آکوردهای محسن یاحقی

سپردمت به اون که تو کنارش آسوده تری سخته تحملش ولی نمونده راه بهتری سپردمت به اون که من میمردم از حسادتش اون اولین عشق تو بود میرم تا باشه اخرش دوستش داری میفهممت خودم دچار دردتم خودم دلیل تردیده دستای سرد سردتم سپردمت به لحظه ای که شادی میسازه برات به لحظه ای که بی من اون

میدونم تا ته قصه جدایی در کمینه تو به من امید بده حرف من همینه میدونم لحظه ی شوم نبودن و نزدیکه امید بده تا ندونم این دنیا چه تاریکه تاریکه میدونم سخته با من باشی و بدونی باید بری و تنها شم نگو نتونی شاید نمیگی از هجوم عشق من دلت میگیره میترسی بدونم و دل

می بینی خراب و داغونت شدم سوختم خوشی تو رو به تنهایی خود فروختم اگه ارزون تو رو دادم به یه دنیایی که خود نیستم چون که من زاده ی دردم و با درد و غم ، غریب نیستم غریب نیستم ، غریب نیستم گاهی وقت ها بی خبر میام کنار پنجرت تا یِکم ببینمت ، آخ که دلم تنگه واست

تو رو اون لحظه ی خوب عاشقی هدیه داد به من چقدر خوب بود، اون لحظه ی عاشقت شدن تا که یک لحظه ی شوم رسید تو رو از من دور کرد تو که میدونی طاقت نمیارم ، برگرد آخه میکشه خاطراتت منو منِ دیوونه عاشق تو رو بمون دیوونه تر نشم آواره و در به در نشم از گریه هام عشقمو بخون نفس بکش، نفس من بمون

کنار هر قطره اشکم هزار خاطره دفنه انقدر خاطره داریم که گویی قد یک قرنه گلو میسوزه از عشقت عشقی که مثل زهره ولی بی عشق تو هر دم خنده با لبهای من قهره درسته با منی اما به این بودن نیازارم تو که حتی با چشماتم نمیگی آه دوست دارم اگه گفتی دوستت دارم فقط بازی لبهات بود وگرنه رنگ خودخواهی نشسته