آکوردهای احمد رضا نبی زاده

من مثــه یه قطره شبنم می مونم عمر من اندازه یک نفسه کسی آتش به وجودم میزنه که برای من عزیزترین کسه وای که دلم طاقت دوریت رو هیچ نداره فکر نبودن تو اشکم رو درمیاره ولی افسوس تو ز من خیلی دوری میدونم مثل قله های سخت و بی عبوری میدونم تویی خورشید بلند تویی اون چشمه نور منم اون کسی که تا ابد به یادت

عزیزم غصه نخور زندگی با ماست اگه باختیم امروزو فردا که بر جاست توی این شب سیاه مه گرفته نگاه کن خورشیدی از اون دورا پیداست عزیزم دنیا همینجور نمیمونه یه روز آخر میشکنه خواب زمونه عزیزم شب همیشه شب نمیمونه صبح میشه آفتاب میاد روبوم خونه

در حسرت آغوش تو هستم بغلم کن از عطر بر و روی تو مستم بغلم کن گیرم که دلم لایق این وضع نبوده بی خود که دلم رو نشکستم بغلم کن کی گفته قراره که دور از تو بمونم من با احدی عهد نبستم بغلم کن آروم تر از خاک کنار تو نشستم همسایه و همسایه پرستم بغلم کن بــــغلم کـــن بــــغلم کـــن