا بردی کجا بردی بی منت تو را دوست دارم بی علت تو را میخواهم لبخند بزن دیوانه جان من که تو را دوست دارم لبخند بزن آرامِ جان لبخندِ تو را دوست دارم دوست دارم تو را دوست دارم

تو مرا از دست دادی ای دوست من که زندگی دارم ای دوست هرچه از عشقَت کنارم ماند به خودت میسپارم ای دوست بعد از تو باران ، هنوز میبارد بعد از تو این خانه ، هنوز مرا دارد در خوابم نمیبینی ، مثلِ مرا دیگر غرور من اینجاست ، تنها نمیمانم راحت برو بگذر آرامشی دارم که طوفان را بغل کردم

من پریشان شده ی موی پریشان توام کفر اگر نیست بگویم که مسلمان توام من گرفتار تو و موی سیاه تو شدم من سرکِش به خدا رام و به راه تو شدم وای من هر نفست معجزه ای تازه کنم عشق آمد که مرا با تو هم اندازه کند من که آتش شده ام به که تو دریا داری بی سبب نیست که در ساحل من جا داری ماه کامل شده ای چشم حسودانت کور

در پی چشمت شهر به شهر خانه به خانه شدم روانه گل عشقم را چیدی دانه به دانه چه عاشقانه آرام آرام آتش به دلم زدی بنشین که خوش آمدی رویای من این تو این جان من شوق چشمان من عاشق ها میکشی زیبای من در پی چشمت شهر به شهر خانه به خانه شم روانه گل عشقم را چیدی دانه به دانه چه عاشقانه مثل تو دنیا ن

دلداده ی تو ام رویای هر شبی عاشق نمی شدم عاشق شدم ببین رفتی از کنارم ام رفتنت پر از معما حیف گفتمت از عشقو باور گفتی از نگاه آخر حــــیـــف راحت از این دل مرو که جانم میرود هر کجا روانه شوم صدایت میزنم جان من رها به سوی تو شد نگاه من اسیر موی تو شد دل به دریاها بزن از عشق بگو زیبای من به هر کجا روی کنار تو ام جان جانانم تویی زیبا تویی رو

کاش راه دوری بین ما بود کاش سرنوشت ما جدا بود از تو فکر من رها بود گر ندیده بودمت ای یار عشق دیدی خانه ات خراب است عشق هرچه گفته ای سراب است این چه حق انتخاب است که ندارم خبر از دلدار تو همانی که رگ خواب مرا میدانی تو همانی که

بعد از تو هیچ ماند از قلبم برای من بغضم حریف گریه هایم نیست خدای من این گریه ها یعنی شروع ماجرای من چشم رقیبان خورده بر دارو ندار من نوش شما تنها دلیل انتظار من دیوانگی دیگر نمی آید به کار من عاشق شدم عاشق چرا از دور میبینم تو را وای از این درد دوری ماندم در آغوش غمت در دل تو جا ماندی ف

لعنت به شب های بعد از تو به دردی که ماند از تو به دادم نمیرسی رفتی آواره شد خانه ماندم غریبانه لعنت به بی کسی قلب من این چنین آسان نمی لَرزید عشقت اما به غم هایش نمی ارزید دنیا را بردی همراهت به نا بو دی دنیا غم شد مگر تو چند نفر بوــــــــدی من همانم که دل از دنیا بریدم

ای گل مریم خوابتو دیدم باز تووی رویایی دلنشین و دل باز گفتم از عشق و ساده خندیدی میوه ی عشقو از دلم چیدی اما یک لحظه بی تو بارون شد فهمیدم خوابم دنیام زندون شد این گل مالِ منه دست به شاخه هاش نزنید این گل مالِ منه از گل برگ هاش دل بکَنید … این گل مالِ منه دست به شاخه هاش نزنید این گل مالِ منه ا

ای دل خانه ات خراب این همه رویا تا کی ای دل عمرت کوتاه و غم در این دنیا تا کی ای دل گفتمت بمان پس چه شد قرار ما ما نداریم هیچ رازی ای دل هرچه بود و هست با رفتنت شکست تو در این عشق میبازی طرح چشمان و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ای

حکم دل است ، که مشکل است ، بین منو تو حکم دل است ، که فاصلست ، بین منو تو حتی اگر ، از دوریت ، این دل بمیرد عاشق محال است که فراموشی بگیرد من در خطرم بی عشق ، بی بال و پرم بی عشق بی عشق جهان یعنی ، یک چرخش بی معنی حالا ببین نام من از نامت جدا شد بی رحم من سهم من از تو گریه ها شد

عادلانه نیست بی تو سر کنم بی هوای تو عادلانه نیست دوری من از دست های تو عادلانه نیست من بمانم و حسرت مدام عادلانه نیست قسمتم از این عشق ناتمام هم مسیر من حال زندگیم رو به راه نیست هم مسیر من حق ما دوتا درد و آه نیست سهم ما از این زندگی چرا عادلانه نیست بی تو این شب

رخ مستش به خدا دلارو داغون میکنه نگاش چیکارا میکنه یه قشون پشت سرش جنگ میکنه جون دلم نگاش چی کارا میکنه نگار…….. دردت…. نبینم نگار… و مه… جبینم نگار…….. جون دلم محرم بشی دستت…. بگیرم نگار…….. دردت…. نبینم نگار… و مه… جبینم نگار…….. جون دلم محرم بشی دستت…. بگیرم این یار دل.. نداره همش سر به سرم میذاره

آخر یک نفر خسته و تنها ماند آخر بغض من پیش دلت جاماند بی تو آدم سابق نشدم من دگر عاشق نشدم بردی هوای مرا حیف که ماجرای قبل نشدیم ما برای هم نشدیم بردی تو جان مرا پر پر کردم گل باغ غرورم را تا در دستان تو باشد دل تنها چنان کشتی دل غرق نگاهت شد که رفت از یاد من غم های این دنیا پر پر کردم گل باغ غرورم را

کجایی که مانده ام با خودم کجایی خانه خرابت شدم رفتم از خاطرت مانده در خاطرم نگاه آخرت چرا نگار من هوای عاشقی افتاده از سرت آتشی به جان من ای همه قرار من ببین چه تنها شدم زدی به قلب عاشقم نرو نرو جنون عشق تو مرا امان نمیدهد مگو که جاده آخرش به تو نمیرسد خیال تو دمی مرا رها نمیکند کسی مرا شبیه تو صدا نمیکند

در نگاهت لیلی خود پیدا نکردم با خجالت از چشم تو گلایه کردم از خود چه بیخود میکند نگاه تو هی میبرد صبر مرا مجنونتم ای همنشین لیلی من یک دم ببین حال مرا از دریا نترسانم که من در قلب تو جان میدهم دریا بشی زیبای من غرق نگاهت میشوم هی مغرور نشو جانان من حالاکه دل دردست توست من که به تو رو میزنم تنها به شوق دیدن تــــــــــــــــو دیوانه مرا به دست کی سپردی

فکر عاقل کردنم هرگز نباش من از این دیوانگی سر میروم آنچه میبینم به غیر از عشق نیست شک نکن دیوانه تر هم میشوم بی جهت نیست این همه زیبایی ات هرکسی بیند تو را مجنون شود دور تو میچرخم و آرایشت کل اعجاب طبیعت میشود دیوانه ات شدم ببین فقط به من دل را ببند دل را ببند ای جانم از عشق تو سوخت ای دلبرم فقط بخند فقط بخند فقط بخند هر کسی گوید سخن از عشق را نتواند که دلی از تو بر

مو به مو قدم قدم به زلف تو قسم قسم رسیده عشق تو به جان من به یاد تو نفس نفس بریده ام از این قفس زندان است جهان من عشقت چرا تاوان من شد رفتی غمت پایان من شد از هر گناهی توبه کردم چشمان تو ایمان من شد تو را چون جان خود میدانمت تو را چون سایه می پندارمت