آکوردهای احسان

وقتی میرم، از این همه درد به خاطر من نگو برگرد با قلب من؛ چه ها که نکرد نبودن تو نگو برگرد این زخمارو به کوه بزنی؛ به پلک زدنی میریزه وقت بردن تو اوجِ نبرد؛ به دشمنتم نگو برگرد کجا درد تو از تنم بیرون میره چرا غمم تموم نمیشه؟ چه دور از من باشی چه با من تنها شی همین حال من همیشه

فصل بارونی بیشه رنگ چشماته همیشه حس تازه بودن من بی نگاه تو نمی شه اگه دیروز اگه فردا اگه با هم اگه تنها با توام خود خود تو اگه حتی توی رویا نه می افتم به پای تو نه می میری برای من همیشه رد پات پیداست کنار رد پای من کاش دوباره بودن من ر

باید برگشت به لحظه های رفته باید رد شد از این پل شکسته از حال بد این بی خبری از این شبای خسته باید برگشت به خنده های سابق باید بارید رو شونه های عاشق باید نفس تردیدو گرفت تو آخرین دقایق یه جوری دوری و یه جوری گم شدم که باورم نمیشه کسی که عاشقه محاله بگذره از اونکه زندگیشه بر میگرد

دست منو بگیر، حالم جهنمه .. از حس هر شبم، هر چی بگم کمه بغضم غرورمو، یاری نمیکنه .. این گریه ها برام، کاری نمیکنه هر شب، دلم دریای آتیشه .. از این بدتر مگه میشه حال هیشکی تو دنیا، بدتر از حال من نیست دردی رو زمین، بدتر از همین، درد تنها شدن نیست .. تو که تو

کجای سکوتت به غربت رسیدی چه جوری ببینم ازم نا امیدی غریبه نبودم که بی اعتمادی من اونم که یک عمر بهش تکیه دادی قراره که بی هم به چی رو بیاریم من و تو به جز هم ، پناهی نداریم بیا سمت من باش تو جنگ با درونم کمک کن کنارت غریبه نمونم کمک کن کنارت غریبه نمونم قبول دارم این راه به بی راهه خورد

پیِ حس همون روزام پیِ احساس آرامش همون حسی که این روزا به حد مرگ میخوامش دلم میخواد عاشق شم آخه فکرت شده دنیام اگه عاشق شدن درده من این دردو ازت میخوام اگه ایــــــــــــــــــن زندگی باشـــــــــه من از مردن هراسم نیست یه حســـــــــی دارم این روزا شاید مردم حواسم نیست اگه این زندگی باشه اگه این سهمم از دنیاست من از مردن هراسم

کجای این شب غریبمو ... کجای این کرانه ی کبود کجای این شبی که از ازل ... چراغِ ماه قسمتش نبود کجای این همیشه ابری ام .... که آسمان نشان نمیدهد به گریه میرسم ولی سکوت ... به گریه هم امان نمیدهد کجای این شبم که میکشد ... هوای گریه ام به نا کجا

باران که می بارد تو می آیی باران گل باران نیلوفر باران مهرو ماه و آیینه باران شعر وشبنم و شبدر باران که میبارد تو در راهی از دشت شب تا باغ بیداری ازعطر عشق و آشتی لبریز با ابر و آب و آسمان جاری غم میگریزد غصه میسوزد شب میگدازد سایه میمیرد تا عطر آهنگ تو میرقصد تا شعر باران تو میگیرد تا شعر باران تو میگیرد

تو هنوز تو قلب منی من ازت رها نشدم مگه میشه که من یه نفس بگیرمت از وجود خودم مگه میشه به هم نرسیم من از این فکر خسته شدم مگه میشه نباشی و من ادامه ندم به عذاب خودم تو همونی که نبودن با تو یک نفس توی هر لحظه هراس منه

آخه کی انقد مثل تو نابه چی به اندازه چشمای تو جذاب آخه کی انقد با دلم جوره تو دلم جای یه دیوونه مغروره اونی که عطرش میمونه یادم به هرکسی جز اون بی اعتمادم اونی که میخوامش و میخوادم یکیو دارم از عشقش بگم هرچی کمه هرچی بگم اون داره یک

چه چیزی تو عمقه چشاته که من یک نگاهه تو رو به یه دنیا نمیدم که بعد از تماشای چشمای تو از زمینو زمان عاشقانه بریدم تو با کل رویای من اومدی تا تو سی سالگی باورم زیر و رو شه که زیباترین خط شعرهای من از تماشای چشم تو هر شب شروع شه اومدی تا بره فصله دیوونگی شدی آرامشه کل این زندگی

تویه قلبه کوچیکم جاتو محکم میکنم تا به تو اضافه شه از خودم کم میکنم همه چیزم واسه تو چی بهم میدی به جاش حرفتو راحت بزن نگران من نباش من بمونم یا برم تو چجوری راحتی قلبه من وصله الان به یه بمبه ساعتی جز منه ساده بگو کی برات تب کرده بود واسه تو اتاقشو کی مرتب کرده بود

کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده شهره ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهره سقف دلبستگی بی تو واسه من سایه نداره دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره تو پی کدوم ستاره پشت ابرا خونه کردی رفتی و چیزی نگفتی گریه رو بهونه کردی من سوال ساده تو تو جواب مشکل من رد پای رفتن

چه چیزی تو عمقه چشاته که من یک نگاهه تو رو به یه دنیا نمیدم که بعد از تماشای چشمای تو از زمینو زمان عاشقانه بریدم تو با کل رویای من اومدی تا تو سی سالگی باورم زیر و رو شه که زیباترین خط شعرهای من از تماشای چشم تو هر شب شروع شه اومدی تا بره فصله دیوونگی شدی آرامشه کل این زندگی

از این زندگی خالی، منو ببر به اون سالی که تو اسممُ پرسیدی،به روزی که منو دیدی به پِله‌های خاموشی، که با من روبرو میشی یه جور زُل بزن انگاری، نمیشه چشم برداری منو ببر به دنیامو، به اون دستا که میخوامو به اون شبا که خندونم، که تقدیرُ نمیدونم از این اشکی که

شوق سفر نداشتی... قصدگذر نذاشتی من با تو زنده بودم... اما خبر نداشتی اما خبر نداشتی رفتی و توی قلبم... یادتو جا گذاشتی روی تموم حرفات... یک دفعه پا گذاشتی یک دفعه پا گذاشتی بی تو کدوم ستاره پا به شبم بذاره ابر کدوم آسمون رو تشنگیم بباره ب

خودت خواستی که من مجبور باشم برم جایی که از تو دور باشم تو پای منو از قلبت بریدی خودت خواستی که من اینجور باشم خودت خواستی که احساسم بشه سرد خودت خواستی نمیشه کاریم کرد می دیدم دارم از چشمات میفتم مدارا کردم و چیزی نگفتم برام بودن تو ب

غروبم، مرگه رو دوشم طلوعم کن، تو می تونی تمومم...سایه می پوشم شروعم کن، تو می تونی شدم خورشید غرقِ خون میون مغرب دریا منو با چشمای بازت ببر تا مشرق رویا دلم با هر تپش با هر شکستن داره می فهمه که هر اندازه خوبه عشق همون اندازه بی رحمه چه راهایی که رفتم تا بفهمم جز تو راهی نیست خلاصم کن از ع

دو سه روزه که ماتو بی ارادم یه چیزی فکرمو مشغول کرده همین عشقی که درگیر هواشم منو نسبت به تو مسئول کرده از اون رابطه ی معمولی ما چه عشقی سر گرفت تو روزگارم دو سه روزه که بعد از این همه سال واسه تو ادعای عشق دارم نمیبینی دارم جون میدم اینجا نمیدونی به تو محتاجم اینجا

خدا ما رو برای هم نمی ‏خواست فقط می ‏خواست هم رو فهمیده باشیم بدونیم نیمه ی ما ، مال ما نیست فقط خواست نیمه ‏مون رو دیده باشیم تموم لحظه‏ های این تب تلخ خدا از حسرت ما با خبر بود خودش ما رو برای هم نمی ‏خواست خودت دیدی دعامون بی ‏اثر بود

دلیل اینکه آرومم ، امید لمس دستاته همین لبخند پنهانی ، کنار لحن گیراته دلیل اینکه تنهایی ، همین دست های تنهامه همین دنیای تاریکم ، همین تردید چشمامه شبیه حس پژمردن ، دچار شک و بی رنگی من آرومم ، تو تنهایی ، حقیقت داره دلتنگی لالا لا لالا لا لالا لا

گریه نمی کنم نه اینکه سنگم گریه غرورم رو به هم می زنه مرد برای هضم دلتنگی هاش گریه نمی کنه ، قدم می زنه گریه نمی کنم ، نه اینکه خوبم نه اینکه دردی نیست ، نه اینکه شادم یک اتفاق نصفه نیمه ام که یهو میون زندگی افتادم یک ماجرای تلخ ناگزیرم یک کهکشونم ولی بی ستاره یک قهوه که هرچی شکر بری

بزار همه بپرسن این کیه داره می خونه بذار غم ته ترانه نا گفته نمونه بذار بفهمن این صدای خسته مال من نیست بذار همه بدونن این ترانه مال اونه می خوام بخونم از چشای تو ، نگو نمی شه غمی که از نگاه تو میاد ترانه می شه تو شیرینی با نمک ترین ترانه هامی نه دیروزی نه امر

تو چشمات مال من نیستو نگات دنبال من نیستو چشاتو دزدکی دیدم تو قهوت فال ِ من نیستو نمی دونی دیگه حالی توی احوال ِ من نیستو نمی دونی تو از من دلخوری اما اینا اشکال ِ من نیستو از اون وقتی که هیچ گوشی دیگه اشغال ِ من نیستو نه تو نه هیچکس ِ دی

هر کسی دنبال خبر میگرده بهش بگین عشق داره بر میگرده عشق میاد همین روزا خیلی زود عشق میاد تازه میفهمیم کی بود وقتی میاد دور و برش شلوغ نیست این دفعه حتما خودشه دروغ نیست وقتی میاد زندگی آسون میشه میاد و تو خونه ها مهمون میشه عشقه دیگه فقط یکم پیر شده

با درد عمیق دله من تو دیدی که مردم چه کردن تو پیشه غرورم نشستی تو زخمایه قلبم رو بستی تو زخمایه قلبم رو بستی شکل رفتنه این روزگار منو تو گریه تنها نذار منو از آدما پس بگیر منو دست خودم نسپار منو دست خودم نسپار جز تو هیچکی مهربون نبود با هجومه این درد زندگی منو از عشقه من راحت جــــــــــدا کــــــــ

فقط چند لحظه کنارم بشین یه رویای کوتاه، تنها همین تهه آرزوهای من این شده تهه آرزوهای ما رو ببین فقط چند لحظه کنارم بشین فقط چند لحظه به من گوش کن هر احساسی رو، غیر من توو جهان واسه چند لحظه فراموش کن برای همین چند لحظه ی عمرهمه سهم دنیام

عاشقتم دست خودم نیست این حالــو دوست دارم عاشقم اونقدر که محاله دست از تــو بردارم آخه تو رو نمیفهمه کسی هنوز به اندازه ی من بهونه ی تازه ی من بمونو حرفاتو بزن ، سکوتو بشکن ثانیه ثانیه صدات حسِ آرومِ نفسات مثل اولین باره نمیذاره که دیوونه نباشم می رسم از تو به خودم شکل لبخند تو شدم بیق

تو رو آرزو نکردم ته تنهایی جاده آخه حتی آرزوتم واسه من خیلی زیاده تو رو آرزو نکردم این یعنی نهایت درد خیلی چیزا هست تو دنیا که نمیشه آرزو کرد تو رو تا یادمه هست دور از همین پنجره دیدم بس که فاصله گرفتیم به پرستشت رسیدم من گذشتم از تبی که تو رو خونم ببینم

تو آمده ای جان به لب من برسانی من پای تو یک عمر بمانم تو نمانی من عشق به تو دادم و عمری تو به من درد این عشق چرا این همه بی رحم ترت کرد من خوب شدم عشق تو پروانگی ام بود این خوب شدن هدیه ی دیوانگی ام بود از آن نفسی که به دلم عشق تو کم شد چرخی

واسه آرامش من هر دقیقه به استقبال یک تشویش رفتی تو با این قلب دریایی امیدم چجوری تو دل آتیش رفتی تو پای عشق از جونت گذشتی همینه فرق بین عشق و عادت اگه راه شهادت این نباشه تو این دنیا به چی میگن شهادت دل تو عمق اقیانوس رو داره دل تو سمت هر راهی نمیره

من از اینکه تو خوشبختی نه آرومم نه دلگیرم یه جوری زخم خوردم که نه میمونم نه میمیرم تمام آرزوم این بود یه رویایی که شد دردم یه بارام نوبت ما شد ببین چی آرزو کردم یه عمره با خودم می گم خدا رو شکر خوشبخته خدا رو شکر خوشبختی چقدر این گفتنش سخته

من به دنیاِ تو وابسته شدم مثِ وابستگیِ عاشق و درد پیِ یک معجزه بودم توو خودم خنده های تو برام معجزه کرد قبلِ تو با خودم هم بد بودم دور کردی منو از اون آدم چی به من میرسه از قلب تو که پیش تو عاطفه دارم به خودم به کسی که دنیاشی بی تفاو

یه روزی میاد که دیگه دلت برام نریزه که یادت نیاد تولد من چند پاییزه هرکدوم از ما کنار یکی دیگه خوشبخته چیزی که امروز باورش واسه هردومون سخته یه روزی میاد سالی یبارم یاد هم نیایم از گذشتمون جز فراموشی هیچ چیزی نخوایم از تو فکر ما خاطراتمون میتونه رد شه بدون این

چشمامو بستم رو خودم از مرز تقدیرم بری با اینکه میدونی خودت این بار میمیرم بری چشمامو بستم رو خودم مغلوب این تصمیم شم یک عمر جنگیدم نری نه وقتشه تسلیم شم تسلیم شم از دست میری به بن بست میری دلتنگیام تکرار میشه آوار میشه با فکر تو همخونه میشم دیوونه میشم

تو با تمام قلب من نیومده یکی شدی به قصد کشتن اومدی تمام زندگی شدی بیا به قلب عاشقم بهونه ی جنون بده اگه مثل من عاشقی تو هم به من نشون بده من که بریدم از همه به اعتماد بودنت دیگه باید چیکار کنم واسه بدست آوردنت از لحظه ای که دیدمت بیرون نمیرم از خودم دیگه قراره چی بشه

بازم یه پاییز دوباره بارون هجوم فکرت همون خیابون دوباره دلشوره ی تورو دارم دوباره دلتنگتم عزیزم دوباره دارم به هم می ریزم چقد از این حال بی تو بیزارم به یادتم من آروم جونم بذار تو این حسرتم بمونم به یادتم من ای مهربونم به یادتم من آروم جونم بذار تو این حسرتم

عشقِ که دلیلِ اشکاتِ عشقِ که همیشه همراهته شاید نمیدونی اما عشق مرهمِ تمومِ درداته عاشق که بشی حالت حال دله مجنونه دست خود آدم نیست فکرت همه جا اونه عاشق که بشی مست بوی نم بارونی چشماتو که میبندی تو خاطره هاتونی هواش میزنه به سرت

غروبم مرگ رو دوشم طلوعم کن تو میتونی تمومم سایه می پوشم شروعم کن تو میتونی شدم خورشید غرق خون میون مغرب دریا منو با چشمای بازت ببر تا مشرق رویا دلم با هرتپش با هر شکستن داره میفهمه که هر اندازه خوبه عشق همون اندازه بی رحمه چه راههایی که رفتم تا بفهمم جز تو را

برام هیچ حسی شبیهِ تو نیست کنار تو درگیر آرامشم همین از تمام جهان کافیه همین که کنارت نفس میکشم برام هیچ حسی شبیهِ تو نیست تو پایان هر جستجوی منی تماشای تو عین آرامشه تو زیباترین آرزوی منی منو از این عذاب رها نمیکنی کنارمی به من نگاه نمیکنی تمامِ قلب تو به من نمیرسه

نه این قرارمون نبود تو بی خبر بری من خسته شم که تو بی همسفر بری نه این قرارمون نبود من رنگ شب بشم تو سرسپرده شی من جون به لب بشم باور نمیکنم این تو خود تویی این تو که از خودش بی خود شده تویی باور نمیکنم عشق منی هنوز گاهی به قلب من سر میزنی هنوز

برای آخرین بار خدا کنه بباره تو این شب کویری یه قطره از ستاره همیشه بودی من تورو ندیدم انگار بگو بگو که هستی برای آخرین بار وقتی دوری تنهایی نزدیکه قلبم بی تو می ترسه تاریــــــــــــــکه چه لحظه ها که بی تو یکی یکی گذشتن عمرمو بردن اما یه لحظه برنگشتن تو چشم من نگاه کن منو به گریه نسپار

میشه خدارو حس کرد تو لحظه های ساده تو اضطراب عشقو گناه بی اراده بی عشق عمر آدم بی اعتقاد میره هفتاد سال عبادت یک شب به باد میره وقتی که عشق آخر تصمیمشو بگیره کاری نداره زوده یا حتی خیلی دیره ترسیده بودم از عشق عاشقتر از همیشه هرچی محال می شد با عشق داره میشه انگار داره میشه عاشق نباشه آدم

منو به حال من رها نکن تو که برای من همه کسی اگه هنوزم عاشق منی چرا به دادِ من نمیرسی من از تصورِ نبودنت رو شونه ی تو گریه میکنم منی که دل بریدم از همه ببین برای تو چه میکنم تمامِ عمر رد شدم ازت ببین کجا شدم اسیر تو به پشت سر نگاه نمیکنم که برنگردم از مسیر تو

منو جون پناهِ خودت کن برو بذار پای این آرزوم واستم به هرکی بهم گفت ازت رد شده قسم میخورم من خودم خواستم منو جون پناهِ خودت کن برو من از زخم هایی که خوردم پرم تو باید از این پله بالا بری تو بالا نری من زمین میخورم درست لحظه ای که تو باید بری اسیرِ یه احساس مبهم شدیم ببین بعدِ یک عمر پرپر زد

سلام ای غروب غریبانه ی دل سلام ای طلوع سحرگاه رفتن سلام ای غم لحظه های جدایی خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای قصّه ی عاشقانه خداحافظ آبی روشن عشق خدا حافظ ای عطر شعر شبانه خداحافظ ای

از کوچه برگشتم به سمته آرامش به سمته این خونه که با تو میخوامش این خونه دور از تو چهارتا دیواره این خونه مثله من خیلی دوست داره زمانو برگردون به اولین دیدار تا قهوه مون داغه فنجونتو بردارم از پنجره پاییز میریزه رو تختم با فکر تو حتی این روزا خوشبختم من مطمئنم که بی تو نمیتونم من

با توام ای رفته از دست هر کجا باشم غمت هست کاش روز رفتن تو گریه چشمم را نمی بست رفتی و دلتنگیم در خانه تنهاد بغض در وا شد تو رفتی غصه ایجا ماند رفتی و هر گوشه ای زیباییت شد گریه من بیصدا ماند گریه من بیصدا ماند بی تو فهمیدم عذاب دل بریدن را از خودم از زندگی پا پس کشیدن را معنی با د

اگه دستم به جدایی برسه اونو از خاطره ها خط می زنم از دل تنگ تمومه ادم ها از شب و روز خدا خط می زنم اگه دستم برسه به اسمون با ستاره ها قیامت میکنم نمی ذ ارم کسی عاشق نباشه ماه و بین همه قسمت میکنم وقتی گاهی من و دل تنها می شیم حرفهای نگفتنی را میشه دید

من اینجوری نمیتونم یه سدی بین قلب ماست تو باید غرق شی در من بفهمی کی دلش دریاست من اینجوری نمیتونم تو پای من نمی شینی تو رو اونقدر بخشیدم بزرگیمو نمی بینی همیشه مقصدم بودی کجا با تو سفر کردم چقد تنها برم دریا چقد تنهایی برگردم من اینجوری دلم خوش ن

باز یه بغضی گلومو گرفته باز همون حس درد جدایی من امروز کجامو تو امروز کجایی حال تو بدتر از حال من نیست پشت این گریه خالی شدن نیست همه درد دنیا یه شب درد من نیست تو از قبله ی من گرفتی خدا رو کجایی ببینی یه شب حال ما رو فقط حال من نیست که غرق عذابه

یا همیشه دیر بودم یا ازم خسته شدن زود من به هرکسی رسیدم لحظه‌ی خدافظی بود قلبم اصلا از گذشته خاطر خوشی نداره بکش این خاطره رو که قصد خودکشی نداره همیشه اشتباه شده جمله هام جوابم اون انبوده که شنفتم از فصل هرکسی گفتم عاشق نبود به اون که عاشقش شدم چیزی نگفتم

یه جایی حس کردم عاشقم نیست حواش اینجا نبود و کم کم داشت کم میذاشت به روش که آوردم اینو جا زد حضورشو هر ثانیه کمتر کرد ترکم کرد نموند و موندم با خاطراتش کاری که نباید میکردو آخر کرد ترکم کرد ترکم کرد ترکم کرد خیلی دیره ممکن نیست نمیذارم که برگردی بد بودم که چی شده هوس برگشتن کردی

جز همین دیوونگی هرچی بگی یادم نیست اونی که تو زندگی عاشق نشه آدم نیست عقلمو دادم بره یادم بره تقدیرم با تو انتقاممو از خاطره میگیرم با دلم هرکاری که دلت میخواد کن) 2(من کنارتم فقط به من اعتماد کن اگه این حال خوشم آرامشم حالیشه به دلم فرصت بده شاید یه کم خالیشه از شبی که دیدمت

خلاصم کن از عطر منتشر تو این خونه از اون دقیقه ها که بارونه نباشی خشکسالی ام خلاصم کن از عادتم به این خودآزاری تو هرچی که دلت میخواد داری منم که دست خالی ام اسیر خشکسالی ام دلتنگتم مثل همیشه زندم بدونم تو که چی شه وقتی نیستی زیر سقف عشق این خونه که خونه نمیشه هرچی میخوام نشکن

عاشقم من عاشقی بی قرارم کس ندارد خبر از دل زارم آرزویی جز تو در دل ندارم من به لبخندی از تو خرسندم مهر تو ای مه آرزومندم بـــرتو پـــا بــندم از تو وفا خواهم من ز خدا خواهم تا به رهت بازم جان تا به تو پیوستم از همه بگسستم بر تو فنا سازم جان خیزو با من در افقها سفر کن دلنوازی

سلام ای غروب غریبانه ی دل سلام ای طلـــوع سحرگاه رفتـــن سلام ای غم لحظه های جدایی خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای شعر شبهای روشن خداحافظ ای قصه ی عاشقانه خداحافظ آبی روشن عشق خداحافظ ای عطر شعر شبانه خداحافظ ای همنشین همیشه خداحافظ ای داغ بر دل نشسته