آکوردهای امیر علی بهادری

با یه سلام ساده زندگی من شدی همه دل شوره هام رو بردی از دورو برم یه مدتی که از رابطمون گذشته بود از تو و از خودم یه قصه ساختم تو سرم تو قصه ی من تو بودی ستاره تو عمق نگات تو با یه اشاره عاشقم کردی به آسونی گفتم زندگی بی تو دلیلی نداره نگفتی

نبودی و ندیدی تو این هوای تبعیدی همش قحطی نصیبم شد حریفم شد ناامیدی نه گریونم نه میخندم،نه آزادم نه تو بندم بریدم از خودم اما هنوز از تو دل نکندم شبای زیر تیغ تو کجایی رفیق؟ دست منو بگیر ببر از اینجا تو این اوضاع درهمم غم شده مرهمم

دوباره تنگ شده دلم کاش بودی حرف میزدیم یکم آروم بشم با نگاه تو آروم بشی با صدای من از یادم هیچوقت نباید بری میخوام دوتایی باشیم مثل قبل باهمه فرق داری واسه من فرق داری واسه من دوباره برف دوباره شب سرده هوا بمون پیشم میدونی که عاشقتم نباشی دیوونه میشم واسه تو تنگ شده دلم کاش بودی حرف میزدیم یکم آروم بشم هرکاری بگی کردم گم شدم،پرت شدم و رفتم لابلای آدما شبیه تو اصلا ندیدم عزیزم این شهر برام غریبست بدون تو میخوام حتی فردارم نبینم

همیشه با یه نگاه شروع میشه چیزی که فکرشو نمیکنی یه دفعه تنها آرزو میشه وقتی که بهارمون میشه تموم میرسه پاییز وسط راه میزنه سرما به رابطمون غریبه شدی با من کاش تورو زودتر میشناختم دیگه این حرفا بی فایده است حالا که همه چیمو باختم نبودی اونی که میگفتی ، من و تو ستارمون جفت نیست ،

تند رفتیم هر دوتامون رفتیم حد و قانون شکست بدون سنگ و باروت شکست هر چی که از اول بین ما بود شکست دنبالم نگرد تو دستای طوفانم مثلِ یه برگ زرد ، رویامونو سوزوند آخرش اون جنگ سرد تو این آواره سوخته کسی پیدام نکرد هیچی سر جاش نیست کو قصری که ساختیم ما همدیگرو داشتیم

دوباره سرپام یه افتاده دیوونه پرواز که ترسی نداره از شب و رگبار با سکوتش بال میسازه از ترساش هر دفعه خوردم زمین خالی شد پشتم سریع دور تا دورم آیینه چیدم جنگیدم تنهایی و تنهایی کشیدم یادم نمیره روزای که شکستم اما هستم بازم ادامه میدم بازم ادامه میدم با اینکه نرسیدم تو این حال خاکستری دلخوشم که بارون بیاد آسمون آبی یعنی نور بعد تاریکیا گم شد

خلوتی شب منه دیوونه با این تن سرد و سرگردون دوباره یه حس قدیمی گذشته هارو برگردوند توو خیالم با تو از این خیابونا عبور میکنم پیاده تمام پیاده رو هارو مرور میکنم یکی یکی ورق میزنم خاطره هارو عقب میبرم تورو ببینمت بازم مث یه شمع تا خاموش بشم حال و هواتو نفس میکشم اینه همه ی احساسم همه ی احساسم

طلوع خورشید با صدای نازت نفس تو نفس یه هوای تازه این زندگی ما بود این زندگی ما بود واسه بقیه عادی ولی خاص هم دیگه هر کاری میکردیم واسه هم این زندگی ما بود این زندگی ما بود گذشته نمیره از یاد من یا تو یاد شب بیداریا تا صبج نمیشه کاریش کرد اما خب

از خودم به تو قراره چی بگم؟ تو هم اگه نخای، باهام کنار بیای من قراره دردمو به کی بگم؟! کم رسیدم از خودم به حس تو هوای رفتنِ راه روشنه هیچکی پای من نمیشه مثل تو یه جاده یه سفر، یه ماه عسل یه سقف که از ستاره پره هم مسیر بهشت من و تو و عشقِ جدا شده از دلهره انگار، داره بارون میزنه