آکوردهای رستاک حلاج

غمت قاتله خستم از فاصله نیستی و حوصله نیست ببین حالمو میکشی آدمو اما جای گله نیست بدمت از دست میخورم به بن بست خودتم میتونی پیشم بمونی حالا که دلت هست کاری کنم چشمتم مثل لبت شه بخنده من اومدم که حال بدت ساکشو ببنده جونمو میدم دردت اگه کم شه واسه

دوباره نیمه شبه صدای جیغ مادرم میپیچه توی گوشم وقتشه از خواب بپرم با خودش حرف میزنه امن یجیبو میخونه توی خواب چیا میبینه خودشم نمیدونه صورت زنی رو بوم نقاشیم نیمه تموم صدای شکستن آب روی کاشی حموم جیغ و داد یه غریبه وسط دستای باد از گلوی مادرم یا اینکه از کوچه میاد

بشین کنار من تو سرمه سکوت حرفات روشنه گرمم با واژه هات گیرم که صد دفعه چاییم یخ کنه حرفاتو کش بده من تشنه تر بشم تازه سر شبه وقتی کنارمی دنیا قشنگه و اوضاع مرتبه اوضاع مرتبه اون بخش روح تو که بکره مثل من حل کن تو گفت و گو من رو ورق بزن با پلک روشنت آروم و مو به مو میشه کنار تو یه جوری حرف زد که شب لگد نشه

اخمتم شیرینه واسم پرت چشماته حواسم عطرتو میون یه جمع زیادم میشناسم بغضتم برام عزیزه نذار تو دلت بریزه زندگی بدون تو بی ارزشه بی همه چیزه بهترین حال جهان حالت چشماتو بگردم خودم از خنده تا اخماتو سراپاتو بگردم همه دنیارو بدن ذره ای عشقت رو نمیدم آخه میخوام همه دنیارو فقط با تو بگرد

بگو بهم بعد از این چجوری میگذره تنهاییام بگو بهم بعد از این چی میاد سر ما زیر بارون چی میمونه بعد از این همه خاطره واسه دوتامون بگو میخوای بعد من چجوری سر کنی روز و شباتو بگو چطور بعد تو پاک کنم بره خاطره هاتو برو ولی بعد تو کی تو قلب من پر کنه جاتو بعـــــــــــد من بگو

از صورت ماهت نگم هر وقت خوابی خورشید واسه دیدنت بی تاب میشه دستام تو دستای گرم و مهربونت انگار برفه از خجالت آب میشه چشمای تو ماهی عیده قهر کرده برگرده دریای منم آروم میشه هرچی ازم به دل گرفتی رو بسوزون تکلیفمون با سال نو معلوم میشه تصویرت از جذابیت خالی نمیشه رویام از تو وقت خالی رو نداره یک چند سالی قبل از این که عاش

یه جوری بدون تو تنها شدم که حال همه شهر بارونیه که میخوابم و خواب مرگه فقط که پا میشم و بالشم خونیه چقدر گریه هست و چقدر شونه نیست یه جوری دلم تنگ میشه برات که حس میکنم بی تو نفرین شدم یه تنها یه غمگین یه بی حوصله میخواستم خودم باشم و این شدم حالا هیشکی فکر یه دیوونه نیست با ه

یه عمره هرجا رد پاییزه به یادت میفتم با هر آهنگی که غم انگیزه به یادت میفتم یه عمره کافه ها رو دنبالت دوره میگردم تا کافه چی یه قهوه میریزه به یادت میفتم داره بارون به شیشه میزنه هوا درست هوای لندنه) 2(تمام زندگیمم اون زنه که منو به باد داد و رفت

مثل تجریش سرد و بارونی آفتاب تنبل زمستونی یا مثل آخرای مهمونی مثل عصرای جمعه دلگیرم مثل تنهایی و پیاده روی توی دلدادگی زیاده روی مثل یک مشت قرص دوز قوی وقتی نیستی یه گوشه میمیرم رنگ چشمامو وقتی یادت رفت با خودم گفتم اینجا آخرشه مثل باغی که گُر گرفته و باد بی قرار گلهای پر پرشه من بریدم قبول کن سخته 6 زندگی با چشمای روشن تو همه‌اش احساس شک همه‌اش تردید اظطراب یه روز رفتنتو حتی شعرای من تو این روزا 6 مثل اصرار های بیهودن غنچه هایی که از تو چیده شده پس

دیشب که خوابت برد فهمیدم شب های تنهایی چقدر سخته اون که تورو میبینه آرومه اون که تورو میفهمه خوشبخته دیشب که خوابیدی دعا کردم حالت شبیه حال من باشه اونقدر دیوونم مه حق دارم این عشق تنها ماله من باشه هر لحظه با من باش با من باش تنهایی عذابه عاشقت بی تو یه شب ر

این آخرین شامه شمعارو روشن کن نبضت تو دستامه شمعارو روشن کن این آخرین شامه با تو سر یک میز این آخرین مهره از آخرین پاییز این آخرین لبخند این آخرین بوسه) 2(بعد از تو این شبها تکرار کابوسه شمعارو روشن کن شب دلهره داره باید برم اما عطرت نمیذاره

تو میخندی حواست نیست من آروم میمیرم تو میرقصی و من عاشق شدن رو یاد میگیرم چه جذابی چه گیرایی چه بی منطق به چشمات میشه عادت کرد توی دستای تو باید به سیگـــــــارم حسادت کرد منو پُک میزنی آروم خرابم میکنی از سر رژ لب روی ته سیگار تن من زیر خاکستر تنم میلرزه و میری حواست نـــــیست هوامو کام میگیری حواست نیست

دلشوره میگیرم هر وقت بارونه با گریه میخوابم هر جا زمستونه تا حال مو هاشو از باد میپرسم حس میکنم بادم دیوونه ی اونه موهاش دریا بود دنیامو زیبا کرد فهمید دیوونم موهاشو کوتا کرد (2) از بس شکستم داد شکل شکستن بود آغوش اون تنها سرمای

دنیام تاریکه همرنگه چشماشه لعنت به اونی که الان باهاشه لعنت به اونی که قلبش رو سنگ کرده اونی که دنیامو میدونِ جنگ کرده میدونِ جنگ کرده لعنت به شبهایی که بی تو سر میشه لعنت به قلبی که دیوونه تر میشه لعنت به دنیا و لعنت به این حالم لعنت به مردی که با تو پدر میشه هر کاری میکردم نشم

غمو چشم انتظاریو شبای بیقراریو ، همین حالی که داریو همین دلشوره کافی نیست تا اینجاشم اضافی نیست نیازی به تلافی نیست (یه دستبندو یه گردنبند با یه دنیای بی لبخند سه چهارتا یادگاری از همونی که ازت دل کند میگفتی عاشقت کرده دلت میخواد برگرده ، چقدر تنهایی نامرده شاید این بهترین وقته با اینکه باورش سخته ولی دور از تو خوشبخته یه دستبندو یه گردنبند

چشماتو بستی بغض کردم چشماتو واکردی دلم ریخت تا اخم کردی اشکم اومد رفتی که برگردی دلم ریخت هربار با من قهر کردی قرصای اعصابم عوض شد اونقدر خوابت دیدنی بود که ساعت خوابم عوض شد شاید منو دیوونه کردی که عاشق این حال و روزم آتیش کشیدی زندگیمو چیزی نگو راحت بسوزم بارونی سفید و شال خاکستری تو دوست دارم باور نکن دیوونگی مو ناباوری تو دوست دارم هنوز بعد ا

همه دنیارو گشتم تا رسیدم پیش آرامش رسیدم پیش اونی که تمام عمر میخوامش همه دنیارو گشتم تا به این خونه بگم خونم نگو امشب بمون این بار تمام عمر میمونم همه بارونو دوست دارن من اما نم موهاتو توی گوشم بگو آروم تمام آرزوهاتو همه بارونو دوست دارن من اما نم موهاتو توی گوشم بگو آروم تمام آرزوهاتو میبینی حتی بارون از حسادت ب

6 مث برف آروم اومد ولی یه شومینه هیزم تو دستاش بود یه شال سفید و سیاه گردنش یه غم پشت چشمای زیباش بود بهم گفت این صندلی خالیه بهش گفتم این صندلی مال تو 6 میخواستم بگم اما فرصت نشد چقدر دوست دارم غم حالتو 6 همون لحن غمگین حرفاش بود که مهمون دنیای دودیم شد 6 فقط چاوشی گوش میکرد و من به محسن شدیدا حسو

این کلید در برو هرچی ام دلت می‌خواد ببر وقتی‌ عشق میمیره بین دو نفر باید رفت اما بی‌ خبر همه چی‌ تموم تا اینجاشم زیادی آوردی دووم آرامشم مهمتره از آبروم میگذرم این بارم از آرزوم ... فقط قول بده دیگه به این رابطه اصراری نداشته باشی‌ اگه منو دیدی یه جا باهام کاری نداشته باشی‌

با اینکه خیلی دیر دیدمت باهات غریبگی نمیکنم از هرچی میگذرم به خاطرت از خود گذشتگی نمیکنم به انتها رسیده بودم و خیلی خیلی بدم میومد از خودم چقدر به موقع اومدی رفیق صدام زدی و عاشقت شدم چقدر به موقع ماه صورتت به داد آسمون من رسید خشکیده وبدم خش خش برگام به گوش باغبون من رسید منو توی این شهر تنها نذار نمیخوام به تنهایی عادت کنم از امروز تا آخر زندگیم میخوام تنها با تو رفاقت کنم ... منو توی این شهر

با شال گردن از همه زیبا تری حق داری دنیا رو زمستونی کنی بارون و رو چترت گرفتی می بری هر جا دلت می خواد و بارونی کنی تا بغض می کنی شبیه ِ جمعه ها انگیزه میدی شهر حزن آلود شه با هر کسی میگی و می خندی ولی هر بار شاید یک نفر نابود شه زیبایی و برای هم کلاسیات دیوونگی یه حسِ تک

بشین رو به روم اگه بغض تو گلوم راحتم بذاره میخوام بپرسم ازت یه چیزو فقط به خدا همین یه باره فقط یه سوال وقتی نبودم تو زندگیت کی بوده که برات جای خالیمو پر کرده فقط یه سوال کسی هنوز هست که وقتی ابری هوا دلت بخواد یه روزی برگرده

یه خونه ، یه گیتار ، چشمای تو تمام غروب و تماشایِ تو یه عمری که سَر میکنم پایِ تو بگو دیگه چی از همین بهتره؟ کنارِ تو با عشق درگیرم و تا هرجا که خواستم دارم میرم و یه روز هم کنارِ تو میمیرم و بزار هرچقدر میشه خوش بگذره

ببین پاییز امسالم طلایی کرده موهاتو شده انگیزه ی برگا ببوسن جای پاهاتو بازم همرنگه شاله تو با این برگای پاییزی همین برگا که میبینن تو داری اشک میریزی تماشا کن درختا رو که میرقصن با دست باد به یاد اولین دیدارم اینجا کاخ سعد آباد همینج

افسردگی میگیره آیینه هر بار که از تو جدا میشه تو حتی بی ارایشم ماهی ماهی که صبح از خواب پا میشه شب قهر کرده وقتی فهمیده مشکی، مشکی تر از موهایه لختت نیست راحت بگو دیوونه ی زیبا تو این همه زیبایی سختت نیست (چشمات دو تا فنجون قهوست که عطرش داره میپیچه تو خونم ای داد بیداد

از عشق هیچ چیز نمیدانم چیزی برای آنکه بدانم نیست چشمان مرگ بار زنی زیبا آرام بخش زیر زبانم نیست من تازه عاشقت شده ام اما از هرچه بر تو رفته خبر دارم با من بگو که در نسخ خطیت خطی برای آنکه بخوانم نیست من کل آسمان تو را گشتم دیریست کفتران به تو مشغولند ای کا

اینکه بارون گرفته اینکه اون توی راهه اینکه فهمیده دوری بدترین اشتباهه مثل شومینه روشن مثل ایینه رو راست بعد یک سال دوری اینکه اخر خودش خواست خودش خواست یعنی پاییز امشب بارشو جمع کردو میشه با عشق سر کرد این زمستون سردو یعنی اغوش سردم پر شه از عط

دست بردار این دفعه نمیتونی برگردی تو ببین با زندگیم چیکار کردی تو چجوری یادم بره نامردیتو دست بردار همه ی پُلا رو خراب کردی باز تو که رفتن و انتخاب کردی باز چجوری دلمو جواب کردی باز چمدونتو که بازم جمع کردی دوباره اینجوری نگاهم کردی به خدا بری نباید برگردی

یه خونه که با شهر کاری نداشت یه کوچه که آروم و بن بست بود یه گلدون سفالی پُر از عطرِ یاس هوایی که از بوی گل مست بود تو رد میشدی خونه گُر میگرفت صدای قدم هاتو تا میشِنید دلِ پنجره باز میشد توو باد غم از پشتِ شیشه سَرَک میکشید غلط کردی عاشق شدی لعنتی غلط کردی پرده رو پس زدی یه رویا ازت توو سرم داشتم غلط کردی به رویاهام دست زدی غلط ک

عشق یه شهره که ازت دور نیست هر چقد هم جاده بخواد کش بیاد عشق یه دختر با موهای سیا ست وقتی نشستی تا با ساکش بیاد عشق همینه که نگاهت کنه عشق کنی لرز کنی تب کنی تا اس ام اس میزنه دارم میام پاشی یه تهران رو مرتب کنی عشق یه اهنگه پر از خاطره است اشکِ و لبخند ولی عال

اومدی سر بزنی بهم چی آوردی برام بگو خنده هاتو آوردی که از غصه درام رنگ موتو که عوض کردی غریبی میکنم گم شدم اما بهم میگن همین دور و ورام بعد عمری اومدی بازم ملاقاتی من تازه میشه زخمای قلب خیالاتی من اینو میگفتن بهم رفتی سفر یه جای دور حالا اشکاتو آوردی واسه سوغاتی من اومدی چی بگی با حال من چیکار داری روسریت آبیه حتما با اون قرار داری زندگیمو ازم گرف

خودمو دور کردم از چشمات که بیافته تبت از آغوشم از همون شب موهام سفید شد و از همون شب سیاه میپوشم ...از همون شب ترک کردم هوای دختری و که هواییم کرده بود چشاش توی تب سوختم نفهمیدی تبِ واگیرِ من مراقب باش ...مراقب باش فکر کردی تمام مشکل تو تو یه آغوش گرم حل کردی نه عزیزم کدوم آرامش من دیوونه رو بغل کردی همه میگن که مردا معمولا زیر آوار غم قوی میشن بعضی از مردا ا

انگار بی دلیل انگار خود به خود ... تا عاشقت شدم لحنت غریبه شد گرمای عشق رفت از جمله سازیات ... یه دفعه خوب شد دیوونه بازیات عشقی که درد شد سبزی که زرد شد ... شامی که سرد شد یعنی عوض شدی پلکت که میپره تا صبح یکسره ... خوابت نمیبره یعنی عوض شدی

عیــــــد من؛ موهای موجـــــی توئه وقتــــی که بازه و وقتـــــــی میبندی عیــــــد من؛ فــــلاش دوربینیه که تو روبروشــــیو براش میخنــــــــدی 6 عیــــــد من؛ مامانو بابایین که بینشــــــون دعوا و جنگــــــی نباشه عیــــــد من؛ اون شبیه که تا صبحش بالشی خیس از دلتنگی نباشه عیــــــد من؛ مثل یه بخــــاری گرمه یه فـــــرش که وسـط اتـــــاق بیفته

یه دیوونه اینجا به عشق چشات غزل مینویسه ، گرفتارته یه احمق تو سرمای این زمهریر پی فصل آغوش تبدارته یه شاعر که آرامشش با تو بود نشسته جدایی رو از بر کنه میگن خیلی وقته بریدی ازش نمیخواد ، نمیتونه باور کنه کدوم گوری هستی به دادم برس تو آغوش کی بالو پر میزنی به چشمای کی زل زدی بی شرف بزن ، زندگیمو تبر میزنی شب زجه های من عاشقه

یه خونه که با شهر کاری نداشت یه کوچه که آروم و بن بست بود یه گلدون سفالی پُر از عطرِ یاس هوایی که از بوی گل مست بود تو رد میشدی خونه گُر میگرفت صدای قدم هاتو تا میشِنید دلِ پنجره باز میشد توو باد غم از پشتِ شیشه سَرَک میکشید غلط کردی عاشق شدی لعنتی غلط کردی پرده رو پس زدی یه رویا ازت توو سرم داشتم غلط کردی به رویاهام دست زدی غلط ک

اسمِ تو که رومه یه جورِ خوبی آرومم احساس میکنم یه دنیا امنیت دارم هر جایِ دنیام منو با اسمِ تو میشناسن تَرکَم نکن من پیشِ تو اهمیت دارم ببین چی کار کردی با قلبِ این همه عاشق هر کی ازت دوره دلش میخواد برگرده تاریخِ قبل از عشق یا تاریخِ بعد از عشق کشفِ تو سرنوشتِ تاریخو عوض کردهـــ هوات هوایی میکنه خاکِت مثِ خون میکِشه

میگفتم اگه از کنارم بری شاید بوی بارونو یادت بره نشونیمو حتی نوشتم برات شاید این خیابونو یادت بره میگفتم یه مدت ازم دور شی مبادا به این دوری عادت کنی حواست نباشه دلم با توئه خدایی نکرده خبانت کنی میگفتم ازم دور شی ممکنه یه جایی ار این فاصله خسته شی بیفته تب شونه هام از سرت به یه شونه ی تازه وابسته شی

با اینکه دلگیری ولی خوبی یاد خودم میوفتم از عطرت میچسبه پاییز طلایی با موسیقی بارونی و چترت با اینکه زیبایی ولی تلخی اما یه تلخی مثل نسکافه هروقت هستی با خودم می گم حتما خدا این دورو اطرافه یاد یه شعر تازه می افتم وقتی سرت توی کتــاباته موهای جاری روی پیشـونیت زیباتر

بگو منو یاد کسی میندازی که انقدر چشماتو دوست دارم من عاشق موی بلند بودم اما موی کوتاتو دوست دارم بگو تورو قبلا کجا دیدم که انقد حرفامو میفهمی مثل پرستاری شده واسم این عاشق دیوونه ی زخمی نه چشمات آبیه نه موهات خرمایی بگو چیکار کردی که انقدر زیبایی دنبال یه نشونه میگردم تا حل کنم