آکوردهای امین قباد

همه حرفام ، راجع به توی لعنتی. لجبازه بیا پیشم باش ، پیشِ من خوبه بهت میسازه چشمامو ، میبندم حس میکنم رو ابرام تو باشی ، همه چی جوره جوره توو دنیام با تو رو ابرام ذره ذره ذره دلم رفت ، واسه روی ماهت چیکه چیکه چیکه آب شد ، قلبم از نگاهت دونه دونه دونه ی حرفات ، اون همه لَوندی

یه شب خواب دیدم کنارم نبودی تا از خواب پریدم کنارم نبودی میگفتی تا آخر با همدیگه باشیم به آخر رسیدم کنار نبودی به تو فکر کردن یه کار کشنده است به تو فکر کردن روانی کننده است به تو فکر کردن یه کار کشنده است به تو فکر کردن روانی کننده است دیگه زیر بارون به یادم نیا توی هر خیابون به یادم نیا

دله من تنگ میشه واست آخرین قرارمونه داری میری تا همیشه یه غمی باهام بمونه من گذشته ی تو بودم با یه دنیا یادگاری| همه ی دردم از اینه با من آینده نداری , با من آینده نداریییییییی من همونی ام که وضعه زندگیش عالی نمیشه که تو جشنه تولدش هم غرقه خوشحالی نمیشه

کاش بدونی هنوز دلم واست بی قراره هیچ کسی اندازه من دوست نداره بدونی عشق واقعی فقط یه باره همون یه باره تو بهم گفتی که رابطمون آخراشه تو نباشی میخوام اصلا دنیا نباشه تا قبل از اینکه زندگیم از هم بپاشه بیا با تموم جونم منتظر میمونم آره من دیوونم میدونم

دقیقا همون میز همون صندلی همون جایی که پاتوق ما دوتاست نشستی با یه آدم ناشناس نمیدونم اصلا حواست کجاست میخواستی به تنهایی عادت کنی چجوری تونستی خیانت کنی عزیزم نمیشد جلو چشم من یکم فاصلت رو رعایت کنی مبارک باشه عشقتون پایدار ولی مثل من اونو تنها نذار فقط خواهشا دیگه از این به بعد قرارای بعدیتو اینجا نذار

                            چشات حیفه انقدر گریه کن        گریه نکن   گریه نکن                         یه کاری نکن بغض من  بشکنه        گریه نکن   گریه نکن                                     خودت خوب میدونی که قلبم    هنوز                          واسه لبخند تو  میزنه                  گریه نکن.     نکن                          نمیزارم اصلا تو تنها   بشی                                         مثه سایه من راه میام پا به  پات                         

رفت ، منو شکست چشماشو بست ، رو عشقِ من رفت ، باور نکرد روزای سرد ، تووی راهن با چشاش خندید ، رفت دلِ من پوسید ، رفت تنهام گذاشت و منو ندید ، رفت با چشاش خندید ، رفت دلِ من پوسید ، رفت تنهام گذاشت و منو ندید ، رفت توو چشمایِ من دیگه هیچ غروری نیست