آکوردهای امید

اگه به زور روزگار از زندگیت میرم کنار میرم که ثابت بکنم عاشقتم دیوونه وار تو گریه های زارو زار سپردمت به روزگار این از خودم گذشتنو پای خاطر خواهیم بذار خیال نکن که خواستمت این اونه که میخواستمت به قبله ی محمدی اینه که حرف راستمه میخوای واست همین وسط داد بزنم با تار زلفات دلمو دار بزنم

من می فهممت درکت می کنم احساس تو رو حسش می کنم داغون دلت درستش می کنم آهای فریاد فریاد عزیزم داره میاد با اون عشق خدایی انگاری قلبم و می خواد راضی نبود زمونه زمونه رو راضی کردم با روز و روزگارم راز و نیازی کردم من به تموم دنیا سلام آشتی گفتم تا از خدای عالم اجازت و گرفتم اجازت و گرفتم آهای فریاد فریاد

آره تو محشری از همه سری تو یک افسونگری یا حور و پری در آغوش بهار خونه داری نشونی توی هر گلخونه داری به هر دشت و دمن شکوفه کردی تو عاشقی چو من دیوونه داری بگو چی صدات کنم نرو بذار نگات کنم دلم میخواد دلم میخواد جونمو فدات کنم بیا تا از حریر عشق فرش زیر پات کنم تو محشری از همه سری تو یک افسونگری یا حور

نمی خواستم برم رفتم پشیمونم اگه رفتم دارم می میرم از عشقت من از عشق تو سر رفتم نمی تونم که برگردم به احساس تو بد کردم نفهمیدم چی پیش اومد که قرمز بودو رد کردم هوا هروقت که بارونیست تو فکر من چراغونیست پرم از خاطرات تو همونایست که می دونی مگه یادم میره یک دم تا هروقتی که من زنده ام تو بانی غزل شعری هم الان هم در آینده ام دلم میخواد بیام پیشت بزارم سر روی

بی تو شبها همدم من گوشه دنج اطاقه لحظه هارو میشماره چشم من خیره به طاقه توکه نیستی توی خونه انگاری که بی کسم من این چه سره نمیدونم که به صبح نمی رسم من بی تو خسته ام از این شب که مثل یه جغد شومه اما باتو نمیدونم روزچه وقته شب کدومه اما باتو نمیدونم روزچه وقته شب کدومه گل و گلدون هردو خسته پنجره چشماشو بسته رنگ زرد خستگیها روی پرده ها نشسته دل آیینه روشن توی تاریکی اسیره

باورم کم کرده اند این بهترین اما تو باور کن مرا اما تو باور کن مرا زورقی در موج دریا باش و ناگه یار و یاور کن مرا یار و یاور کن مرا سربلند کن ماه من شو غرق حیرت کن مرا عاشقم من پیش مردم درس عبرت کن مرا سربلند کن ماه من شو غرق حیرت کن مرا عاشقم من پیش مردم درس عبرت کن مرا دو چشم عاشقت دردیست که بر جان من افتاده است بنازم این قلندر را هنوز

ایران من ایران من ای هستی و ای جان من من بی تو فردایی ندارم فرزند دلپاکت منم قربونیه خاکت منم بی تو دگر نایی ندارم هر صدای قلب من زمزمه ی ایرانه دل سرگشته ی من بی تو شده دیوانه هر صدای قلب من زمزمه ی ایرانه دل سرگشته ی من بی تو شده دیوانه یه قلب لرزون دو چشم گریون توی غربت می مونه

سرتاسر خیال من) نقاشیای کاشیاش سبز میشن و ناز میکنن مستا شبا تو کوچه هاش (هوای آواز میکنن هوا هر وقت که بارونیست تو فکر من چراغونیست # پرم از خاطرات تو همونایی که می دونی مگه یادم میره یک دم تا هر وقتی که من زنده م # تو بانی یه مشت شعری هم الان هم در آینده م دلم می خواد بیام پیشت # بذارم سر روی دوشت بگم می میرم از عشقت

تو قبله گاه منی،آخه پناه منی حالا عاشقم،آره عاشقم تو رفیق راه منی،نکنم دگر بکسی نظر،که تو تکیه گاه منی دوست دارمهای تو،امید موندن میده به این صدای خسته،جرات خوندن میده وای که چقدر،دوست دارم به قدر دنیا می خوامت اندازه ستارهای آسمون میخوامت وای که چقدر،دوست دارم به قدر دنیا می خوامت انداز

ای تو بی تکرارتر از حادثه بیش از اینها انتظار دیگه بسه به من از فرسنگها دوری تو گرمی حرم نفسهات می رسه انتظار عزیز من دیگه بسه بسه بسه انتظار بسه بسه بسه انتظار بسه بسه انتظار اره بسه بسه دیگه انتظار لحظه لحظه های خاطرات من با تو بود ای چشمه حیات من گر چه ما افتاده ایم از هم جدا هر زمان یاد توام ای اشنا دل

از تو گلخ*ونه ی دنی*ا میون ت*ک تک گل ه*ا قسمت م*ا هم در این * بود یاسمین ت*و شدی گل * ما دو تا چشم*ات سایبو*نه نمی ترس*ه بام خو*نه تاب مژگ*ون بلن*دت پناه ی*ه آسمو*نه بذر ناز*و با سر انگ*شت روی موه*ات می نشون*م وقتی لالایی می خون*م تو رو تا خ*واب می ر*ســـو*نم