آکوردهای حبیب

پرنده پرنده دلش پریشونه دلش پر از غم از اون که مونده بی خونه میخواد بخونه ولی طفلکی نمیتونه کدوم پرنده خسته ترانه میخونه هنوز پرنده پر بسته فکر پروازه بگو بگو مگه این گریه شکل آوازه منم منم مثه برگی که خسته از باده چی شد چی شد که یه عاشق به این روز اف

اگه بیای کنار تو بهارو باور میکنم هر چی گل بهاریه پیش تو پرپر میکنم اگه بیای پنجره مو به روی گل وا میکنم عکس دل گم شدمو دوباره پیدا میکنم تو عیدی دل منی که داری از راه میرسی تو آسمون دل من عزیزتر از ماه میرسی تو عیدی دل منی که داری از راه میرسی تو آسمون دل من عزیزتر از ماه میرسی

شب من تار و سیاهه پایان نداره تن من در شهر غربت سامان نداره مثل یه لاله در این بیابان پرپر شدم من از داغ یاران هرگز نبارید یک قطره باران روی تن من ای سوگواران اینجا غمینم شب در کمینم یاران من کو یاری نبینم ای اشک چشم ابرا ببار ببار تو صحرا

در این شبهای دلتنگی که غم با من هم آغوشه به جز اندوه و تنهایی کسی با من نمی جوشه کسی حالم نمی پرسه کسی دردم نمی دونه نه همدرد و هم آوایی با من یکدل نمی خونه کسی حالم نمی پرسه کسی دردم نمی دونه نه همدرد و هم آوایی با من یکدل نمی خونه

اسم تو رو نوشتم روی بخار شیشه نوشتم این زمستون بی تو بهار نمی شه خالیه جات هنوزم روی نیمکت تو ایوون وقتی می شستی با من لحظه ها زیر بارون وقتی می شستی با من لحظه ها زیر بارون صدای پای بارون رو سنگ فرش خیـــابون صدای چیک چیک آب

یه عالمه غصه تو سینه دارم به کی بگم که همزبون ندارم کار من شده غم روی غم گذاشتن توی باغ دل غنچه ی غصه کاشتن عمریه غم هم آشیونم شده عاشق من تشنه به خونم شده عشق زندگی در من خیلی وقته مرده غم خودشو دست دل من سپرده عشق زندگی در من خیلی وقته مرده غم خودشو دست دل من سپرده

گردی از راهی نمی خیزد سواران را چه شد مرده اند از بیم یاران نامداران را چه شد جز صدای جغدها چیزی نمی آید به گوش قمریان آخر کجا رفتند ساران را چه شد قمریان آخر کجا رفتند ساران را چه شد از هجوم کرکسان شوم قلب من گرفت بلبلان قرقاولان کبکان هزاران را چه شد دورتادور من از دشمن سیاه

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد فریبنده زاد و فریبا بمیرد شب مرگ تنها نشیند به موجی رود گوشه ای دور و تنها بمیرد در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب که خود در میان غزل ها بمیرد گروهی بر آنند کاین مرغ شیدا کجا عاشقی کر

بی تو دلم گرفته و زندونی شهر شماست دیدن روی ماه تو راه نجات دل ماست هنوز نگاه مست تو شراب دردانه ی ماست اگه هنو دل می تپه از چش شهلای شماست هنوز نگاه مست تو شراب دردانه ی ماست اگه هنو دل می تپه از چش شهلای شماست عشق و شراب و رازقی جاذبه ی شهر شماست

بی تو دیگه بی کسم و پریشونم و خسته بیا که اسیر دلم و دلم بی تو شکسته تا تو چشمای تو ناز گل و شبنمه عشق واسه م مرحمه می خوام فدات شم من که هنوز عاشقم هنوز عاشق دردم آخ که مثه دیوونه ها مردم و پرپر زدم تا که بی روی تو قصه ی قلبم غمه عشق واسه م مرحمه می خ

دوباره صدای بارون تو رو یاد من میاره آسمون ابریه امشب دلمو یادم میاره تو که خوبی بهترینی کاش که چشمامو ببینی با نگاهت توی چشمام همه غمهامو بگیری بوی دریا لب ساحل من دلتنگ خیال باطل باد و بارون توی ایوون من بی تو من حیرون شبی آروم ولی گریون من تنها دلی پر خون آخ چقدر فاص

به کجا چنین شتابان گون از نسیم پرسید دل من گرفته زینجا هوس سفر نداری به کجا چنین شتابان گون از نسیم پرسید دل من گرفته زینجا هوس سفر نداری ز غبار این بیابان همه آرزویم اما چه کنم که بسته پایم چه کنم که بسته پایم ز غبار این بیابان همه آرزویم اما چه کنم که بسته پایم چه کنم که بسته پایم به کجا چنین شتابان به هر آن

خسته ام گردونه گردان خسته ام خسته ام ای خسته جانان خسته ام ریشه ای تشنه نشسته زیر باغ بارشی کو ابرو باران خسته ام ریشه ای تشنه نشسته زیر باغ بارشی کو ابرو باران خسته ام خشم خورشید و عبور فصل گرم در کویری خشک و سوزان خسته ام قلب جنگل با تبر در خاک عشق وقت اعدام درختان خسته ام

بگذار تا ببا رد باران باران وهم ناک در ژرفی شب این شب بی پایان بگذار تا ببارد باران اینک نگاه کن از پشت پلک پنجره تکرار پرترنم باران را تکرار پرترنم باران را و گوش کن که در شب دیگر سکوت نیس بشنو سروده ریزش باران را که امشب به یاد تو می بارد

صدای ناله من تو صحن کوچه پیچید یکی نشنیده بگذشت یکی رندانه خندید دلم در تاب و تب بود علی صد سوز شب بود کلام یاس و نفرین مدامم ورد لبم بود نبودم لحظه ای شاد تو شب های غم آباد ز هجران تو فریاد نکردی از دلم یاد نکردی از دلم یاد ز هجرا

مادر بی تو تنها و غریبم اتاق خالیم بی توچه سرده مادر مادر خوب و قشنگم بدون تودل من پردرده فضای خونه بی بوی تو هیچه صدای تو هنوز اینجا میپیچه مادر مادر هنوزم تو دلم تموم قصه هات جوونه خاله سوسکه دیگه شعرآشتی مثه قدیما نمیخونه مادر مادر شبا با صدای لالایی های تو خوابیدم لالای مادرم حالا نو

یه درخت خشکو بی برگ میون کویر داغ توی ته مونده ی ذهنش نقش پر رنگ یه باغ شاخه ی سبز خیالش سر به آسمون کشید برو دوشش همه پر شد زاقاقی سفید شاخه ی سبز خیالش سر به آسمون کشید برو دوشش همه پر شد زاقاقی سفید زیر سایه ی خیالی کم کمک چشماشو بست

دراین زمانه بی های و هوی لال پرست خوشا به حال کلاغان قیل وقــــال پرست چگونه شرح دهم لحظه لحظه خود را برای این همه ناباور خیال پرست برای این همه ناباور خیال پرست به شب نشینی خرچنگ های مردابی چگونه رقص کند ماهی زلـــــــال پرست رسیده ها چه غریب

ببار ای برف ببار ای برف سنگین بر مزارش ببار ای برف ببار ای برف غمگین بر مزارش به من می گفت برف را دوست داره پبه من می گفت اگه آروم بباره به من می گفت این برف زمستون همین که آب شه اونوقت بهاره ببار ای برف ببار ای برف سنگین بر مزارش ببار ای برف ببار ای برف غمگین بر مزارش به وقت بازی تو برف زمستون صدای گامهاش وقتی می شد دور پی او می دویدم توی برفها

کجا بودم کجا رفتم کجایم من نمی دانم به تاریکی در افتادم ره روشن نمی دانم ندارم من در این حیرت به شرح حال خود حاجت که او داند که من چونم اگر چه من نمی دانم کجا بودم کجا رفتم کجایم من نمی دانم به تاریکی در افتادم ره روشن نمی دانم چو من گمگشته ام از خود چه جویم باز جان و تن

ایران بانو مادر من از من اگر چه دوره دلم برای دیدنش یه پارچه شوق و شوره ایران بانو مادر من فرشته ی سپید پوش بالشو وا کرده من و بگیره توی آغوش ایران بانو مادر من هه هه هه هه هی ایران بانو مادر من هه هه هه هه هی می خوام تو بوی پیرهنش برم خود عشق و برم تا قصر شیرین و تا بیستون و فرهاد ب

من مگه یار نمیخوام دل و دلبر نمیخوام دل میگه چراچرا منو دیگه نمیخواد وقتی منو میبینه رویشو بر میگردونه من در این دنیا دگر بی او نمانم چون که بی او دل من رنگی ندارد چرا در عشق و عاشقی من بد میارم من مگه یار نمیخوام دل و دلبر نمیخوام دل میگه چراچرا منو دیگه نمیخواد وقتی منو میبینه رویشو بر میگردونه من در این دنیا دگر بی او نمانم چون که بی او دل من رنگی ندا

من عابری گم گشته ام آواره ام دیوانه ام آواره ی شهر تو ام لولیوش می خانه ام گفتم خدایا فریاد از این دل گمگشته در شهر غمم من عابری گم گشته ام آواره ام دیوانه ام من عابری گمشگته ام در به در شهر غمم شهری که دلدارش تویی دیوانه غمخوارش منم همراه غمها خاموش و تنها در شهر دلدارش منم

خیال کردم توهم درد آشنایی به دل گفتم توهم همرنگ مایی خیال کردم توهم در وادیه عشق اسیر حسرت و رنج و بلایی تو که گفتی دلت عاشق ترینه دلت عاشق ترین قلب زمینه همیشه مهربونه با دل من برای قلب تنهام همنشینه چرا پس دل ب تیغ بی‌وفایی

ای دیر بدست آمده بس زود برفتی آتش زدی اندر من و چون دود برفتی چون آرزوی تنگدلان دیر رسیدی چون دوستی سنگدلان زودرفتی زان پیش که در باغ وصال تو دل من از داغ فراق تو بر آسود برفتی ناگشته من از بند تو آزاد بجستی ناکرده مرا وصل توخشنود برفتی آهنگ به جان من دل سوخته کردی چون در دل من عشق بیا فزود برفتی

نفسم گرفت ازاین شهر، دراین حصار بشکن در این حصار جادویی، روزگار بشکن چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون به جنون صلابت صخره کوهسار بشکن توکه ترجمان صبحی به ترنم و ترانه لب زخم دیده بگشا، صف انتظار بشکن شب غارت تتاران همه سو فکنده سایه

قدر تو بیش‌تر می‌دونم حالا که برگشتی خونم قدر تو حالا می‌دونم سرتو بذار رو شونم وقتی که این‌جا نبودی همه چی خاکستری بود رنگی رو چشمام نمی‌دید حال و روزم دیدنی بود تو نبودی که ببینی شب چه جوری بی تو سر شد تو نبودی که ببینی گونه‌های من چه

من می دونم که حرفات دروغه فریبه اون نگاه قشنگت فریبه دروغه تو می گفتی که با من می مونی که با من می خونی قصه عشق و رویا، تمومش دروغه فریبه دروغه اما تو امروز دستات تو دست یار غریبست فردا می دونم چشمات اسیر چشمای مست دلدار دیگست حرفات می دونم همش فریبه همش دروغه

نازنینم نازنینم به خدا عاشق ترینم نازنینم ,نازنینم,به خدا عاشق ترینم هزاران گل تو گلخونه نشسته شقایق و بنفشه دسته دسته ولی عاشق تو ای نازنینم به هیچ گلی به جز تو دل نبسته ببین کوچ پرستو ها به سوته سپیده اینه ای در روبه روته همون عشقی که ما رو در به در کرد عزیزم ,نازنینم عطر و بوته برای توست که دشت پ

توی بهشت غربت دلم داره میگیره دلم داره میگیره آخه وطن کجای دلم پیت میگرده دلم پیت میگرده اگه یه مشت خاکم فقط ازت بمونه به یاد میاره عشق رو بیاد میاره عشق رو اگه جهنمی تو برای من بهشتی اگه غربت قشنگه واسه خودش قشنگه برا من تو خوبی دلم پیت میگرده وطن که زخمی هستی حالا که خسته هستی

با تو و در کنارت تنها تر از همیشه برو دیگه دروغات باور من نمیشه باور من نمیشه من خورشید صداقت تو شمع بی فروغی کاش از اول میدیدم دروغی تو دروغی من با تو پر بسته شدم گریه ی آهسته شدم برو که خوب شناختمت از دروغات خسته شدم تو عاشق خزونی غروب پشت شیشه دلبازم از ترانه دلتنگ تو همیشه دنیای من قشنگی پروانه های رنگ

آسمون چشم تو آبی و ناز عادتت ابر موهاتو نیفشون روی ماه صورتت دونه دونه اشکهای نازو ادات مثل مروارید میوفته زیره پات آخه من قربونه اون چشات برم این همه ناز نکن تو چشام زل نزنی تورو جون من فتنه آغاز نکن به خدا دوست دارم این همه بی تابی نکن آسمون دلمو آفتابی مهتابی نکن گفتن دوست دارم سخته اگه برای تو

دلم از دنیا گرفته شب من مهتاب نداره روز من بی تو عزیزم حتی خورشیدم نداره نگو که باور نداری عاشقم عاشق خسته نگو که تنهام میذاری با ی دنیای غمو غصه دلم از دنیا گرفته شب من مهتاب نداره روز من بی تو عزیزم حتی خورشیدم نداره میشنوی صدای قلبم واسه تو میزنه هر بار

محکوم عشقم گرفتار یـــــار مثل پرنده هوادرا یـــار مثل ِ یه سایه به همراه یـــــــار بود و نبودم به دلخواه یــــــــــــــار هرچی که یار گفت دلم گفت به چشم از گل و خار گفت دلم گفت به چشم هرجا که یار بود دلم گفت برو با گل و خار بود دلم گفت بــــــــــــــرو یار اگه جانانه خریدار شد دل

صدای دهل می یاد صدای دهل می یاد از تو سینه کش کوههای بلند از جاده هایی که به ده می رسن از تو سینه کش کوههای بلند از جاده هایی که به ده می رسن این صدا از دهل مردی که غم عشقی تو دلش زندونیه سوخته با هر آتیش تازه ای که روبروش افروخته و ارزونیه صدای دهل می یاد صدای دهل می یاد

سرداده در سکوتی آوای بی نوایی پیچد در آسمانها ناله های جدایی گوید به من دل من تا کی در انتظاری دیگر نمی آید باز فریاد ز بی وفایی نمانده غم گساری نمانده آشنایی ماندم در این تنهایی ماندم در انتظارت شهلا چه بی وفایی شهلای من کجایی شهلا چه بی وفایی

من مرد تنهای شبم مهر خموشی بر لبم تنها و غمگین رفته ام دل از همه گسسته ام تنهای تنها غمگین و رسوا تنها و بی فردا منم من مرد تنهای شبم مهر خموشی بر لبم من مرد تنهای شبم صد قصه مانده بر لبم از شهر تو من رفته ام کوله بارم را بسته ام بی فکر فردا با خود و تنها عابر این شبها منم بی فکر فردا با خود و تنها عابر این شبها منم من مرد تنهای شبم مهر خموشی بر لبم من مرد تنهای

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد فریبنده زاد و فریبا بمیرد شب مرگ تنها نشیند به موجی رود گوشه ای دور و تنها بمیرد در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب که خود در میان غزل ها بمیرد گروهی برآنند کین مرغ شیدا کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد شب مرگ از بیم آن جا شتابد

من از او خاطره دارم من از او خاطره دارم خاطراتی خوب و زیبا مثل زیبایی رویا من از خاطره دارم من از او خاطره دارم خاطراتی خوب و شیرین مثل زیبایی آغاز عاشقم , عاشقم من , عاشقم از روز ازل عاشقم , عاشقم من , پابند عشقش تا ابد من از او خبر ندارم اینو من باور ندارم باور تنهایی موندن باور تنهایی خوندن

رفتی و از رفتن تو قلب آئینه شکسته کوچه ها در خلوت شب پنجره ها همه بسته آسمان خاکستری رنگ بغض باران در نگاهش خنجری در سینه دارد توده ابر سیاهش بی تو من از نسل بارانم بارانم بار ا نم چون ابر بهارانم گریانم گریانم گر یا نم بی تو من با چشم گریان سیل غم برد آشیانم خواب سرخ بوسه هایت مینشیند بر لب

بزن باران بهاران فصل خون است بزن باران که صحرا لاله گون است بزن باران که به چشمان یاران جهان تاریک و دریا واژگون است بزن باران که به چشمان یاران جهان تاریک و دریا واژگون است بزن باران بهاران فصل خون است بزن باران که صحرا لاله گون است بزن باران که دین را دام کردند شکار خلق و صید خام کردند

ای دیر بدست آمده بس زود برفتی اتش زدی اندر منو چون دود برفتی چون ارزوی تنگ دلان دیر رسیدی چون دوستی سنگدلان زود برفتی چون ارزوی تنگ دلان دیر رسیدی چون دوستی سنگدلان زود برفتی ای دیر بدست آمده بس زود برفتی اتش زدی اندر منو چون دود برفتی زان پیش ک