Ab           F#m                C#m
بباف مویت را ، مگر مرا آن مو طنابِ دار شود
Ab                 F#m               C#m
مرا بکِش بالا ، چنان که عاطفه ات ، جریحه دار شود
E                F#m                  A
مرا بخندان ای ، مرا بگریان ای ، که مرده ایست قلیل
Ab      F#m                     A                               B
کسی که حاضر نیست ، نه شادمان شود و نه سوگوار شود
Ab                   F#m                    C#m
کسی به شدتِ تو ، به صخره ام کوبید ، و من فرو رفتم
Ab              F#m                   A
به قعر دریا ها ، که قعرِ دریا ها پُر از مزار شود
Ab          F#m     Ab          A
بباف دارم را ، و روزگارم را ، سیاه کن آنگاه
Ab                  F#m                  A
مرا بکِش بالا ، چنان که خرخره ام ، جریحه دار شود
Ab                          F#m             C#m
علاجِ دلتنگی ، زیارت است و غم است ، و ناامید شدن
Ab               F#m                   C#m
جهان مگر با غم ، به ناامید شدن ، امیدوار شود
F#m     Ab                A
به دستِ مرگ مگر ، تو را هوس نکنم
Ab                         E
که زنده ایست علیل ، گناهکاری که
Ab         F#m                      A
به توبه میخواهد ، درست کار شود
F#m                          C#m
زبان چموشِ من است ، بگو پیاده شود
A                      Ab
کسی که میترسد ، گوش قطارِ من است
F#m                               A
به هر که سیلی نیست ، بگو سوار شود
Ab          F#m     Ab          A
بباف دارم را ، و روزگارم را ، سیاه کن آنگاه
Ab                  F#m                  A
مرا بکِش بالا ، چنان که خرخره ام ، جریحه دار شود